Koen is sinds deze week in een klap eenkennig geworden. Hij gaat per week 2 middagen van 11.30 tot ongeveer 17 uur naar het kinderdagverblijf. Op het moment dat ie daar aan komt zitten alle kindjes aan tafel en gaan ze gezamenlijk een boterham eten. Dit ging tot nu toe prima. Ik zet Koen dan in de stoel en wuif hem gedag. Alleen sinds deze week begint Koen enorm te huilen als ik weg ga. Echt heel moeilijk want hij huilt dan tranen met tuiten natuurlijk. Op een gegeven moment wordt het dan toch tijd dat ik ga. Daarna heb ik wel gebeld met het kdv. Je zou denken dat ie wel rustig is als ik eenmaal weg ben maar dat is dus niet zo. Hij huilt dan nog flink. Is boos, wil zijn boterham niet meer eten. Na zijn brood krijgt ie altijd een flesje en dan naar bed. Nu geven ze hem dan (op mijn aanraden) maar wat eerder de fles omdat ie zijn brood echt niet meer wil. Hij is nogal temperamentvol en als ie niet wil eten, dan wil ie het echt niet. Met de fles lukt het dan wel om hem te troosten en daarna gaat hij z'n bedje in. Vaak slaapt ie dan een paar uren achter elkaar en vanaf het moment dat ie uit bed is gaat het verder prima. Maar ja... jullie begrijpen wel dat dit natuurlijk heel erg moeilijk is. Zowel voor Koen als voor mij. Heeft iemand misschien nog tips of ervaringen om te delen? Was jou kindje eenkennig? Duurde die periode lang? Ik hoor graag van jullie! Groetjes Otje
Ik kan je helaas geen tips geven maar ik snap wel hoe moeilijk dat is.. Mali is namelijk (je zou bijna niet zeggen dat het kan) vanaf 1 maand eenkennig.. En ze is nu 10 maanden en niemand hoeft haar te pakken.. Is nooit anders geweest.. Zij gaat dan wel niet naar een kdv maar soms als ik even wat moet doen en ik geef haar even aan bijv mn vader dan is het gillen! En ik weet zelf ook niet wat ik daaraan kan doen.. Ik vind het vooral zo naar voor haarzelf! Ik hoop dat het bij je zoontje snel voorbij is zodat je hem met een gerust hart kan achterlaten.
Lynn is ook erg eenkennig geweest. Ik heb het maar gewoon geaccepteerd (dat was het makkelijkste om te doen, als je je er tegen verzet wordt het vaak nog erger of lijkt het in ieder geval erger) Gelukkig was het een fase Op het kdv was het ook huilen en in het begin een groot deel van de ochtend. Ik hou het afscheid zo kort mogelijk, een kus, dag zwaaien en in 1 streep naar de deur. Dat is het duidelijkst voor de kleintjes (en het moeilijkst voor de mama's) Sterkte
Volgens mij is dit eerder verlatingsangst dan eenkennigheid. Aangezien het voor hem vooral moeilijk is dat je weggaat en hij weet dat je er een tijd niet bent (ik heb begrepen dat ze nog niet snappen dat je na een paar uurtjes weer terugkomt) Heb er verder helaas geen tips voor, maar ik meld het even zodat je voor tips beter in de richting van verlatingsangst kunt gaan kijken.