Hallo allemaal, Mijn man en ik zitten met onze handen in het haar als het gaat om de driftbuien van onze dochter van 5. Ze heeft soms meerdere keren per dag enorme driftbuien en wij merken dat het ons op begint te breken. Ze gaat dan compleet door het lint als ze haar zin niet krijgt. Bijvoorbeeld met naar bed gaan, geen snoep of ijsje, niet willen fietsen naar of van school enz. Het is zelfs een keer zo erg geweest dat ik haar niet vast kreeg in de auto en zo naar huis ben gereden. (2 straten). In haar driftbuien moeten wij maar ook haar zus het vaak ontgelden. Ze kan dan namelijk behoorlijk fysiek zijn. Straffen heeft totaal geen zin want ze draait gewoon door. Er is dan geen land mee te bezeilen. Alleen haar zin geven werkt maar dat is natuurlijk niet wat we willen. Ze is een pienter meisje wat ontzettend fijn en lief kan spelen. Sinds dit jaar is ze doorgestroomd naar groep 2 omdat groep 1 veel te makkelijk was. Ze heeft veel uitdaging nodig. Op school gaat het allemaal erg goed. Heeft vriendjes en volgens de juf doet ze het super goed. Het is echt een enthoustiast en vrolijk meisje wat heel sociaal is. Ik merk zelf in de omgeving weinig begrip. De meeste reacties zijn in de trant van "als het mijn kind zou zijn dan zou ze gewoon moeten luisteren" helaas werkt het niet. Ik zie wel dat er iets niet lekker zit maar ik kan mijn vinger er niet op leggen. Ik twijfel nu ook enorm erg of we haar wel naar groep 3 moeten laten gaan. Sorry voor het lange verhaal maar hopelijk herkent iemand het en heeft nog tips voor ons.
Misschien toch eens een professional laten meekijken/-denken? Eventueel gecombineerd met onderzoek als dat nodig blijkt te zijn. Ik zou niet meteen beslissingen gaan nemen over wel of niet naar groep 3, ik weet ook niet goed waarom je dat nu bv. niet zou doen? Het gedrag wordt echt niet beter van nog een keer groep 2, denk ik, tenzij je het idee hebt dat ze nu overvraagd wordt en het gedrag daardoor komt. Ik herken het wel trouwens, mijn dochters zijn beide versneld. De oudste had ook van dat soort buien. Bij haar ligt de oorzaak aardig gecompliceerd, maar een groot deel komt vanuit ADHD. Sinds ze medicatie slikt en van school is gewisseld, gaat het stukken beter. Daarmee zeg ik niet dat jullie dochter ook ADHD (of iets anders) heeft, maar als je het idee hebt dat er iets 'niet lekker zit', dan zou ik daar zeker wat mee doen.
Die van ons is 3 maar haalt mijlpalen van 4-5 jarigen met gemak (afgezien van spraak) en heeft naar we (iedereen in de eerste lijn en een stomverbaasde cb'er) vermoeden een fotografisch geheugen in elk geval visueel. We werden al argwanend bij t langdurige gooien, vooral op de momenten waar je "neeeej" in kon vullen. Ze is lief, empathisch, kan prima spelen maar samen is leuker...maar oweeeee als de bui niet aanstaat of zij iets wil en we idd nee zeggen. Gillen, krijsen, driften, slaan, gooien, schoppen...you name it. De complete dramadraakqueen variaties zie je de revue passeren. Hier zit ze rete consequent in de gang op de deurmat bij doelmatig en bewuste overtredingen van een bepaalde orde, omdat we hier echt geen vinger moeten geven want dan stopt t ergens bij je tenen, hoop je. Dat kan je met die ontploffingen vergeten, in elk geval op onze leeftijd heeft dat geen nut. Tis kortsluiting, boel staat op tilt en je uk is op dat moment tijdelijk niet bereikbaar voor informatie of reactie. Dringt ook niet door dat jij het wilt bestrijden. Alsmaar toegeven is idd zeker