Hoi Allen, Ik ben inmiddels 20 weken zwanger. In de afgelopen drie weken hebben wij slecht nieuws gehad wat betreft de stiefmoeder van mijn partner. Deze is helaas ernstig ziek en heeft niet heel lang meer. In een opwelling van emoties heb ik een voorstel gedaan aan mijn partner om haar eventueel mee te nemen, naar de pretecho, ik heb gezegd dat ik hier nog over moest nadenken. Eigenlijk vind ik het nog steeds heel moeilijk, want ik had graag het geslacht van de baby geheim gehouden, ook vind ik dat het moeilijk dat de pretecho een hele nare lading krijgt. Ik kan moeilijk genieten hierdoor en de hele zwangerschap komt in teken van de ernstige ziekte te staan. Ik voel me tegelijk ook erg schuldig dat ik me zo voel. Maar dit word onze eerste kindje en nu weet ik echt niet wat ik moet doen met de echo. Hebben jullie zoiets meegemaakt of heeft iemand tips. Het idee was om haar eventueel kennis te laten maken omdat ze waarschijnlijk de baby nooit te zien krijgt. Ik ben ook bang voor wat er komen gaat en eventueel dat ze komt te overlijden tijdens of rondom onze bevalling. Ik moet erbij zeggen dat ik nooit heel close met zijn stiefmoeder ben geweest. Dus het voelt dan sowieso raar om hun hier bij te betrekken? Neemt niet weg dat ik het heel erg voor haar vind en voor mijn partner.
Ik begrijp je gevoelens wel... Als jullie band nou enorm sterk was geweest, had je er waarschijnlijk ook heel anders over gedacht. Dan had je het vast heel erg mooi gevonden om haar mee te nemen, omdat je zelf ook niets liever zou willen dan dat zij nog zoveel mogelijk van jullie kindje mee kan maken. Maar iemand waar je al niet super veel mee hebt, ineens heel erg te betrekken bij jouw zwangerschap door haar ziekte, voelt denk ik onnatuurlijk. Ik zou me niet verplicht voelen, en er ook heel goed over nadenken. Een lastige situatie, maar doe geen dingen waar je spijt van krijgt. Het is wel júllie zwangerschap, en het is in mijn ogen belangrijk dat je er zelf wél van kunt genieten. Het zou echt zonde zijn als de roze wolk een donderwolk wordt, door deze situatie. Bedenk je dat je elke zwangerschap maar één keer meemaakt. Als je je stiefmoeder probeert in te schatten, denk je dan dat zij zich gepasseerd zou voelen als ze er niet zo direct bij betrokken zou worden?
Misschien is het een idee om een dvd van de echo te maken, en die samen met te kijken. Zo kan je toch de echo beleven zoals jij wilt het het oom laten zien.
Ik denk dat zij er niet mee bezig is. Ze heeft nog maar een paar weken te leven misschien maanden, maar waarschijnlijk niet. Ze is nu erg gericht op haar zelf, wat op zich logisch is. Maar een roze wolk is het al lang niet meer, wij zijn telkens daar mee bezig. En ik voel me erg schuldig als ik zou moeten zeggen, ik wil nu aandacht voor onze kindje. Ook al zeg ik het soms wel, we hebben nog geen naam en de kamer zijn we ook niet aan begonnen. Ik verdiep mezelf in de zwangerschap en alles erom heen. Mijn partner is daar niet echt mee bezig, omdat hij opgeslokt wordt door zijn stiefmoeder. Het is eigenlijk allemaal ook heel naar en rot. Ik heb niet een slecht band met ze maar ook niet heel hecht, in het verleden zijn er ook wel vervelende dingen gebeurd. Ik wilde gewoon de pretecho ook echt als pret ervaren en niet in zo'n sfeer van de andere kant is dit ook de laatste kans om haar aan ons kindje voor te stellen. Ook al is het niet echt zeg maar, het is maar een echo. Mijn partner wil dan ook zijn vader mee nemen als steun. Waardoor eigenlijk voor mij gevoel alles in teken van hun komt te staan. Heel kinderachtig ook van mij misschien maar ik wilde niet het geslacht vertellen, nu word dat dan ook iets waar ik open over zou moeten zijn. Zucht ik vind het zo moeilijk.
Ik vind dat alles er van af hangt hoe ze zelf tov de baby en zwangerschap staat. Heeft ze er veel interesse in? Ziet ze er van af dat ze het kleintje niet meer zal leren kennen? Indien ja, dan zou ik het egoïstisch vinden om haar niet mee te nemen naar de pretecho, want daarbij vallen jouw redenen in het niets. Is ze er langs de andere kant niet echt mee bezig, maar eerder met zichzelf, dan zou ik het niet doen. Maar misschien zou je toch een beetje iets aan je houding moeten doen... Ik heb de indruk dat je vindt dat zij in je voetlicht staat, dat jij nu de aandacht moet krijgen, maar zij heeft er niet voor gekozen om nu te sterven, dus ik vind het een rare houding van jou eerlijk gezegd... En voor je denkt dat ik niet weet waar ik over praat: mijn mama heeft uitgezaaide borstkanker en zit op het einde van haar behandelingen, het is absoluut niet zeker dat ze ons kleintje nog zal kennen. Het is misschien wel anders omdat het mijn eigen mama is, maar misschien is het net zo erg voor je partner dat zijn stiefmama gaat sterven, dan voor mij dat mijn mama gaat sterven. Als je het niet voor haar doet, doe het dan tenminste voor je partner.
