36 weken lang liep alles op rolletjes. Iedere controle zei de verloskundige dat het "helemaal volgens het boekje" ging. Tot gisteren. We kregen een echo en daar kwam uit naar voren dat ons kindje een groeiachterstand van 2 weken had en in een stuit lag. Moesten we gisteren met spoed naar het ziekenhuis. Dat was natuurlijk schrikken. Ik barste in huilen uit en mijn vriend probeerde mij zo goed en zo kwaad als hij kon, gerust te stellen. De schat! En dit terwijl hij zelf ook helemaal over de emmer was. Toen we in het ziekenhuis aankwamen werd er een hartfilmpje gemaakt. dat bleek allemaal goed te zijn. Helaas had de gyn een spoedkeizersnee, dus moesten we vandaag terug komen. Om een lang verhaal kort te maken, bleek die groeiachterstand mee te vallen. We zijn allebei ook niet groot, dus de gyn was niet echt onder de indruk. Ons kindje is nu 2500 gram. Niet veel, maar ook niet verassend weinig. Vriendlief barste nu in snikken uit. Allebei hadden we ons daar de grootste zorgen om gemaakt. Vooral ook omdat de verloskundige er zo'n spoed van maakte. Nu ging de gyn proberen ons kindje te draaien. Maar er was geen beweging in te krijgen. Het zit muur en muurvast in de bekken. Het draaien op zich vond ik best meevallen. Ik vond het vooral zielig voor onze gup. Nu moet ik dus kiezen of ik een stuitbevalling wil of een keizersnee. Ik denk dat ik voor het tweede ga. Ben er nog niet uit. Tjonge, jonge wat een dagen. Heeft iemand ervaring met natuurlijk bevallen met stuit? Nou, ik heb het weer even van me af kunnen schrijven
Meid wat een shock zeg en dat allemaal door de vk. Een stuitbevalling is opzich prima te doen hoor (wat ik van 2 andere heb gehoord) mits de bevalling voorspoedig verloopt. Zodra de gyn vind dat het te lang duurd zullen ze sneller ingrijpen door evengoed nog een keizersnee uit te voeren. Weet niet of je eerst de weeen een aantal uren op wil vangen en dan nog naar de OK wil worden gereden als er echt haas bij is. Dit is een keus voor jezelf.
He meis, net of ik t verhaal van mn eerste lees. Ook daar naar ziekenhuis ivm groei, bleek ook mee te vallen maar wel stuitligging. Draaipoging ook geen succes (alhoewel ik t ook voor mezelf niet leuk vond..) Ik heb gekozen voor gewone bevalling. Helaas is dit niet gelukt en is t uiteindelijk een keizersnede geworden. Mijn vliezen braken met 37+2, geen weeen. Die kwamen langzaam op gang. Dag erna nog zo, aan t infuus met opwekkers. Toen ging t hard, binnen paar uur 9 cm ontsluiting. En daar hield het op. Niet meer ontsluiting en ons mannetje zakte niet verder. Dus na bijna 4 uur al persdrang te hebben (en maar puffen.....) is het toch een keizersnede geworden. En die is me 100% meegevallen. Heb altijd gezegd dat als deze ook in stuit ligt ik meteen voor KS kies.... Succes met je keuze!
Jeetje, das ff schrikken zeg!!! Heb er zelf geen ervaring mee, maar als ik in jullie schoenen zou staan zou ik voor een KS kiezen. Veel succes, Liefs Carolina
Wat een schrikken zeg! Ik heb een stuitbevalling bij mijn eerste gedaan. Alles ging ook volgens het boekje tot de 36e week. Toen kreeg de vk ineens vraagtekens bij de ligging. Wij zijn ook meteen doorgestuurd voor een echo: inderdaad een stuit! Gelijk afspraken voor draaipogingen proberen te maken, maar het kindje was ook al ingedaald en geen beweging meer in te krijgen. Ik heb zelf voor een keizersnee gekozen met 39 weken, maar met 38 weken braken de vliezen en toen kwam ik ineens op het idee om er zelf maar voor te gaan. De gyn vertelde me wel dat alles vlot moest verlopen, want anders ging ze ingrijpen. Het verliep allemaal heel vlot en ik vond een stuitbevalling erg goed te doen (weet niet hoe een normale bevalling gaat). Deze zwangerschap ligt het kindje ook raar in de buik, dus misschien wordt het wel weer een stuitbevalling. Als de mogelijkheid er is, zou ik, in geval van stuit, weer voor een stuitbevalling kiezen. Succes en strekte!
