Mijn zoon lijkt zijn avondeten te gebruiken als machtmiddel. Hij weigert op lukrake dagen te eten, ongeacht wat het eten is. Eten wat hij normaal lekker vindt weigert hij. Hij roep "nee!" en slaat het weg, of hij loopt zelf weg. Hij zit haast nooit meer in de kinderstoel omdat hij daar halsbrekende toeren mee uithaalt. Als mijn vriend thuis is gaat die de strijd aan, met tot gevolg dat we allemaal opgefokt en overstuur zijn. Ikzelf probeer het gedrag te negeren. Hij heeft qua gewicht heus wel wat bij te zetten, maar gaat vervolgens midden in de nacht om eten vragen omdat hij honger heeft dan. Ik ga niet iedere nacht eten staan bereiden. Heb ik ook nog niet gedaan. Ik haal zijn nog volle bord weg, en dan roept hij hysterisch dat hij zijn bord terugwil. Maar als ik het dan terugzet, wordt het genegeerd. Aan voorgerecht of toetje hebben wij nooit gedaan, dus het ik kan dat niet gebruiken om hem te laten eten. Moet ik hem na het eten toch nog een boterham toestoppen, of zonder eten naar bed laten gaan? Het gaat niet om het eten op zich, want hij weigert ook dingen die hij een week later wel weer wil en andersom. Hij kijkt ook heel uitdagend op zulke momenten.
Oja, door de dag heen: Ontbijt 1 boterham en beker melk Tussendoor 1 peer, 1 appel of 1 banaan, gaat ong de helft op, rest gaat weg Lunch 2 boterham en beker melk Rond 15u beker water, ong 250ml, soms nog een stukje fruit Rond 17.15 avondeten 18.30 beker melk 19.15 slapen Wij hebben geen snoep of frisdrank in huis, dat lusten wij zelf niet en zolang hij water drinkt vinden we dat beter dan ranja
mijn zoontje was altijd een hele goede eter maar toen hij de leeftijd had als jouw zoontje at hij nooit een hap avond eten. Maandenlang niet voor m'n gevoel. Ik vond t wel erg omdat hij erg dun was maar ik heb er nooit een woord aan vuil gemaakt. Dan eet je maar niet. Wij hadden dan wel een toetje en die kreeg hij wel gewoon want ik dacht dan eet hij tenminste nog iets. Ik had alleen wel de 'mazzel' dat mijn zoontje niet s nachts om eten ging vragen. Ik zou hem dat overigens ook niet gegeven hebben als hij daar s nachts om had gevraagd. Dan zou ik gezegd hebben je kan een slokje water krijgen. Dan had hij maar moeten avondeten. Wat ik soms wel deed als hij over de gehele dag vrij weinig had gegeten, na het avondeten douchen wij altijd, dan gaf ik hem daarna nog wel s een stuk fruit.
Hier sinds kort opeens ook (altijd een goede alleseter geweest). Mijn man ging tot voor kort ook de strijd aan, maar ik heb daar gewoon nog nachtmerries van vanuit mijn jeugd Hier gaan we de discussie niet meer aan. Ze moet vijf hapjes eten (leeftijd + 1) en meer hoeft ze niet. Ze krijgt echter geen eten meer daarna en al helemaal niet middenin de nacht.
Volgens mij zijn zowel jouw vriend als je zoontje vrij pittig, als ik je topics zo lees. Eten is hier geen machtsmiddel, simpelweg omdat wij er geen strijd van maken. Eet je wel? Prima. Eet je niet? Ook goed. Want als eten een strijd wordt, is het er een die je altijd verliest. Heel soms geven wij iets later nog een banaan, als onze zoon niks heeft gegeten, maar meestal niks meer.
Sowieso is hier de regel altijd geweest dat ze aan tafel blijft zitten, ookal eet ze niks. Zitten mooie riempjes in een kinderstoel, dan maar wat strakker vast zetten. Ik heb met die leeftijd nooit moeilijk fedaan over het eten. Eet je niks....prima, maar dan ga je met honger naar bed en ben je morgenochtend weer de eerste. Ik denk dat je er niet te veel woorden aan vuil moet maken. Gewoon eten neerzetten en als hij niet wil, bord weghalen en dan ook niet meer terugzetten. Zelf gewoon verder gaan met eten en geen aandacht aan hem besteden. Hier heeft dit altijd goed gewerkt en het resultaat is dat dochter hier eieren voor haar geld koos en toch maar ging eten uiteindelijk. Ik moet wel zeggen dat onze dochter altijd een vrij makkelijk kind geweest is en snel onder de indruk was van dingen die wij deden qua opvoeding. Dus het werkte bij ons, maar dat zegt natuurlijk nog niks of het bij jullie ook werkt.