@Andastra Ik krijg bij jou het gevoel dat je er zo tegen aan kijkt omdat je moeder ook ziek is. Ik ben zelf diegene geweest die met het idee is gekomen, maar ik twijfel toch. Als ik het doe doe ik het ook omdat ik er zelf achter moet staan en niet alleen maar voor mijn partner. Ik wil later geen spijt krijgen van dingen. Komt eigenlijk nog bij dat ik niet zeker wist of ik wel een pretecho wilde, ik vind ze ook beetje eng zeg maar. Het is ook geen wedstrijd wiens redenen nou zwaarder wegen. Ook vind ik het geen argument of ze nou wel of niet met de baby bezig is. Zoals ik al zei ze is nu meer gericht op haar zelf maar dit is niet uit egoïsme of desinteresse denk ik.
Bespreek het met je partner zou ik zeggen, die zou tochin staat moeten zijn om in te schatten of ze het waardeert of niet. Dat is ook de enige reden om haar mee te nemen. Ik vind de suggestie van de dvd wel een mooie. En wat betreft dat geslacht, je kan toch met ze afspreken dat je het hen wel vertelt maar het voor de rest van de wereld geheim wil houden?
Ik ben het eigenlijk wel met Andastra eens. En juist nu zij dit zelf meemaakt en wellicht het ziet zoals je vriend het ziet (het is zijn stiefmoeder). De band tussen jou en je stiefmoeder hoeft niet close te zijn om hiervoor te bepalen. Het is niet alleen jouw kindje maar ook die van je vriend en daarom zou ik in dit geval de keuze neerleggen bij jouw vriend. Als hij echt heel graag wil dat zijn stiefmoeder en vader dit meemaken waarom zou je het dan niet doen als dit het laatste is wat je voor ze kan doen? Ik begrijp heel goed dat je het allemaal anders had gezien maar zoals Andastra zegt, zij heeft hier ook niet voor gekozen. Dus ongeacht of ze close is met je zwangerschap of niet, leg de keuze neer bij je vriend. Wellicht kan je afspreken (ik weet niet bij hoeveel weken je de pretecho gaat doen) dat je dit keer zijn stiefmoeder en vader mee laat gaan en dat je paar weken later nog een keer een pretecho doet met zijn 2tjes. Succes met de keuze...
Ja, ik begrijp het wel maar ik vind je moeder of je stiefmoeder wel anders qua gevoel. Natuurlijk heeft ze niet hiervoor gekozen, dat doet niemand. Ik vind het ook heel naar want ik wilde zelf in eerste instantie haar zo kennis laten maken, vond het niet leuk als stiefoma ze nooit zou zien. Maar ik weet niet of ik een pretecho wil en het is dan ook geen pretecho meer. Ik heb nou het gevoel alsof ik dingen moet doen ik ik eigenlijk niet wil. Het is ook mijn eerste zwangerschap, en een leuke tijd is er juist geen sprake meer van door omstandigheden. Dan blijft er ook voor ons tweetjes weinig over qua leuke dingen. Die dvd optie is misschien wel een goede oplossing. Ik weet sowieos niet of ze het nog kan opbrengen. Ik moet eerst nog de 20 weken echo doen en dan nog afwachten op de pretecho zo rond 24 wkn. Maar alles gaat nu in een snel tempo qua achteruitgang.
Ik zou deze beslissing aan mijn partner laten. Als dit voor mijn partner heel belangrijk is dan zou ik er wel voor kiezen om daar in mee te gaan en dan het beste er van proberen te maken. Ik snap dat je het jammer vind en dat het misschien wel heel beladen wordt enz. Maar ik zou daarin het gevoel van mijn partner heel belangrijk vinden en daarin mee gaan. Ik weet niet hoe ruim jullie het financieel hebben. Maar kun je er niet voor kiezen om twee pret echo's te doen? Eén keer als een soort cadeau aan je man zijn stiefmoeder en dat zij mee mogen (eventueel zonder geslachtsbepaling) en één keer even helemaal met je partner alleen om gewoon heel bewust even samen met de zwangerschap bezig te zijn. Dan kun je ook nog keertje vaker spieken, betrek je de stiefmoeder en heb je toch je gezinsmomentjes zonder stiefmoeder. Sommige echo bureau's hebben ook korting als je vaker komt.
Daar heb ik ook over nagedacht maar dat is echt veel te prijzig. Dat zit er niet in financieel. Ik kan ook naar de verloskundig voor een normale echo? Maar of dat zo leuk is voor ze?
Is het geen idee om het wat losser te houden en zowel jouw ouders als die van je partner mee te nemen naar de pretecho? Ik heb mijn schoon-en moeder met moederdag beloofd ze mee te nemen naar een pretecho rond 25 weken. Mijn partner filmt dan hun reacties, ook omdat in hun tijd geen echos gemaakt werden. Probeer haar ziekte los te zien van jouw zwangerschap en neem desnoods alleen de moeders mee! Je stiefmoeder zal het er niet vaak overhebben dat ze welliicht jouw baby niet meer meemaakt, dat zou het voor jou en je partner ook moeilijk maken maar ze zal het ongetwijfeld verschrikkelijk vinden!