Wat ik me ook afvraag, zou je er ook nog tegen zijn als een arts tegen je zegt: "de kans is erg klein dat je een gezond kindje krijgt, maar met deze methode heb je die kans wel." Kies je dan voor een ernstig ziek kind? Of misschien geen kinderen? Of toch voor deze methode? Met "je" bedoel ik niemand persoonlijk.
Ik denk dat het onmogelijk is om iets over die situatie te zeggen als je er zelf niet in zit. Want je verlegt denk ik toch elke keer je grenzen als het niet lukt en je kunt van tevoren niet inschatten hoe ver je zou gaan. Overigens vind ik orgaantransplantatie een goed argument, ware het niet dat dit ook niet altijd goed gaat. Een orgaan wordt ook regelmatig afgestoten door het lichaam, zelfs nog jaren later kan dit opeens gebeuen. Dus ja, daar maak ik me ook zorgen over bij 3 persoons embryo's.
Het geknutsel, het "creëren" van een kind, het tegen natuurlijke. Er is uiteraard al heel veel mogelijk en "tegen natuurlijk", bij sommige bestaande methoden vind ik het ook al erg ver gaan. Waar ligt de grens? Dat zal voor iedereen verschillend zijn, maar bij mij ligt dit echt hier. Mocht ik een grote kan hebben op een ernstig ziek kind, dan had ik voor adoptie gekozen.
Ik kan me proberen in te leven, maar ik weer niet hoe ik zou reageren in zo'n situatie.... Jezelf iets voorstellen is heel iets anders dan het daadwerkelijk meemaken en de beste stuurlui staan aan wal. Dus ik kan nu zeggen dat ik nooit gebruik zou maken van zo'n constructie, maar dat is makkelijk praten vanaf de zijlijn.
Ik vind het echt geweldig kan zulke dingen nu kunnen. Wat zijn we als mensen toch slim eigenlijk. Ik heb er helemaal geen morele bezwaren tegen. Ik ben heel blij voor de mensen die hierdoor een gezond kindje kunnen krijgen zonder dat ze moeten leven met een ernstige aandoening.
Ik vind het soms ook wel eng hoor, wat er allemaal mogelijk is, maar aan de andere kant ben ik er natuurlijk blij mee (zeker nu we ICSI/IVF ondergaan en ik zie wat daar al allemaal bij komt kijken), dat het gewoon kan. Dat hiermee gezonde kindjes op de wereld gezet kunnen worden. Ik snap het als mensen er zelf niet voor zouden kiezen, maar anderen die beperking opleggen vind ik altijd zo ver gaan. En ik zie hierboven ergens iets over adoptie als alternatieve optie staan, maar daar zit ook nog veel meer achter dan wat de meeste mensen denken.
eens! Daarnaast kun je je wel in een situatie verplaatsen, maar wanneer je het echt meemaakt denk je er toch anders over. Tenminste ik heb vaker in mijn leven meegemaakt dat ik eerder ergens anders over dacht dan toen ik die situatie zelf meemaakte. Oja ik had het inderdaad verkeerd gezegd met dat vlot zwanger worden, ik bedoelde natuurlijk anders.
Ik ben blij dat voor een kleine groep ouders deze techniek beschikbaar komt. Ik vind dit vergelijkbaar met PGD, (dat betekent oa dat de genetische aandoening eerst beoordeelt wordt door een ethische toetsingscommissie voordat aan de behandeling begonnen wordt) en ik ben blij dat op die manier ernstige erfelijke aandoeningen voorkomen kunnen worden. Net zoals met PGD zal er echt wel kritisch gekeken worden, dus beslist niet voor een aandoening als kleurenblindheid, maar wel voor Huntington. En iemand maakte de vergelijking al met prematuren, maar met de medische ontwikkelingen, zullen ook de grenzen voor embryoselectie kunnen worden aangepast. Tegenwoordig wordt er in Nederland mogelijk behandelt met 23+5, maar beslist niet met 21 weken zoals in sommige andere landen, omdat kwaliteit van leven dan zeer twijfelachtig is. In 2010 was de behandelgrens nog 25 weken, misschien is die over 20 jaar 18 weken. Om weer te vergelijken met Huntington, als deze ziekte ooit genezen kan worden, zal er ook geen embryoselectie meer op plaats vinden.
