Herkenbaar hoor meid! Ik heb in januari bij 11 weken een missed abortion gehad. Sindsdien merk ik wel dat ik het nog moeilijker vind dat ik niet zwanger ben. Overigens gaan de mensen in mijn omgeving er wel heel anders mee om dan bij jou; ook niet altijd prettig: mensen draaien erg om het onderwerp heen en durven niet op de man af te vragen hoe het gaat. Als je zin hebt, mag je altijd PB'en hoor! En neem maar van mij aan dat alle meiden die op dit forum schrijven, hartstikke graag zwanger willen worden en het gevoel dat jij omschrijft best wel herkennen. De een kan het nou eenmaal makkelijker een plaatsje geven als de ander. En wat ik al zei en wat jij beaamde: morgen voel je je misschien weer veel beter. En volgende week weer wat beter, en dan over een paar weken wat minder. Het komt en het gaat. Toi-toi-toi, hopelijk zien we elkaar snel bij het 'maart-2009 mama's' topic!
Trouwens: heb je al symptomen? Want ik zie dat je morgen je NOD hebt? Pffff...... wéér spannend he! Hopelijk is het raak! En als het deze ronde niet raak is, dan de volgende ronde. Ik hou je in de gaten!
Hey meid, ik herken mezelf ook helemaal in je verhaal. Ik leef oprecht met je mee. Je bent blij voor anderen dat ze zo gelukkig zijn en je gunt het ze wel maar ergens is er toch zo'n klein 'duiveltje' dat zegt: "was ik het maar"... Ik ben ongeveer even lang bezig als jij en voor mij lijkt het ook alsof ik al eeuwen aan het wachten ben. Een cyclus duurt zooooo lang! Ik hoop ook heel erg dat we elkaar bij de maart-mama's mogen tegenkomen! Hele dikke knuffel!
Nee, ik heb het gevoel ook helemaal niet dat zwanger zou kunnen zijn. Geen enkele symtoom. Vaak voelde ik wel eens wat als ik ongesteld moest worden, we zullen zien. Heb de hoop alleen helemaal opgegeven Het is vast niet zo.
Ja, dat is wel zo. Als de maand om is en ik ben weer ongi lijkt het alsof je helemaal opnieuw moet beginnen, dat duurt zo lang inderdaad.
Niet bij de pakken neer gaan zitten hoor! Ik snap goed dat je voorzichtig bent: je wilt jezelf beschermen tegen een nieuwe teleurstelling. Anderzijds weet ik uit ervaring: hoeveel je je daar ook tegen beschermt, het is tóch altijd weer gruwelijk klote. En... je zou de eerste niet zijn die helemaal niks voelde voor ze positief testte! Moet je maar eens bij 'eerste symptomen' kijken! (maar dat heb je vast al wel eens gedaan, hihi ). Het is je in ieder geval VAN HARTE gegund meid! Toi-toi-toi!
Lang duren? Moet je mijn cycli eens kijken! Nee, grapje. Het duurt inderdaad altijd lang. Deze cyclus was ik de eerste week een week met vakantie. Dat scheelde voor mijn gevoel best veel, toen ik thuis was was het nog maar een weekje wachten voor we weer aan de klus konden gaan.
Nou Butterfly, ik ga mijn mandje maar eens opzoeken, ben hartstikke moe. Hopelijk word je morgen gewoon helemaal niet ongesteld. En overmorgen ook niet, en de dagen daarna ook niet. Liefs, weltrusten! X
Hahaha dank je! Je geeft me weer wat positieve kracht . Ik word het vaak tussen de 19e en de 22e! Dus na morgen juich ik niet meteen hoor bescherm mezelf tegen de teleurstellingen inderdaad. Bedankt voor begrip en je lieve berichten. Dat deed me weer wat positiever kijken .