geen oplossing, dan ben je sponsor ipv ouder. Ja ze gaat uit dr pannetje, maar nee het is niet doelmatig om maar dr zin te krijgen want nee is nee en zet je zoiets op dan ben je al helemaal in t verkeerde huis hier dan blijft dat item voorlopig permanent nee totdat je t "terugverdiend". Ik zet dr linea recta apart om af te koelen, zeg geen woord tegen dr totdat dr gezicht een beetje veranderd en laat dr daarna zelf dr schade oplossen. Heeft ze iemand pijn gedaan moet ze sorry zeggen op zn minst. Heeft ze gegooid oid dan ruimt ze t zelf op. Was ik op tijd met verwijderen uit de situatie en geen slachtoffers/schade dan praat ik met dr over boos zijn gebaren, simplistisch maar ze kan t gebaren en onder woorden brengen. Dat alleen scheelde hier al de helft. Gooien met de kleurtjes betekende een week lang kleuren met 1 kleurtje bij goede omgang ermee kon ze er na een week elke dag een kleurtje erbij verdienen, spartaans maar t hielp wel. Spelletje werd toch minder leuk met 1 kleurtje en mama die dr schouders ophaalde, tja als die stuk is heb je geen enkel kleurtje... "ooohw...wacht". En nog, we smoren t keihard in de kiem (en ja ze mag ontzettend veel maar wel binnen de grenzen van "normaal toelaatbare veiligheid") toch zitten we ook hier met ontploffingen en is t een zeer intensief kind. We herkennen wel wat autisme vlaggetjes van een vriend van ons (heeft ASS, zijn zoontje ook) dus die slag houden we hier ook nog om de arm.
Hier werkte consequent zijn vrij lang redelijk, maar op een gegeven moment hadden we het idee dat ze er een soort van ‘lam geslagen’ van werd. Ze kon er gedeeltelijk niets aan doen, ander gedrag was niet altijd een echte keuze te noemen, waardoor er geen alternatief was. Op een gegeven moment waren we 95% van de dag consequenties aan het opleggen, bij wijze van, dan heb je geen leven meer (zowel je kind als jijzelf niet). En voor mij/ons was dat het moment waarop we voor ons gevoel ‘iets moesten’. Niemand wordt gelukkig van op die manier samenleven.
Kan het niet zo zijn dat de uitdaging van Gr 2 niet voldoende is. Onze zoon is ook 5 (Bijna 6) en zodra het op school niet goed gaat merken we dat ook. Bij ons is het juist andersom, het gedrag om school gaat er op achteruit. We merken het wel thuis ,sneller boos/teleurgesteld, verdrietig en niet weten waarom, onrustig, wil niet meer naar school en wil bij mij blijven. Hebben jullie ook op de paar weken gesprekken met ib'er en leerkracht? Hoe lang heeft ze Gr 1 gedaan en sinds wanneer zit ze in groep 2? Onze zoon is versneld en zit nu in Gr 3. In groep 1 was zijn gedrag eerder als een peuter, toen hij door schoof naar Gr 2 werd het beter. Nu in Gr 3 meer uitdaging maar hij blijft roepen dat het saai is. Ze zouden door toetsen dus nog even afwachten wat de uitslag is. Onze zoon had Gr 1 eigen gemaakt voor hij op school kwam, zat net 3 weken op school en was de opdrachten van eind Gr 1 aan het mee doen. Tegen de tijd dat hij in Gr 2 zat kende hij dat ook. Zelfde verhaal in Gr 3, kende de letters en was al begonnen met lezen. Bij ons drukte ze op het hart dat we ze aan moesten spreken wanneer het gedrag thuis veranderde. Ik zou dus echt met de leerkracht (en) en ib'er in gesprek gaan, hoe gaat het nu, waar moet ze aan werken en hoe ver is ze. Verder zeggen we tegen onze knul je mag best boos zijn maar hoeft niet boos te doen. Als je wil dat we luisteren moet je met ons praten we kunnen niet in je hoofdje kijken en naar gegil luisteren we niet.
