Ik ben nieuwschierig. Zijn hier peuters en kleuters die dingen "zien". Ik bedoel dan meer mensen en niet de "monsters en fantasiebeesten...mits dit ook al dat gezien worden?" Waar stel je de grens? Ik geloof wel dat er meer is tussen de hemel en aarde zoals ze dat zeggen. Hoe ga je daar als ouder mee om? Geloof jij er in?
Als Christen geloof ik er wel in (God, engelen, demonen, etc) maar ik heb het eigenlijk nog nooit persoonlijk mee gemaakt dat Julia of een ander kind echt zoiets zag ofzo. Jij wel?
tja ik weet nooit zo goed wat ik ervan moet geloven... maar mijn oudste dochter heeft 2x wel eens heel vreemd gedaan... nadat mijn opa is overleden die ze eigenlijk niet heeft gekend omdat ze te jong was om zich dingen en mensen te herinneren. Ze zat in haar bed te brabbelen en ik dacht eens even luisteren wat ze allemaal zegt, hoor haar lachen en echt schateren alsof ze een spelletje speelde zoals ik vaak met haar doe... dus ik ga de slaapkamer in en zie ik haar wijzen in de lucht en roept, kijk kijk! ik had zoiets van hmmm... kreeg het er koud van brrr... en toen volgde ze iets in de lucht en lag echt helemaal in een deuk, ik begreep er niets van.... de tweede keer was ze al wat ouder en kon ook al echt praten en dingen vertellen, ze werd wakker en riep me... dus ik ga naar boven en zegt ze mama daar opa zitten mijn bank... ze heeft een klein prinsessenbankje daar staan namelijk... dus ik zeg nee opa is er niet die is bij oma thuis. nee zegt ze daar opa zitten... hmmmmz... tja... wel allemaal vlak na de dood van mijn opa.. misschien ziet ze een oude man en linkt ze dat aan een opa? weet nog steeds niet wat het nou was.... mijn man is zo nuchter en skeptisch die zegt aah zal ze vast gedroomd hebben.... jaja...
Mijn zoontje ziet ook dingen in zijn kamer. Hij is verleden week 2 geworden. Ik geloof er zelf ook in. Geloven, ik heb het zelf meegemaakt dus er is geen geloof maar een feit hier. Ik vraag aan hem wie hij dan ziet en waar en dan vraag ik of diegene aardig is... Ik doe het meer dat vragen zodat hij er gerust op is. Ik voel zelf wel gelijk of het goed zit of niet. Heb ik er zelf geen goed gevoel bij dan ga ik met gebrande salie door zijn kamer lopen en verdrijf ik deze mensen.
dat klinkt wel heel scary... zou ook niet teveel erop ingaan en vragen wat hij dan ziet enzo... zou het zo natuurlijk mogelijk houden bij zo'n jong kindje die het nog niet begrijpt... ik heb gewoon gezegd, zo opa gaat nu weer weg want ..... gaat nu slapen... en dan vond ze het wel prima en heb haar ook niet meer gehoord....
ik vind er niets engs aan. Als ik er geen raar gevoel bij krijg dan zit het goed. Ik ga er ook niet verder op in. Maar als hij naar een hoek van de kamer zit te wijzen en ernaar zit te lachen en tegen mij roept kijk mamma. Dan wil ik wel weten wie of wat hij ziet. En dat gaat op een hele speelse en relaxte manier. Mijn zoontje heeft er geen problemen mee voor zover ik het weet. Hij slaapt goed eet goed groeit goed... En je kan nooit zeggen dat ze zoiets niet begrijpen.. Ze zijn slimmer dan je denkt hoor.
gisteren zei ze toen we naar de speeltuin liepen de naam evy. Vreemd want de bekende evy woont niet bij ons om de hoek maar ver weg. We waren daar net 5 min en een evy kwam aangelopen om alle kinderen een koekje te geven! zo riep ze laatst dat haar juf van het kdv ziek was en we kwamen aan en het was echt zo!
Ik heb er idd zelf ervaring mee gehad en nog steeds. Ik ga met mijn zoontje geen dingen lopen zoeken maar als hij zelf wat aangeeft dan vraag ik wel eens oo en wat zie je dan of wie zie je? Dan zitten we gewoon gezellig te kleppen maar gaat er ook niet veel verder op door. Zo lang ik zelf niet voel dat het een negatieve entiteit is om het zo maar te zeggen vindt ik het niet erg... Moet ook wel zeggen dat het ook wel eens zo is geweest. Continue werd hij huilend wakker en maar wijzen dat hij deed en ik voelde me zelf ook niet op mijn gemak. Toen ben ik met salie door zijn kamertje gegaan de volgende ochtend en gezegd dat ze naar het licht moesten gaan. Die nacht sliep hij weer gewoon door...
vriendin heeft dit ook voor mij gedaan. Ik voelde het wel maar zie dus niets. (gelukkig maar denk ik.)
Ik weet niet of het gelukkig maar is. Misschien geeft het dan toch een soort bevestiging dat er iets is en dat je weet wie of wat het is... Ik heb trouwens nu ook geen idee wie er in mijn zoontje zijn kamer is, kan er wel eens rustig voor gaan zitten maar heb zoiets van zolang ik me er goed bij voel is het geen kwaad iemand.
voelde hem al een tijd. Wist dat het een zwarte donkere man was. Hij was niet goed. Maarja...hij is weg. Thank god. Er huist nu een meisje maar dat is een gids vertelde die vriendin. Die was goed. Ze heeft me haar ook een x aangewezen. Tja en dan zie je niets he ben alleen bang dat ze straks meer gaat zien en het me de pet te boven gaat.