Ik herken jouw gevoelens niet, maar ik snap je wel denk ik. Ik denk alleen dat je er te veel mee bezig bent ( en overal waar TE voor staat is niet goed hè ) Jij hebt zo een mooie toekomst voor ogen, in oktober ga jij lekker trouwen, en als je je daar op richt en ook zoveel mogelijk daar mee bezig probeert te zijn. Weet ik gewoon zeker dat je dan echt snel zwanger bent. Ze zeggen je raakt zwanger op momenten dat je het niet verwacht en dat gebeurt echt vaak ! Ik merk ook aan jou berichten dat je onbewust al veel stress hebt, en dat zal niet mee werken met een zwangerschap. Dus probeer het rustig aan te doen je lekker te storten op je aankomende huwelijk. En zo min mogelijk met het zwanger worden proberen bezig te houden. Wedden dat je dan over 2 maanden zegt dat je zwanger bent. Je moet ook blij zijn dat je 11 keer per jaar een kans hebt om zwanger te raken. Veel meiden ( waaronder ik ) hebben veel minder kansen per jaar ( heb er zelf 8 of minder ). Ga gewoon lekker "klussen" met je verloofde omdat je het wilt en niet omdat er een baby van kan komen. En kijk naar de leuke dingen die straks komen.. En geniet nog zoveel als je kan dat je nu nog met zijn tweetjes bent. Nu kan je nog alles doen wat je wilt en straks niet meer ( al heb je dat natuurlijk allemaal voor lief, want wie wilt nou niet alles op geven voor zo een wonder )
@Butterfly Ik reageer nog even op jouw oorspronkelijke mailtje....heel herkenbaar hoor jouw gevoelens, zo dubbel: natuurlijk gun je ze het, maar je gunt het jezelf even zoveel of zelfs een pietsje meer Ik vind ook dat wij zwanger-willen-wordenden er soms wel heel krampachtig mee omgaan: waarom zou je niet naast blijdschap voor hen ook je tranen mogen laten zien om jouw eigen pijn? Daar zijn het toch zussen of goede vriendinnen voor? Als je nu uren gaat snikken terwijl zij met goed nieuws komen dan zou je kunnen zeggen dat je hun geluksmoment niet wilt verpesten, maar nadat je je blij hebt geuit voor hen en met hen hebt meegeleefd ook aandacht voor je eigen verdriet krijgen...dat mag toch ook? Zwanger zijn is hun realiteit, nog niet zwanger zijn en de pijn van het verlangen is jouw realiteit...en die mag er ook zijn! Veel sterkte! Koosje
Zo, weer een dag verder. Vandaag ziet er alles weer rooskleurig uit hoor . Had gewoon een vette dip. En heb super lieve berichtjes gelezen van jullie. Wij hebben al 4 jaar kinderwens, maar het was nooit de goede timing. Of ik studeerde, of had geen vaste baan. Nu hebben we alles wat ons hartje begeerd. Toen we 6 maanden bezig zijn geweest met zwanger worden lukte het nog niet, misschien moest het zo zijn. Toen kregen we trouwplannen, misschien moest dit gewoon eerder gebeuren. Dat neemt niet weg dat we geen kinderen wilden, maar het hebben uitgesteld. We trouwen over drie maanden, en nu hebben we echt het gevoel er helemaal klaar voor te zijn. Dit is dus de tweede maand, en heb nog geen negatief bericht. Ik ken veel mensen die dolgraag kinderen willen en er alles voor over hebben. Mijn tante kan geen kinderen krijgen na allerlei testen en onderzoeken. Dat is erg. Mijn schoonzus was twee jaar bezig. Ik ken gewoon veel mensen die het zo gegund zijn maar het niet kunnen worden. Er zijn ook veel jonge meiden die in de eerste maand meteen zwanger zijn. Dat doet gewoon best pijn als dat bij jou niet zo is. Voor mijn zussen ben ik echt blij hoor. Ik verpruts hun geluk niet en ben echt enthousiast als we bij hun zijn. Ben echt trots op ze hoor. Wat koosje zegt vind ik zo lief. Nadat je je blijheid hebt geuit mag je zelf je verdriet ook laten zien. Dat heb ik alleen gedaan, zonder mijn zusje erbij. Ik wilde hun moment niet verpesten. Het moest er gewoon even uit, en echt niet omdat ik het haar niet gun. Gewoon even alles bij elkaar. Het heeft me echt goed gedaan en ik weet dat onze tijd wel komt, en wij een mooie toekomst hebben. Daar kijk ik ook echt erg naar uit hoor. En alles op zijn tijd. Ik voelde me even niet happy en wilde dit kwijt. Meiden, bedankt voor jullie opbeurende berichten.
Niet elke jonge meid word in de eerste maand zwanger Ik ben 20 en in sept gestopt met de pil..En nog maar 3 of 4 echte menstruatie's gehad. Dus misschien voel je je prettiger dat er ook jonge meiden zijn die net snel zwanger zijn .. En al ben jij nog zo blij voor hun en wil jij hun moment niet verpesten. Moet je er toch niet aan denken en gewoon lekker gaan huilen als jij daar behoefte aan hebt. Jij bent gelukkig en blij voor hun, dan mogen hun ook wel even jou vedriet delen. Zo hoort het toch in de zussen/familie/vrienden wereld te werken. Dus laat gewoon een traantje op de momenten dat je dat moet doen. Even egoïstisch doen mag best in hun bijzijn hoor.