Maar dat kan jij toch niet voor anderen bepalen die wel hun eigen biologisch kindje willen. En met behulp van deze manier toch een gezond kindje kunnen krijgen!
Precies wat gezegd wordt over ivf. 30 jaar geleden kon daar nauwelijks over gesproken worden, nu zijn we dankbaar dat het er is. Hopelijk gaat dat met deze ontwikkeling ook zo. Zolang het maar nooit gebruikt gaat worden om een ideaal kind te creëren.
Ik vind het zo.. Onnodig. DNA is niet nodig om je ouder te voelen. Eiceldonatie is nog steeds nodig. Een donor moet nog steeds precies dezelfde stappen doorlopen. Er vindt nog steeds IVF of ICSI plaats, maar dan met een tussenstop. Je krijgt nog steeds een embryo teruggeplaatst en met heel veel geluk resulteert dat in een zwangerschap die je uit mag dragen. Het enige verschil is dus het gevoel wat een vrouw er eventueel bij zou hebben. Ik weet niet of ik dat als goede reden kan zien voor dit soort dingen.. Dan denk ik; wat nou als over 5 jaar blijkt dat dat experimenteren gevolgen heeft voor de gezondheid van dat kindje? Wil je dat risico lopen voor dat ene woordje wat eigenlijk vrijwel geen betekenis heeft als het om ouderschap gaat; 'biologisch'? Maar goed.. Misschien sta ik er zo in omdat ik iedere dag met eigen ogen zie dat biologisch of niet er in de verste verte niet toe doet..
Ik weet niet goed hoe ik hierover moet denken.Ivf ect is in mijn ogen al erg onnatuurlijk, maar dit gaat een flinke stap verder. Er zitten nog veel haken en ogen aan en net als bij andere vruchtbaarheidsbehandelingen weten we niet wat er gebeurt op de lange termijn. Een zwangerschap is een heel kwetsbaar proces waarbij invloeden pas tientallen jaren later zichtbaar kunnen worden (zoals bij kinderen die verwekt zijn in de hongerwinter) dus ik denk hoe moeilijk het ook is om niet zwanger te kunnen worden van een (gezond) kindje heel erg is maar dat dit in mijn ogen te ver gaat,in de trant van te veel met de natuur te klooien en denken dat wij het beter kunnen.
Het gaat hier om een erfelijke afwijking van de moeder, dus zou er een donor-eicel nodig zijn, als ik hier soms de onderschrfiten op het forum zie, heb ik sterk de indruk dat het zeer moeilijk is in Nederland aan een donor-eicel te komen, mensen moeten dan naar vage klinieken in Spanje (tenzij er een bekende donor beschikbaar is, maar dat is niet voor iedereen zo). Dus ik denk dat het niet voor alle wensouders zo is dat ze perse een biologisch eigen kind willen hebben. Dat vind ik wat kort door de bocht.
Mee eens, Lieke1989. Ik zeg ook niet dat iedereen voor adoptie moet kiezen o.i.d., maar dat dit mijn persoonlijke keuze zou zijn in zo`n situatie.
Mijn vriend en ik hebben continue onze grenzen moeten verplaatsen om uiteindelijk voor ECD te gaan en nu te komen tot nu de komst van nog twee kindjes. Voor ons was uiteindelijk eiceldonatie wel een mogelijke optie. Maar voor niet iedereen is dit het geval. Er zijn vele vrouwen die niet ECD willen en kunnen omdat zij niet een kindje dat genetisch niet van hen verwant is te durven laten komen. Voor die vrouwen is deze ontwikkeling toch geweldig! Want laten we wel wezen: hoe gelukkig ik ook ben met de twee kindjes in mijn buik en hoe ontzettend dankbaar ik er voor ben: onze eerste keuze was toch wel kindjes van mijn eieren. Niet dat dit nu tweede keus kindjes zijn maar ik denk dat iedereen snapt dat je eerst probeert kinderen met je eigen DNA te krijgen ipv de eerste stap laten zijn om kinderen via een donor te krijgen.
Maar die eiceldonor is nog steeds nodig bij deze techniek. Het is dus niet zo dat het tekort daaraan ineens is opgelost. Er wordt alleen nog maar een klein deel van gebruikt van die donor-eicel. Misschien is het zelfs nog wel moeilijker om een donor te vinden die ook achter deze techniek staat. En inderdaad, die klinieken in Spanje zijn in de verste verte niet 'vaag' te noemen..