Ja mijn zoontje ziet meer als ik. Mijn man ziet en voelt het zelfde, en hij bevestigd het ook dat er dingen zijn in Quinn zn kamertje. Ik heb er hier eens eerder een topic over geopend bedenk ik me nu. Hoe ik er mee om ga, ik doe of hetde gewoonste zaak van de wereld is, het hoort bij Quinn, we praten er over, hij kan de mensen benoemen, het zijn ook iedere keer andere mensen, soms een man, een vrouw, of een zelfs een keer een baby jongetje. De ene keer zijn ze eng, de andere keer willen ze met Quinn spelen. Als ze Quinn wakker maken, dan sturen we ze weg, en dan is het prima.
jep hier hetzelfde met onze oudste ik voel wel dingen maar ik zie niet "meer" 1x dat hij bang is voor een jongetje die aan ons huis is verbonden deze weg gestuurd en hij is weer terug alleen is hij nu rustig en "schreeuwd niet meer" ook ziet hij meer dan wat wij zien. mijn nicht haar oudste hetzelfde en die helpt ons zo nu en dan als het zelf niet lukt (is niet altijd even makkelijk) maar kunnen er u mee omgaan mede door hulp van anderen mijn man geloofd hier niet in, dus sta hier voor alleen al ziet hij wel wat het met zijn zoon doet als jelle weer eens roept dcat jongetje/vriendje er weer is mijn man wil eerst zelf zien dfan geloven en tja als je het niet ziet zie je het niet
ik vind het helemaal niet eng.ik geloof namelijk niet dan schimmen of geesten je kwaad willen doen. mijn oudste dochter heeft altijd van die dingen gehad. die heeft in ons oude huis altijd met ene klein lampje aan geslapen omdat ze schimmen zag van 2 mensen en een hond en later een slang. ik zie zelf geen dingen, ik "weet" soms wel dingen maar niet zovaak als haar.bij mij is het meer onsamenhangend. ik voel wel dingen maar kan ze niet plaatsen. pas achteraf valt dan het muntje. behalve wanneer iemand gaat sterven , dat merk ik (soms) duidelijk. dit gaat wel over mensen die ik ken en die ongeneeslijk ziek zijn. maar ik geloof dus best dat er veel meer tussen hemel en aarde is. maar ik vind het positief en niet zoals veel mensen hier negatief of beangstigend. ze vond de schimmen ook niet eng zolang het licht aan was. ging het licht uit dan raakte ze haar aan en dat wilde ze niet. ze "weet" ook soms dingen vergelijkbaar met wat iemand hier schreef dat de juf ziek was voordat je op school aankomt. zulke dingen heeft ze geregeld en ik kijk daar niet eens meer van op. het hoort bij haar het is wie ze is.ik neem ze aan als kennisgeving en soms is eht zelfs handig om te weten ook. sinds we in dit huis wonen is het beduidend rustiger rondom dit onderwerp trouwens. ze slaapt ook al een jaren zonder licht ondertussen. ik heb het altijd behandeld als en normaal en bespreekbaar onderwerp. als ze er iets over kwijt wilde dan mocht en mag dat altijd. soms baalt ze weleens en roept ze waarom heb ik toch altijd gelijk. ( bij een relatie die stukloopt ofzo, dat weet ze vaak al 3 jaar van te voren) op zulke momenten heeft ze er weleens de pest aan. maar meestal kan ze er goed mee overweg. ze is nu 16 en we zien wel hoe een en ander zich ontwikkeld.
Quinn is hoog sensitief, misschien ook intressant voor de andere meiden hierzo om dat eens op te zoeken. Hierdoor hebben we een hoop dingen op een plek gekregen, en we krijgen nu handvaten om er mee om te gaan en dat geeft rust. Wat ik vaak hoor dat alle kleinde kinderen er gevoelig voor zijn, maar naar mate ze ouder worden zich er voor kunnen afsluiten en op een gegeven moment dat die "gave" weg is, mits ze er voor open blijven staan, of zoals Quinn gevoelig voor blijven. Ik heb nu voor Quinn sinds een week steentjes bij zijn bedje liggen, en ondanks hij nu ziekkies is, merk ik dat het hem rust geeft. Hij zegt ook zelf, mijn steentjes, en die beschermen mij. Normaal als er wat bij zijn bed zou liggen zou er hij neit vanaf kunnen blijven, maar met de steentjes is hij er heel zuinig op, en als er eentje valt dan weet hij niet hoesnel hij die terug moet leggen. Vond dat zo bij zonder.
ik geloof niet dat ze hoog sensentief is. Ze is niet prikkelbaar ed. Wel houd ze net als ik van vastigheid. Hhih. En bekende dingen maar gaat doordoor niet het onbekende uit de weg maar wil dan wel even een handje. Weetje...waar ik dus bang voor ben. Ze heeft nu 2x toen me moeder er was en we zaten op de bank. (zo'n maand geleden en daarvoor denk ik 3 kwart jaar geleden) naar haar gekeken en keihard in paniek: neee nee niet doen! geroepen. (me moeder heeft chemos achter de rug en is nu K vrij, denken ze) Ik ben zo bang dat er dus de man met de zijs gestaan heeft.