Tja, wat kun je doen in zo'n situatie, elk mens is anders en elk mens reageert anders in bepaalde situaties. Ik snap heel goed dat je het 'oneerlijk' vindt en voor je gevoel jij altijd op de laatste plek komt. Maar komop het zijn je zusjes? Ik snap ergens wel dat je jaloers bent en ze zelfs benijdt maar dat je bepaalde dingen met tegenzin doet omdat het te confronterend is toch ook niet leuk voor hun. Misschien moet je gewoon proberen om je eigen situatie even opzij te leggen en puur aan hun denken. Wanneer jij aan de beurt bent dan zullen zij waarschijnlijk ook erg blij zijn voor jou. Ik weet heel goed hoe het voelt. Wij zijn bijna 2 jaar bezig nu, en als ik zou horen dat een van mijn zusjes zwanger is dan kan ik mij helemaal niet voostellen dat ik me zo zou laten meeslepen in mijn eigen emoties en alles naar mijn eigen situatie zou trekken. Ik vindt dat gewoon best raar eigenlijk, maar goed. Elk mens is anders en ik wens jou gewoon heel veel sterkte met alles. Ik hoop dat jouw tijd ook heel snel mag komen. Grt Vanilia
Ik heb met mijn vriend afgesproken dat we niemand vertellen dat we bezig zijn, dus ook mijn ouders niet. Ik stond net bij het wiegje van mijn neefje te kijken, zegt mijn moeder: Zou jij ook niet een kindje willen? Ik moest echt 3x slikken en op mijn tong bijten. We zijn al bijna een jaar bezig en het word steeds moeilijker om mijn mond te houden.
Hm, je weet heel goed hoe het voelt maar tegelijk zeg je ook dat je niet het kan begrijpen en het best raar vind. Jou bericht geeft me om eerlijk te zeggen geen leuk gevoel. Ik respecteer je mening erover. Misschien klinkt het anders als ik zeg dat de banden met mijn familie nou niet mega strong zijn. Mijn zusjes en ik hebben veel conflicten gehad. Maar op de manier hoe ik jou reactie lees lijkt het of het een reactie is op een dramatisch verhaal. Ik laat me 1 keer meeslepen door verdriet en barst in huilen uit na een echo van mijn zusjes. En helemaal niet omdat het me pijn doet dat zij zwanger is, of dat ik niet blij ben. Maar puur omdat wij ook graag willen maar nog even moeten wachten. Het is maar goed dat we allemaal anders zijn. Als we allemaal hetzelfde denken komt het ook niet goed .
hoiii ik weet hoe klote het voor je is ik heb namelijk een miskraam gehad op 8 weken ongeveer 3 jaar geleden! ben door de pil heen zwanger geworden.... maar ik was dus tegelijk zwanger met mijn zusje! ook al had ik die zwangerschap niet geplant ik was er kapot van ! en elke keer als ik me ouders sprak hadden ze het maar over me zusje en de baby... er werd nooit eens gevraagt , gaby hoe gaat het met jou ! nu af en toe nog vink het moeilijk om me nichje te zien dan denk ik : mijn baby had nu even oud geweest (het scheelde maar een week ) mja onze tijd komt zeker! voor je het weet heb je je baby in je handen
Nog even reactie op mij quote, ben ik zo dramatisch overgekomen, ben ik dan zo ego? Ik ben voor mijn zusjes echt blij, dat is het ook helemaal niet. Ben ik dan raar ofzow?
Precies, alle aandacht gaat naar de baby en je zusje. Er word jou nooit iets gevraagd! Dat is het helemaal. Exact mijn gevoelens. Iedereen is bezig met de baby, ik ga trouwen over drie maanden en wil daar ook wel eens over vertellen, maar word gewoon afgekapt want mijn zusje moet dan haast bevallen. Misschien ben ik een beetje dramatisch overgekomen, maar ik voelde me echt rot. Mijn familie is nooit zo praats geweest, maar er is meer dan de zwangerschap van mijn zusje. Mijn vriend en ik willen al 5 jaar kinderen, maar er kwamen altijd dingen tussen. Nu zijn er aan toe, en dan wil het niet meteen. Dat is zooooooo, zo jammer. En dan zie ik mijn zusje lopen en zitten, en wens dan zoooooo hard dat ik ook zwanger ben. Juist daarom duurt het gewoon langer. Maar dat neemt niet weg dat wij niet blij zijn voor onze zussen. we zijn super blij.