Erg verdrietig.

Raar ben je zeker niet
Ik snap dat als je een tijdje bezig bent en het ieder ander lijkt te lukken dat je in een dip schiet.

Je wilde alleen even je ei kwijt hier en dat snap ik wel.
Denk dat je in je woorden misschien anders bent over gekomen hier dan wat je werkelijk denkt.
Tuurlijk ben je blij dat je zusjes zwanger zijn.

Succes met alles in ieder geval

 

Erg herkenbaar hoor. Om mij heen ook 3 vriendinnen en 1 nichtje zwanger... Maar goed, wij komen ook nog wel aan de beurt... Succes!

 

Je moet maar zo denken, dat je lichaam er nog niet helemaal klaar voor is.
Wij hebben er nu ook bijna een jaar over gedaan om zwanger te raken.
En nu het bij ons raak is geloof ik er zeker in dat het dit keer het juiste moment is geweest.
We waren heerlijk relaxt met vakantie en in een fijne omgeving.
En ik ben er ook van overtuigd wanneer je er mentaal heel erg mee bezig bent dat het ook allemaal zo lang lijkt te duren.

Ook geloof ik dat je zeker vaker al bevrucht bent geweest, maar dat de innestelling niet goed is gegaan.
Tot er een moment komt dat dit wel goed gaat, dat moment komt zeker.
En vast wanneer je samen goed in je vel zit gaat het echt lukken.
Daar ben ik van overtuigd.

Uiteraard snap ik je gevoelens richting je zusjes en je moeder.
Dat is niet waar je op zit te wachten.
En ik moet eerlijk toegeven, en dat is niet om je te kwetsen, maar ik kan me wel een beetje vinden in het verhaal van Vanilia.
Uiteraard kennen wij allemaal hier niet exact jouw situatie thuis en de band die je hebt met je familie.
En dan is iets opschrijven en lezen van anderen al heel anders dan wanneer je er direct over praat.
Want teksten kunnen altijd heel verschillend opgevat worden.

Ik hoop heel erg voor jullie dat je snel zwanger mag worden.
Gaan jullie deze zomer nog met vakantie, of misschien moeten jullie nog een vakantie plannen.
Probeer dit dan rond je vruchtbare dagen te doen, bij ons heeft dit zeker geholpen

 

Kop op meid. Je tijd komt nog wel. Gebruik anders eventueel een ovulatietest. Bij vrienden van mij lukt het ook niet. Ik probeer er rekening mee te houden, maar aan de andere kant is het normaal dat de baby ter sprake komt in hun bijzijn. Voor hen is het al x-jaren proberen en ik hoop echt met hen mee op een goed resultaat. Ik denk dat je mama dat ook wel doet, maar misschien er niet over durft te praten om je niet te kwetsen. Als je het er moeilijk mee hebt, praat dan gewoon zelf met je ma en zusjes. Open zijn kan voor jou en en hen verluchtend zijn.
Veel succes en kop op!

 

Hey meid!

Ik vind niet dat je je slecht moet voelen om je gevoelens! Deze site is er om zulke gevoelens uit te spreken en te delen met anderen.
Iedereen heeft wel eens momenten waarop hij zich slecht voelt en dingen voelt die hij (misschien?!) niet zo mogen voelen of denken.

Als jij je zo voelt, is dat zo en dan is het niet aan ons om daar over te oordelen. Ik denk dat je gewoon even een luisterend oor nodig hebt...
en de meesten hier willen je dat wel bieden, denk ik.
Ik althans toch...

Dikke knuffel!

 

Hoi Butterfly,

Het is niet mijn bedoeling geweest je te kwetsen, zo zit ik als mens ook niet in elkaar. Maar ik heb gewoon eerlijk opgeschreven wat ik dacht.
Ik hoop echt voor je dat jij snel mag volgen, het is zeker niet leuk wanneer het lijkt alsof alleen maar anderen zwanger kunnen worden behalve jij (dit gevoel heb ik namelijk ook altijd..).
Als ik jou was zou ik toch blijven praten over zaken met je familie, wie weet wordt de band toch sterker hierdoor. Gewoon bijven proberen, ze zeggen niet voor niets dat je je familie vroeg of laat toch nodig gaat hebben.
En heel succes met de voorbereidingen voor jullie bruiloft.

Grt Vanilia

 

Ik weet wel wat je bedoelt, maar weet ook dat je er over een paar jaar daar om lacht. Ik zal je een beetje mijn verhaal vertellen.

Ik ben 9 jaar geleden zwanger geworden van mijn ex, na 16 weken kreeg ik helaas een miskraam. Nog geen drie maanden daarna gingen mijn ex en ik scheiden, vol verdriet natuurlijk omdat ik nog rouwde om mijn kindje en nu ook mijn man verloor.
Ik woonde weer bij mijn ouders en nog geen 4 maanden later kwam mijn jongste zusje vol trots (natuurlijk) vertellen dat zij zwanger was. Nou ik dacht dat de grond onder mijn voeten vandaan getrokken werd. Ik kreeg tranen in mijn ogen en er werd mij doodleuk verteld dat ik maar blij moest zijn dat het zo gelopen was anders was ik een alleenstaande moeder geworden.
Ik heb het nog lang moeilijk gehad vooral omdat ik ook nog een heel ernstig ziek werd.

Nu dik 8 jaar later heeft mijn zusje twee kinderen van 6 en 8. Vijf jaar geleden leerde ik mijn man kennen en drie jaar geleden werd onze zoon geboren. Ik kreeg toen net zoveel aandacht als mijn zusje toen en nu met de tweede is het al net zo.

Blijf volhouden meid, want na regen komt zonneschijn.

knuffel
conny

 

hee butterfly
ik weet precies wat je bedoeld..
zelf zijn wij nu 1 jaar bezig..
ik heb een beetje hetzelfde, alleen mijn zus weet eigenlijk dat we bezig zijn (dan kan ik in ieder geval wel bij iemand mijn verhaal kwijt)
omdat iedereen zo zat te zeuren van (bij jullie nog niks?)
hebben we eigenlijk iedereen wijs gemaakt dat mijn man er nog niet aan toe is..

de ene keer gaat het ook beter dan de andere.
en elke keer als je weer iemand zwanger ziet dan baal je als een stekker omdat je het zelf ook graag wilt..

je moet wel een beetje positief blijven(ik weet het dat is makkelijk gezegd)
maar dat werkt het beste en probeer er niet al teveel mee bezig te zijn hoe moeilijk het soms is..

kop op meid! jij kan het ook (posItief blijven)

 

he butterfly

ik snap ook precies wat je bedoelt.
iedereen om ons heen wordt ook zwanger.
en ik voel mij dan ook erg lamlendig wat ook wij zijn nu al in de 13e of 14e maand bezig. en iedereen om mij heen zijn zwanger na 1 of 2 maand.
en wat zeggen ze dan ja we waren wel heel snel zwanger dat hadden we niet verwahct we dachten we zijn wel een jaar bezig.
ipv dat ze dneken van zo een kleine oh geweldig. nee we dachten we zijn wel een jaar bezig!
en dat doet je zo'n pijn he. ik moet mij ook altijd sterk houden en als ik dan eenmaal alleen ben met mijn man dan kan ik mij zelf niet eer sterk houden en moet ik ook altijd huilen nou ja sommige momenten dan. ik vindt het ook zwaar en het valt mij ook tegen hoe sterk ik eigenlijk ben had mij zelf toch wel wat sterker verwacht maar ja we moeten zelf maar geduld hebben en wie weet mogen wij hier met zijn allen ook een keer het goede nieuws aan iedereen vertellen

liefs