Dan is dat binnen 3 dagen gewoonte voor hem. Hij is 2 jaar, 's nachts slapen we en overdag eten we. Hij is inderdaad een uitdagertje, zo klein als hij is. Ben zojuist even gaan wandelen door de wijk, om de nare sfeer van het eten te "resetten" zeg maar. Als hij zijn zin niet krijgt wordt hij enorm boos. In alle situaties. Hij heeft 10min op het trottoir zitten roepen uit boosheid, omdat hij van mij niet midden op een kruispunt mocht gaan zitten. Dat soort situaties. Ik blijf rustig, pak hem op, zet hem op een veilige plek en laat hem uitrazen. Toen we thuiskwamen wilde hij een boterham, die ik hem nu gegeven heb. Die vliegt erin en nu wil hij er nog een.
Dit zou ik dus niet doen. Dan krijgt hij gewoon zijn zin. Niet willen eten ok, maar dan de volgende dag weer.
Ik kon mijn dochter op die leeftijd prima duidelijk maken dat eten in de avond gebeurde. Om 17.00 gaan we aan tafel om te eten. Als je niet wil eten, prima. Dan krijg je tot 18.30 nog de tijd om alsnog te eten. Dus als ze dan om 18 besloot dat ze toch wel wilde eten kreeg ze daar nog de gelegenheid voor. Na 18.30 gaan we in bad en naar bed en dan wordt er niet meer gegeten. Dus als ze dan honger heeft in de nacht, tja eigen schuld. Dus misschien een tip: bied hem het eten aan als jullie aan tafel gaan en probeer het een half uurtje/uurtje later nog eens. Hij gaat vanzelf wel snappen wanneer hij moet eten. Ohja iets anders te eten krijgen doen we niet. Bij dingen die ze echt niet lust maak ik voor haar iets anders. Maar boterham krijgen omdat ze niet wil eten doen we niet aan.
Heel herkenbaar, hier ook vanalles geprobeerd, het begon bij 1,5 jaar ondertussen is hij 3 en nog steeds iedere keer drama met eten. Ik geef hem een bord met vanalles wat, hij lust graag rauwe groente dus er ligt paprika komkommer ofzo op. Verder altijd wat vlees (dat eet meneer wel) en wat brood/pita/rijst/pasta/ ofzo, en alles wat hij eet is mooi meegenomen, alles wat blijft liggen blijft liggen. 1 x per week MOET hij iets proeven, de rest van de dagen laten we het erbij. Tegen de tijd dat ze volwassen zijn eten ze vast wel Overigens geef ik niets meer na 19u savonds hooguit een slokje water voordat hij naar bed gaat. En wij eten soms een toetje soms niet, en soms krijgt hij hoeveel of hoe weinig hij gegeten heeft ook gewoon het toetje. Komt vast wel goed.
Tja sorry, maar hij krijgt dus ook gewoon zijn zin. Zo hou je dit zelf in stand. Want hij weet toch wel dat mama zometeen iets anders voor hem klaar gaat maken.
Ik maak er geen strijd van. Het is bij ons verplicht om aan tafel te zitten zolang we eten. Dus weglopen dat mag niet. Verder hebben ze de tijd om te eten zolang wij aan tafel zitten. Willen ze niet eten dan gaat, zodra wij uitgegeten zijn, hun bordje van tafel en krijgen ze niets anders meer tot het ontbijt. Ik ga zeker niet midden in de nacht of later op de avond nog een boterham voor d'r maken omdat zij besloten heeft niet te willen eten. Hier had ze na 2 dagen door dat ze gewoon d'r bordje leeg moest eten. Het is bij ons sindsdien erg gezellig aan tafel!
Hier zou gelden: je blijft aan tafel tot wij klaar zijn en blijft netjes zitten! Eet je dan eet je, wil je niet dan niet. Ik zou het bord voor zn neus laten staan...gaat hij er mee viezerikken gaat het bord weg en krijg je het ook niet meer terug. - er wordt GEEN alternatief gegeven. Als je hem een boterham geeft krijgt hij dus gewoon zn zin. Lekker met honger naar bed, dan eet je morgen maar.
Dit is exact hoe wij het aanpakken. En ja hij is ook wel eens zonder eten dus naar bed gegaan (overigens slaapt hij er dan niet minder om)
Hier dezelfde regels en zoontje is regelmatig zonder eten naar bed gegaan. Ik gaf in periodes van slecht eten bijvoorbeeld wel tomaatjes/komkommer in de middag, voor het 'groente' effect, en wat hij negen van de tien wel at dat aten we dan ff wat vaker...hier was dat verse groentesoep en spinazie.
Ik betwijfel of hij na een uur en een flinke wandeling + speeltuin nog weet dat hij zijn eten weigerde. Zoveel andere indrukken weer... Als hij wel gewoon normaal eet dan vraagt hij voor het slapengaan ook nog wel eens een boterham of fruit, dan krijgt hij die ook. Ik ga niet tijdens of direct na het eten iets anders klaarmaken, dan krijgt hij inderdaad direct zijn zin.
Hier ook precies hetzelfde. De enige keer dat ik wel iets anders voor hem maak is als we iets nieuws eten en hij het echt geproefd heeft, dus dan ook echt 1 of 2 happen genomen en doorgeslikt waardoor hij proefde het niet lekker te vinden, zoals met de chili con carne van de week. Maar eten we iets waarvan ik weet dat hij het lust, dan gelden bovenstaande regels.