Ja dat kan inderdaad ook zo zijn. Ze heeft eerst een half jaar groep 0 gedaan en is na de zomervakantie begonnen in groep in. Rond oktober viel me op dat ze veel meer kon. Op squla deed ze al opdrachten van groep 3. Toen bij de juf aangegeven en toen is ze zo snel mogelijk naar groep 2 gegaan. Ze wilde nooit naar school in groep 1 en dit ging in groep 2 en tijdje goed maar nu begint het weer. Ze krijgt ook al extra uitdaging met lezen en rekenen. Ze kijkt zelf heel erg uit naar groep 3. Ze is 23 december pas 5 geworden. We hebben op school net gesprek gehad en inderdaad niet echt gehad over thuis. Wel dat ze thuis enorm pittig is. Inderdaad misschien wel een goed idee om in gesprek te gaan met de juf.
Ja dat is dus wat ik bedoel. Ook doet de consequenties haar totaal niks. Ze lacht je gewoon uit of gaat door met slaan en gooien. Ze blijft dan gewoon doordrammen. Ik merk ook dat ik er zelf ook iets mee wil. Ik was ook zo als kind en mijn moeder gaf altijd uiteindelijk toe wat resulteerde in een extreme brutale puber. Ik merk dat ik nu op een keerpunt zit. Samen met man gisteren al gezeten en afgesproken dat het nu klaar is en dat nee ook echt nee is.
Klinkt allemaal heel herkenbaar. Apart zetten lukt ons dus echt niet. Ze maakt alles kapot en gaat gewoon door met gillen of gooien. Dank je wel voor je tips. Ja we gaan even hard ertegen aan maar ik merk dat ik dat wel lastig vind en voor gaat grote zus is het ook niet gezellig. Dat intensieve herken ik ook. Ze zuigt alle energie uit ons. Terwijl ze vaak ook uren kan spelen of knutselen. De sfeer wordt er thuis in ieder geval niet beter op.
Wij hebben inderdaad geen idee of er teveel vragen of ze juist te weinig uitdaging krijgt. Ik weet dat ze op school al extra uitdaging krijgt met lezen en rekenen en op de cito scoorde ze vrij laag, al wil dat natuurlijk niets zeggen want ze had nog nooit een cito gehad. Ze is ook pas net 5 dus dat speelt ook mee in mijn gedachten. Ik heb voor nu het plan om eerst te kijken hoe ze reageert als we consequenter zijn. Mijn man is op het moment ook een paar dagen in het buitenland dus wil daarna met hem samen kijken wat er hiermee kunnen doen. Waarschijnlijk eerst een gesprek op school en dan verder kijken. We kennen en hele goede orthopedagoog waar we met onze oudste dochter zijn geweest omdat die juist geen vooruitgang liet zien.
Wat is hard er tegen in gaan? Hier is het zo hoe harder je er tegen in gaat hoe meer je terug krijgt. We zijn heel consequent en voor andere misschien streng. We zijn voor hem heel duidelijk min wat wel kan en niet kan. Verder proberen we hem dingen zelf te laten beslissen en het gevoel te geven dat hij telt (een HB kind wil graag gezien worden en vooral gehoord) Een website waar veel informatie staat en zeer interessant is: Ieku.nl op aanraden van zijn Gr 1 juf
Nee het staat er misschien wat krom. Ik bedoel even toch wat strenger zijn en consequenter. We (voornamelijk ik) zijn soms denk ik wat te soft. Het gezien worden zal best kunnen maar ik geloof niet dat ze op dat gebied van ons aandacht te kort komt.
