Hallo , ik hoop hier wat herkenning te vinden voor het volgende... het zullen mijn hormonen wel zijn maar god wat voel ik me kl*te.. het zou niet moeten mogen , ben je zwanger van zo'n wondertje maar toch , kan de hele dag wel janken en kan ook niks hebben.. is dit normaal?
Nu gaat t bij mij wel weer, maar heb laatst een periode gehad dat ik zelfs bij 't kleine huis op de prairie tranen met tuiten moest huilen.. 't Schijnt er "gewoon"bij te horen en gaat ook weer over.. gelukkig
Ik hoop het want pfff... dit is niet leuk.. bah... ga maar eens flink aan de poets , mischien geeft het wat afleiding maar moet mezelf er echt toe dwingen iets te ondernemen...
Ja meid, welkom in de wondere wereld van de hormonen... Ik voel ook echt aan mezelf dat die 'dingen' echt heel veel invloed hebben! Als het goed is wordt het echt wel weer beter, al blijf ik ook snel huilen om van alles en nog wat, vooral op tv...
Herken het helemaal! Huil echt om alles! Nu gelukkig al wat minder dan een paar weken geleden. Moest gister zelfs huilen omdat het zeeppompje leeg was toen ik mijn handen wilde gaan wassen En mijn vriend maar lachen
Maar moeten jullie alleen huilen of voelen jullie je ook echt rot.. ik voel me ook echt rot... het weer zal er ook wel niet aan mee helpen... zo'n winterdip maar dan erger..
Hoi hoi, Herken het ook! Precies hetzelfde. Janken om alles, janken om niets, depri voelen, niet blij zijn etc etc. Nu begint het beter te worden bij mij! Wat bij mij hielp was om toch, terwijl ik geen bal zin had, mijn gedachten te verzetten door iets te gaan doen! Grtz Marieke
Deze zwangerschap weinig last van, maar vorige zwangerschap heb ik wat afgejankt, om alles, soms zelfs nergens om, maar had ik gewoon zin om een potje te janken. Normaal ben ik een erg nuchter persoon, dus dat was wel even wennen. Het zijn je hormonen, gelukkig had ik ook wel periodes dat ik niet zo emotioneel was. Sterkte!
Tijdens de 1e maanden van mijn zwangerschaps had ik dat ook. Voelde me somber. Was wel blij met het kindje in mijn buik maar huild eook veel en maakte me zorgen om van alles. Na een week of 16 werd het een stuk minder. Hopelijk is dat bij jou ook zo. Nu ben ik ook sneller emotioneel,maar wel op een wat logischere manier zeg maar. De dingen waa rik nu om huil zouden me normaal ook raken alleen is he tnu allemaal wat erger. Gelukkig komt het voorjaar er nu snel aan sterkte.
ojaaa en alles zou ellendig worden, alles leek alsof het het einde van de wereld was, alsof de kredietcrisis het einde zou maken aan al dat mooi was, een vergeten zak brood kwam nooit meer goed en het kindje in de "polar express" zou nooit gelukkig worden omdat ie de kerstbel van de kerstman kwijt was.. ahum.. bij mij is het nu weer weg voel me veel beter!
hahaha, huilen om het lege zeeppompje! sorry meiden, maar ondanks dat het niet leuk is, al die huilbuien, vind ik het grappig om te lezen waar je allemaal om kunt huilen! Heel veel sterkte!
maar het is gewoon ook erg naar als je zeeppompje leeg is! Wie maakt zoiets nou leeg zonder het bij te vullen!?
ik ben gisteren nog even op de grond in de badkamer gaan zitten, en heb het uitgeschreeuwd! drama drama! om niks hoor, was niks aan de hand, even hormonen die eruit moesten. had ik me zo druk gemaakt dat ik daarna een migraine aanval kreeg pfff hahaha
pfff. herkenning.. super bedankt voor jullie antwoorden meiden , en nu maar hopen dat het snel minder word!
Ik herken die hormonen ook....nu wel! Een tegenvaller is nu ook ECHT ineens een extra dubbele grote tegenvaller. Gevoelens zijn veel intenser. En ja, ik kan me ook ECHT rot voelen. Gedeprimeerd! Dan kan ik echttttt eventjes (vaak kwestie van minuten) depri worden van het feit dat ik zwanger ben! Dan voel ik me juist zielig omdat ik zwanger ben En dan denk je niet 1,2,3 aan hormonen..maar dan denk je: shit, dit komt niet meer goed!
Ik heb me een hele poos werkelijk miserabel gevoeld, was bang dat ik in een depressie zou raken, tranen met tuiten, niemand die me snapt, moet ik zwanger zijn nou leuk vinden, heel alleen voelen. Had ik al zoveel doorstaan (lees 4 mk) om zwanger te blijven en voelde ik me nu zo rot. heb zelfs tegen mn man gezegd dat ik wel tegen een boom wilde rijden. Hopeloos dramatisch in de knoop zat ik. Tranen met tuiten, zonder reden, urenlang huilen, zelffs op het werk (soms zit ik alleen) En nu? nu geloof ik meer dat deze zwangerschap goed gaat, het erge depressieve is er niet meer, het huilen nog wel af en toe, maar geen uren meer. Dus ja! bekend! En ja! het gaat over! Maar jemig wat voel je je rot, je ebnt gelukkig niet de enige en het gaat echt weer over. Veel succes!
Huilen.ja, maar ik heb vooral last van woede uitbarstingen. Kan om niets zo verschrikkelijk kwaad worden... Das ook niet echt leuk...