Ik denk ook dat de twijfels en vragen vanzelf zullen verdwijnen, nouja grotendeels Wij willen ook graag een tweede, en hoewel het nu al wel kriebelt willen we zeker nog een jaartje wachten maar al die vragen die had ik ook voordat we voor een eerste kindje gingen op een gegeven moment is het gevoel gewoon zo sterk dat je al die dingen even vergeet, en dat zal dan wel de juiste tijd zijn ?
Dit is precies wat ik bedoel met het feit dat we bij onze zoon pas vaak om 23:30 op de bank zaten en tijd voor onszelf hadden en nu vaak al om 20uur klaar zijn met alles! Gisteravond waren we zelfs om 19:15 al klaar met alles!
Ik heb dit topic weliswaar niet geopend maar ben ook blij met jullie reacties.. Ik worstel ook met diezelfde vragen en ben er nu ook nog niet aan toe. Ik hoop volgend jaar lente/zomer wel maar nu eerst nog genieten van onze kleine man!
Wat betreft die twijfels nog even: Thirza is hier pas laat door gaan slapen, (23 maanden) en de slechte nachten die we met haar hadden, (gemiddeld 2 tot 5 keer wakker dat laatste half jaar), was lange tijd reden om een tweede uit te stellen. Totdat dat wel heel lang ging duren en we met 20 maanden toch gewoon al onze bezwaren aan de kant hebben geschoven en ervoor gegaan zijn. Toen kwamen er helaas 3 miskramen en tegen de tijd dat ik eindelijk gezond zwanger bleef, sliep onze dame al 15 maanden door.... Dus enzerzijds: je gevoel voor een tweede wordt op een gegeven moment gewoon sterker dan de twijfels en bezwaren en anderzijds kun je er toch niets op plannen en nog zoveel zelf bedenken en dan loopt het toch weer anders...
hier (zoals vriend zegt) klapperen de eierstokken ook weer iedereen is en raakt maar zwanger ( wel blij voor iedereen!!!) wij willen eerst meer zekerheid in maart qua mijn werk en daarna hopen we voor een 2e kindje te kunnen gaan
Bij ons kwam de tweede toen oudste 2,5 was. Het is bij ons ongelofelijk druk in huis. Soms heb ik wel van was ik nog maar even gewacht totdat oudste naar school zou gaan, maar aan de andere kant is het nu even doorbijten en latern is een kleine leeftijdsverschil alleen maar leuk. Je moet dus wel beseffen dat twee kleine kinderen heel zwaar is
Ik vond het een stuk zwaarder met 2 kindjes dan met 1; ik vroeg me echt serieus af waar ik het toch zo druk mee had toen ik alleen één baby had om voor te zorgen (want in die tijd was ik echt heel blij als ik op een dag had kunnen douchen, één keer warm had kunnen eten en even buiten was geweest). Toen ik twee kindjes had ervoer ik de dagen dat oudste op het kdv zat en ik dus alleen thuis was met de baby bijna als vrije dagen... Dat toont vooral aan dat je er wel in groeit, met de tijd en ervaring. Je leert ook om je niet zo gauw schuldig te voelen als je niet altijd meteen tegemoet kunt komen aan alle wensen van je kind, omdat je nu eenmaal niet jezelf in tweeën kunt splitsen. Onze kinderen schelen bijna 2 jaar. Dat was een tijdlang heel pittig, maar ik had zo m'n redenen om een klein leeftijdsverschil te willen. En nu is de jongste al weer 2,5 en het wordt steeds makkelijker en steeds leuker. Ik ben een ongelooflijk gelukkig mens dat ik twee van die heerlijke kinderen op de wereld heb mogen zetten, hoeveel drukte ze ook met zich meebrengen, en hoe weinig tijd ik ook voor mezelf over heb gehouden. Dat komt wel weer. Voor mij is de grens overigens wel bereikt. Ik heb 2 kinderen altijd als mijn ideaalplaatje gezien, en zou het qua energie ook echt niet aankunnen om er een 3e bij te hebben. En als ik Umm's reactie lees, denk ik dat het voor mij ook echt te veel zou zijn. Maar dat is gelukkig voor iedereen heel anders.
Toen ik zwanger was van Lisa maakte ik me wel een beetje zorgen over hoe het met mijn aandacht voor Eva zou gaan, ze zou hoe dan ook gaan inleveren, dat vond ik heel moeilijk. Lisa bleek een huilbaby en Eva kreeg dus nog minder aandacht dan ik dacht. Maar Eva had er geen problemen mee. Ik heb destijds wel wat van Eva gemist, was zo bezig met Lisa. Maar Eva is altijd heel makkelijk geweest en heel lief voor Lisa (begon Lisa voor de zoveelste keer te huilen: 'mama, ga haar maar even boven troosten'. En toen was ze dus nog maar net 2...) Achteraf gezien vond ik het eerste jaar / anderhalf jaar best pittig, nu hebben wel ook wel wat probleempjes met Lisa gehad en heb ik best wat van Eva gemist voor mijn gevoel. Maar als ik ze nu samen zie, hoe leuk ze het met elkaar hebben, hoeveel ze van elkaar houden, denk ik dat ik Eva niet gelukkiger had kunnen maken dan met haar zusje. Ik vind wel dat ik het juist het afgelopen jaar drukker heb gehad dan de jaren ervoor. Werk, school, zwemles, afspreken met vriendjes, dingen voor school doen, het is best een heen en weer geren. Het is druk maar op een leuke manier!