Wat ik me afvraag... Heeft de VK tot 36 weken nooit gevoeld hoe de baby lag? En ook na 36 weken kan de kleine nog uit zichzelf draaien, toch? Misschien is de kans dan wel kleiner, maar toch.. En ik vind 2500 gram helemaal niet overdreven klein. Mijn VK zei eergisteren nog; we streven ernaar dat baby's met minimaal 2500 gram geboren worden.. Het kindje van een vriendin is bij 39 weken & 5 dagen geboren met een gewicht van 2800 gram. Nou, niks mis mee hoor Even terugkomend op je vraag.. Mocht je kleintje in een stuitligging blijven, dan zou ik persoonlijk kiezen voor een keizersnee. Het lijkt me namelijk niet fijn om die manier te moeten bevallen.
jeetje meis, wat zullen jullie geschrokken zijn. het is wel e ns vervelend hoe er gereageerd wordt op echo's enzo. Hier maakte ik het andersom mee, was de baby te groot, ja hallo wij zijn ook allebei lang, dus wat verwacht je. Maar je zit wel dagen in de spanning. Succes met het maken van de beslissingen
Hoi, bij mij kag mijn dochtertje vanaf het begin al in stuit, de draaipogingen draaide uit op niks. Ik heb gekozen voor een keizersnede, dat omdat de risico's enorm groot zijn. (zuustof te kort, vast komen te zitten van de baby) en dan alsnog een keizersnede krijgen. Een vriendin van mijn moeder was daarvoor een goed voorbeeld. Haar dochter is via een gewone stuitbevalling ter wereld gekomen, en had zuurstof te kort. En ja die is dus daardoor licht gehandicapt. Een vriendin van mij had ook gekozen voor een stuit bevalling, en de baby kwam klem te zitten, en het werd een spoed keizersnede, omdat de hartslag van de baby erg daalde. Die keizersnede is toen ook onder volledige narcose gegaan, en heeft niks van de eerste uren van de baby mee gekregen. Ook was de schouder van het kindje uit de kom, en heeft ze nu nog steeds heupproblemen. Dus vandaar dat mijn keuze snel gemaakt was. Maar dat betekend niet dat het altijd verkeerd loopt. Succes met je beslissing
Jeetje, wat een paniek ineens joh. Jammer dat je verloskundige er zo'n toestand van maakte, dat had naar mijn idee veel rustiger gekund. Mijn kindje ligt al de hele zwangerschap dwars, dus ik heb al even de tijd gehad om na te denken over alternatieve bevallingen. Mocht hij zich de komende weken nog spontaan omdraaien of mocht hij zich nog laten draaien door de verloskundige, dan is dat mooi. Maar een dwarsligger gaat sowieso een keizersnee worden en ik heb inmiddels besloten dat ik ook een keizersnee wil als hij in stuit ligt. Misschien is het prima te doen, zo'n stuitbevalling, maar ik wil zelf niet de stress van een spoedkeizersnee. Laat me dan maar liever van tevoren weten waar ik aan toe ben (voor zover dat mogelijk is natuurlijk). Maar goed, zo kijk ik er nu tegenaan, misschien verandert dat nog de komende weken. En daarbij, jij moet doen wat jouw gevoel je ingeeft natuurlijk. Ik kan je alleen maar vertellen hoe ik het zelf zou doen. Sterkte met de beslissing in ieder geval. En ik hoop dat je nog een paar relaxte weken tegemoet gaat.
Ik heb hier zelf uiteraard (nog) geen ervaring mee, maar wilde je toch vertellen wat mijn moeder meemaakte met mijn zusje. Mijn moeder had EN een placenta previa en ook een stuitligging. Niet echt een leuk vooruitzicht voor de bevalling, en ze heeft heel lang bedrust in het ziekenhuis gehad vanwege die placenta. Mijn zusje lag heel koppig in stuit tot vrij kort op haar uitgerekende datum, ik weet niet hoeveel weken het scheelde. Maar ze heeft zich bedacht en is keurig netjes op haar eigenwijze kop gedraaid. Zonder gewrik van de gyn/vk dus. Ik denk dat mijn moeder anders ook voor de keizersnede gegaan was, ivm de risico's. veel sterkte met de beslissing!