Bijna 33jr geleden ben ik zelf geboren als dysmatuurtje, 2550gr, 46cm bij 41wk precies. Mijn moeder had zw-suiker wat helaas niet behandeld is. Ik had een moeilijke start: eerste anderhalf jaar bijna nonstop gehuild, heftige reflux, ik viel van de ene oorontsteking in de volgende en mijn moeder was de wanhoop nabij. Ze bracht nachtenlang door, heen en weer wandelend, wiegend om mij in slaap te krijgen, urenlang zachtjes pratend, over mijn rugje aaiend en buiten in de draagdoek in de stille nacht. Zich afvragend waarom haar baby'tje zo ongelukkig leek. En commetaar van het CB, omdat ik steeds maar ver onder de groeicurve bleef. Elf jaar later kreeg ze mijn zus, hetzelfe verhaal, iets minder heftig huilend maar verder exact hetzelfde. Nu heeft dit "ongelukkige" dysmatuurtje een hbo diploma, vaste baan, lieve vriend en een zoon die niet alleen bijna 9 pond woog, maar ook altijd tevreden is, zelden huilt en zich duidelijk lekker in z'n vel voelt. Ikzelf ben echter nog steeds klein, maar so what En dan zie ik het genot waarmee mijn moeder met hem speelt, hem ronddraagt en over zijn rugje aait. Ze is nog iedere keer verbaasd dat hij niet continu krijst en huilt. Dat wij 's nachts doorslapen. En ik? Ik heb ontzettend veel respect voor mijn moeder dat ze zo rustig en liefdevol bleef, ze moet echt kapot geweest zijn. Wat ik wil met dit verhaal? Ik weet het eigenlijk niet, alleen laten weten dat ook dysmature kindjes met opstartmoeilijkheden jaren later ontzettend gelukkige mensen kunnen zijn. Met groot respect voor hun ouders die hen vanaf dat hele kleine baby'tje met eindeloos geduld en liefde hebben grootgebracht.
Prachtig geschreven! Wij hebben zelf een dysmatuur kindje met heftige opstartproblemen. Het gaat nu goed gelukkig. Maar inderdaad, wat was dat het eerste jaar slopend. Mooi om zo trots op je moeder te mogen zijn! Hopelijk is ons kindje dat later ook op ons, haha.
Mooi. Ik was zelf ook dysmatuur: 2200 gram, 50 cm, op de uitgerekende datum geboren. Ik heb weliswaar een week in de couveuse gelegen, maar verder volgens mij geen problemen opgelopen. Mijn moeder was op een strikt zout- vet- en suikervrij dieet gezet, dus die had waarschijnlijk domweg niet genoeg voedingsstoffen om mij te laten groeien. Ik ben nog wel lang mager gebleven (dat is helaas vanzelf overgegaan, haha). Maar ik ben er wel overheen gekomen, gelukkig. Nu gewoon normaal van postuur, HBO opleiding, eigen bedrijf en drie kerngezonde kinderen die allemaal heel gemiddeld van formaat waren bij hun geboorte.
Hier ook een ex-dysmatuur. Was geen ernstig geval gelukkig. Maar ik woog 2200 gram en heb 6 weken in het ZH gelegen waarvan de 1e week in de couveuse. Volgens mij was ik ook 2 weken eerder dan uitgerekende datum. Met mij is het ook goed gekomen. Heb van mijn moeder ook geen verhalen gehoord dat ik slecht dronk als baby of veel huilde. Alleen de periode toen ik thuis was moest ik blijkbaar erg wennen. In het ZH was altijd levendigheid om me heen, thuis was het stil in mijn kamertje, daardoor huilde ik snel, moest gewoon beetje wennen.