Oke dan begrijp ik je beter. Soft kan wel als je maar consequent bent. Ik kan rustig wat terug nemen en uitleggen waarom ik dat doe. Gillen wordt niet getolereerd, boos doen in maar dan op je kamer want dan hebben wij er geen last van. Dingen kapot maken wat van een ander is betaal je zelf (express) eigen zooi speelgoed dan heeft hij er zelf last van want kapot spul gaat weg. ( Doet hij gelukkig niet) Het gezien en gehoord worden zou misschien normaal voldoende zijn maar misschien staat haar wereld teveel op zijn kop. Ik leg onze zoon uit als je boos doet krijg je boos terug, doe je gewoon/ blij krijg je dat ook terug. Met een boos kind ga ik niet mee spelen. Dit snapt hij ook. Hier vliegen de emoties ook in het rond zo is hij boos en zo weer blij of verdrietig. Hopelijk binnenkort gesprekken op school.
Het lastige bij ons was/is dat ze dit prima begrijpt, ze kan er op dat moment alleen niets mee, omdat het gedrag haar ook overkomt. Daarna voelt ze zich extra rot, omdat ze het allemaal heel goed snapt, maar het lukt haar niet. Hier is het trouwens wel ook dat dingen kapot maken vergoeden is ed, daar zijn we ook heel consequent in. Los van dat ze er wellicht niet helemaal wat aan kan doen, heeft bepaald gedrag consequenties, zo werkt het ‘in de echte wereld’ (buitenshuis ) immers ook. Ik zou zeker starten met consequenter zijn als je dat niet altijd bent. En bereid je dan voor op in eerste instantie veel weerstand; voorheen hielp dat immers! Ze zal het dus blijven proberen tot ze door krijgt dat het echt niet meer werkt. Of ze blijft het doen, maar dat is dan ook een signaal natuurlijk.
Ja precies. Op haar kamer blijven werkt echt niet ook al breng ik haar 100x terug. Ze doet het ook echt niet expres want ook zij heeft er daarna spijt en komt dat op zeggen. Ze haar alleen vaak ontzettend verdrietig slapen en dat voelt wel heel vervelend. Vaak valt ze dan al uitgeput en snikkend ik slaap . Kapot maken is inderdaad de consequentie dat je het zelf betaald of je hebt het speelgoed niet meer. In haar boosheid wil ze nog wel eens de tablet van haar zus pakken maar als ik dan zeg dat haar tablet naar haar zus gaat als ze hem kapot maakt dan dimt ze vaak al gauw in.
Kan ze achteraf zelf aangeven wat ze prettig zou vinden in zo’n bui? Dat je haar juist vast houdt? Dat je haar laat uitrazen? Ze doet het niet expres en de reden waarom het begint is dan meestal niet meer van belang (denk ik) meestal zit er iets anders achter en gaat het niet serieus om dat snoepje. Maar kan bij haar anders zijn natuurlijk. Mijn ervaring is dat begrip tonen beter werkt dan boos worden en straf geven. Dit gedrag is er niet om jou te pesten. Zelf zal ze het achteraf misschien ook vervelend vinden? Kun je de bui aan zien komen en het voor zijn? Heleboel vragen maar als ik een nog beter beeld krijg kan ik weer verder met je meedenken. Sterkte!
Het achteraf vragen is wel een hele goede tip. Dat hebben we nog nooit geprobeerd. Ik zie de driftbui inderdaad vaak wel aankomen. Zodra ze iets vraagt wat niet kan of mag weten we al genoeg. Dat er iets achter zit ben ik het helemaal mee eens. Maar we komen er maar niet achter wat het is. Ze is op het moment ook ontzettend slecht aan het eten. Alles blijft in haar keel hangen zegt ze en wil dan niet verder eten. De juf gaf dit ook al aan. Begrip tonen proberen we ook zeker te doen. Achteraf praten we er ook over of vooraf als er een driftbui dreigt te komen. Maar op een gegeven moment is onze grens ook bereikt vooral als ze haar zus of ons pijn doet. De laatste 2 dagen probeer ik nu de bui voor te zijn en rustiger te blijven. Tot nu toe lijkt het te werken maar het kan ook zijn dat het is omdat mijn man niet thuis is.
