Ik had tijdens mijn zwangerschap weinig tot geen last van mijn hormonen, ik vond alles wel goed. Maar na mijn zwangerschap ben ik emotioneler geworden alle mooie en zielige momenten schiet ik vol. Terwijl ik voordat ik zwanger was dat helemaal nooit had. Dus dit is helemaal nieuw voor mij. En als mijn zoontje iets schattigs doet dan springen de tranen in mijn ogen van blijdschap. Ik moet hier heel erg aan wennen, maar verder voel ik me super. Ben erg gelukkig. Mijn zoontje doet het heel goed.
Hier hetzelfde, en ik vind het heerlijk! Zal ik nog wat links doorgeven van mooie liedjes met nog mooiere teksten? Zit regelmatig dan met Eva op schoot lekker een traantje (of meer) weg te pinken dan. Een bevalling en geboorte van je kind heeft zoveel impact, er ging voor mij echt een knop om. En dan de liefde die je voor je baby voelt. En het wordt alleen maar erger, maar ik vind het dus wel lekker, ik geniet zo nog meer! Fijn om te lezen dat het nooit meer over gaat!
Ik voel dat ook heel erg. Heb niet het gevoel dat ik constant op een roze wolk ziet, maar voel me ook heel erg tevreden, net alsof mijn leven nu helemaal compleet is. Ik reageer echt veel sterker met mijn gevoel op dingen. Moet nog wel een beetje leren daarmee om te gaan, want ik raak er soms ook een beetje door van slag... Maar van mij mag het ook wel zo blijven!
Waar ik het nog wel eens 'moeilijk' mee heb, is dat ik het allemaal niet kan bevatten, de afgelopen tijd is zo overweldigend geweest, vooral de kraamweek. Heb echt in een roes geleefd toen, dat zal (helaas) nooit meer terugkomen, bij een 2e zal dat toch anders zijn. Ik zou zo graag willen dat ik de tijd terug kon spoelen en alles met Eva nog een keer beleven. Nu moet ik het echt een plekje zien te geven, het heeft een enorme indruk op me gemaakt.
Vooral dit zinnetje komt mij heel erg bekend vol. Soms hoef ik hiervoor alleen het kamertje in te kijken, als ik ze dan zo lief zie liggen slapen schiet ik al vol. Of als ik mn hoofd laat zien en ik krijg een big smile naar me toegeworpen. Heerlijk! Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben met dit "probleem". Hebben bij jullie de papa`s er ook "last" van? Ik heb mijn vriend toch ook al een enkele keer op een blijdschaps traan betrapt .
Veel emotioneler.. ja hoor. Maar niet op een prettige manier.. Heb de eerste twee weken iedere dag minstens 1 keer om niets verschrikkelijk lopen huilen. Huil ondertussen nog steeds wat af en voel me op die momenten echt zo rot.. Heb ook ineens weer hele erge heimwee naar Nederland, naar mijn vrienden en familie en alhoewel ik dol op mijn kindje zit ik echt niet zo lekker in mn vel. Gelukkig word het wel iedere dag een beetje beter...
Mijn zoontje is nu 2 maand.. en ik kan nog steeds janken om niks.. dan zegt me vriend iets heel normaal en dan reageer ik heel erg bot :S Vind het zelf niet leuk meer.. Maar weet nie wat ik er aan kan doen.. en me vriend zegt wel steeds van het gaat wel over lieverd
Dat emotionele herken ik wel, maar wordt toch echt wel minder hoor, na de 1e had ik er na verloop van tijd ook geen last meer van, en nu ben ik blij als het weer weg is, ben normaal geen jankerd, dus dit is een ramp vind ik.
Zo herkenbaar. Als ze alleen al naar me lacht schieten mijn ogen vol. Ik hoop juist wel dat t overgaat, niet t zo gelukkige gevoel dat ik haar bij me heb maar die tranen steeds vind ik zo vervelend. Heb t ook met televisie, kan niks meer kijken of ik begin te janken. Debby
Jeetje, ik heb dat ook heel erg! Heb een hele zware bevalling gehad en heb het ook allemaal in een soort roes beleefd, maar wat zou ik graag alles een keertje terug willen draaien, het moment dat die kleine voor het eerst bij je ligt, lekker warm en glibberig, alle emoties die erbij komen kijken, ook van familie enzo... De kraamweek, je staat echt samen met je kindje in het middelpunt, heerlijk ! Nu is Damani al 4 weekjes ! Gaat zo snel, en ik voel me best alweer de oude eigenlijk! Ik mis echt ook mijn zwangerschap, heb er zo van genoten! En heb echt spijt van de gedachte dat ik het af en toe zat was... Maar goed, nu is de kleine er! En dat is dubbel en dwars zo leuk -xxx-
Mirella, ik kom wel vaker dingen van jou tegen die herkenbaar zijn voor mij (en andersom dus ook ). Onze avatars lijken ook op elkaar, alleen andere gezichten (mooie foto trouwens!) Ik heb dan wel een soepele bevalling gehad, maar wel dingen die fout leken te gaan, maar gelukkig allemaal goed gingen. Dus dat maakt mij al emotioneel, als ik bedenk wat had kunnen gebeuren (ziekenhuis, Eva in moeilijkheden , gelukkig dus thuis gebleven en bij Eva geen blijvend letsel) (en nu moet ik mijn tranen ook alweer bedwingen ). Heb ook spijt dat ik soms mijn zwangerschap zat was, maar dat kwam ook door jeuk waardoor ik niet kon slapen, dat was ook echt niet leuk. Gelukkig heb ik altijd heel erg genoten van het gevoel van leven in mijn buik, vooral tijdens de laatste weken dat ik niet kon slapen, was toch heel gezellig met dat geschop in mijn buik, waardoor de nachten toch snel voorbij gingen. En toch, het lijkt wel of je er nooit genoeg van kan genieten, want missen doe je het daarna toch (tenminste, ik wel). Het is gewoon allemaal zo wonderbaarlijk, ik kan er met mijn gevoel echt niet bij. Kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die het allemaal maar 'gewoon' vinden.
HIer nog zo eentje! 5 maanden oud is ons meisje ondertussen en nog steeds huil ik veel meer dan voor en tijdens de zwangerschap. Moet op tv nog maar iets met een baby zien en ik begin gelijk al te huilen! Idioot eigenlijk maar op één of andere manier zie ik dan ons meisje ineens dat daar ligt of zit. Moet ik niet doen natuurlijk maar het is gewoon sterker dan mezelf! Of wanneer papa een teder moment heeft met zijn dochter, dan kan ik ook helemaal volschieten... hoe ik het toch getroffen heb met zo een leuk gezinnetje... Arrgghhh, zelfs als ik het zo neerschrijf krijg ik alweer tranen! Verdorie had gehoopt dat het met 9 maanden ontzwangeren wel weer over zou zijn...
Herkenbaar, ik ben ook emotioneler. Als er iets naars gebeurd met kinderen doet dit me enorm veel. Toen ik nog geen mama was had ik dit niet. Veel plezier met de kleine.
emotionel je hier ok helemaal last van hoop dat het ooit nog eens weg gaat ik kan geen zielige films kijken want er hoeft maar 1 ding te gebeuren en boem gaan we weer. ik ging laats maar eens een broek kopen ik dacht pas ik wel nou mooi niet kon er wel van janke ik hiulde nooit en kom de zieligste films kijken maar nu schiet mijn kil snel dicht
Ik merk ook dat ik emotioneler ben dan voorheen. Soms vind ik het wel eens vervelend(Als ik bijv ernorm moet huilen om niets). Maar op andere momenten ook wel weer erg mooi( Als onze kleine meid iets doen of alleen al aan kijkt met haar grote blauwe ogen). Dan denk ik echt, O, wat is dit toch mooi en bijzonder. gr Lin79