Troost hier kwam van de week de metalen (gelukkig lege) prullenbak tegen de tussendeur gesmeten. Het is maar goed dat er veiligheidsglas in zit. Mevrouw was boos want ze was op de gang gezet omdat ze dr vork naar dr vader zn gezicht gooide. En vervolgens standby stond om nog wat te gaan gooien. Ja euh, dat is een linea recta gang. Dat vond zij anders, dus die kwam de gang uit. Papa zet dr terug op de gang en toen kwam de prullenbak voorbij...oftewel volledige uitbarsting. Ik maak me echt zorgen soms, waar dit nog heen gaat. T bericht dat ze 1 kindje op de kdv altijd moet hebben doet ook weinig goed in dat opzicht. Ze heeft t echt gemunt op dat ventje die gilt al als ze op m afloopt. Al gevraagd wat ik kan betekenen om dat in te dammen, juf zegt niks, we corrigeren dr continue en dat is t enige wat we kunnen, ze heeft echt de pik op hem. Zowel mn man als ik zijn stevig gepest vroeger, dus dat zij nu begint (allicht nog in onschuld omdat hij "zo leuk gilt") dat doet ons echt zeer. Dat mn moeder vervolgens begint over een broertje/zusje is soms totaal anders en dan hebben ze iemand om mee te spelen. Tja euh, ik zie nu eerder t scenario dat mn dochter dr broertje/zusje t leven zuur maakt ls je net zo'n bericht van de kdv krijgt. Misschien is t verveling, bedoel ik ben maar een mama en ze is hard aan school toe (nu al wordt een laaaaaang jaar). Maar iets als dansles ofzo, dat vindt ze dan weer helemaal niks. Duikt in me, wil alleen maar weg en vertikt t om mee te doen, toevallig proeflessen gevolgd. Suggesties tegen verveling bij een onhoudbare 3 jarige zijn welkom. We gaan dr nu leren touwtje springen, t heeft dr interesse...mooie energie burner (hoop ik).
Herkenbaar. Nu een paar jaar later is het gelukkig over! Ik dacht echt, wat overkomt ons nou, altijd een leuk druk meisje, maar met 5 een driftkikkertje. Is een fase. Goed begrenzen, en positieve aandacht in de vorm van echte aandacht- echt meedoen, nadoen, telefoon weg. Elkaar masseren met materialen was een topactiviteit om de band te versterken. Het gekriebel met een knikker op je voorhoofd brengt een leuke situatie.
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties! Even een update omdat het niet duidelijk was of het aan school kon liggen maar we zijn nu een paar weken thuis en de driftbuien zijn nu nog zelden aan de orde. Ze vraagt wel veel uitdaging in school opdrachten. Ik print dan een stapel uit en deze kan ze dan zelf door de dag heen pakken. De juf heeft namelijk voor iedereen een standaard pakket wat ik goed snap maar voor haar te weinig uitdaging bied. Ik maak dus de opdrachtjes moeilijker of print wat extra uit. Nu afwachten hoe het weer gaat als ze weer nat school mogen. Dan kunnen we het verschil goed zien en dan verder kijken wat ze nodig heeft.
Fijn dat je een update geeft! Het kan ook om periodes zijn, wij hadden afgelopen dagen juist weer drama. Alles was nee, ging overal tegen in of praat dwars door je heen. Misschien toch weer een stapje verder in de ontwikkeling. Soms is het ook wel heel vervelend als alles op losse schroeven lijkt te staan. Gelukkig is hij naar Gr 3 gegaan en kunnen ze beter wat uitdaging geven maar dat is voor nu een pluswerk boekje en verder bedenken we alles om een project heen. Knutselen, tekenen, schrijven, lezen alles in thema km zo weer alles op te schrijven en hebben we straks mooi een boekje. De ene dag maakt hij tekeningen en de andere dag zoekt hij er informatie over. Net als elfjes en een woordweb. Zelfs de Lego, Clics en magneten worden ingezet voor het thema hahaha Vandaag maken we de kaarten af voor een plaatselijke bejaardenhuis.