Ik heb eigenlijk alleen maar positieve ervaringen met MIJN vrienden en familie met het vertellen en de reacties, wat ik niet had verwacht omdat mijn man en ik nog geen 3 volle maanden samen waren maar ze zagen dat ik gelukkig was en dat het goed zat en waren gewoon blij voor ons, zoals het hoort dus. Mijn schoonfamilie is een ander verhaal..... daar mocht ik niet komen en ze vroeg zich wel af of het zijn kind was h aha, gaat gelukkig nu weer normaal hoor, maar niet dankzij haar in elk geval.
Schoonfamilie begin ik maar niet over, mijn ouders reageerde niet heel gelukkig ofzo, hebben me ook niet gefeliciteerd. Overigens is mijn moeder nu wel gek op de kinderen (vader is ondertussen overleden).
Die van mij waren me al een jaar aan het gek vragen wanneer we aan kinderen zouden beginnen... Ik riep dat altijd terug...'Ja, joh... dat duurt nog wel een paar jaar!'. Toen ik het vertelde waren ze in alle staten zo blij! Ik had zelf ook weer eens het gevoel 'bijzonder' te worden gevonden... . Dus ik was hartstikke blij met de reacties. Waarom heb jij slechte ervaringen?
aan allebei de kanten waren ze heel erg blij en verrast. Schoonvader heeft 10 minuten niets gezegd en wazig voor zich uit gestaard haha Hij was super blij, maar kon het niet bevatten Dus van iedereen was heel erg blij en sommige verrast.. op onze ouders na, hadden sommigen het ook wel verwacht.. we zijn allebei gek op kinderen en hebben er nooit een geheim van gemaakt om 'vroeg' aan kids te beginnen (mocht het lukken, natuurlijk..!).
Ja sorry heb het slecht verwoord. Mijn familie reageerde goed geschokt. Maar meer omdat ik op dat moment geen relatie meer had met mijn vriend. En omdat we pas 2x 3 maanden een relatie hadden gehad. Ik zou tevens naar Amerika gaan om een jaar au pair te worden. Mijn vader en mijn zus hebben het tot nu toe nog niet geaccepteerd. Ik zie hun ook weinig/niet. Mijn vader heeft mij gebeld dat ik al mijn spullen die ik bij hem had opgeslagen moest komen ophalen. En tot de dag van vandaag heeft hij niet aan me gevraagd hoe het met me gaat. Ik hoor van vele verhalen dat hij dit niet wilt, me mist etc. Ook wordt mij aangeraden op hem af te stappen en het goed te maken. Ik heb dit eerder gedaan en kon toen nog net niet me al ingegraven graf instappen want ik werd verbaal met de grond gelijk gemaakt. Hoe ik wel niet kon denken dat ik met deze jongen gelukkig zou worden. Inmiddels wordt mijn oma volgende week 81 jaar en zal voor eerst sinds mijn zwangerschap de confrontatie plaatsvinden tussen mijn vader/zus en mijn vriend. Ik heb er gisteren zware harde buiken van gemaakt omdat ik mij nu al zorgen maak voor wat gaat komen. Hoe zal de sfeer zijn etc. en hoe het groeten zal gaan. Erg moeilijk.. Vandaar dat ik het jullie mede deelde.
Mijn ouders zijn dolgelukkig en in de 7e hemel, schoonouders weten het nog niet maar denk dat die net zo'n reactie hebben
Hele leuke reacties! Mijn moeder riep meteen dat ze een dag minder ging werken als de kleine er was en voor de rest kon de kleine altijd bij hun terecht als we naar feestje, weekendje weg of etc. moesten haha... Kleintje is er nog niet maar opa en oma zijn nu al verliefd! Broertje is ook erg trots dat hij oom wordt ! Helaas geen schoonmoeder of vader meer, maar ik weet zeker dat ze ook ontzettend blij zouden zijn geweest!
en wat naar zeg, das niet leuk. hopelijk komt t goed, mis makkelijk gezegd, maar zou me er niet al t druk om maken, t komt zoals het komt nu.. of hoe zeg je dat haha... naja begrijpt me vast... als het niet accepteren, ja je kunt er verder dan ook niks aan doen. Hopelijk kun je er wel van genieten.
Mijn ouders vonden het superleuk, schoonvader ook... maar schoonmoeder...tsja..daar waag ik mij niet aan..die reageerde precies zoals we hadden verwacht..
Hey Aapje, Ik heb ook zo'n "fijne" vader! Ik heb wél altijd een goede band gehad met mijn vader, maar op het moment dat ik zwanger raakte, kreeg hij een nieuwe vriendin. (wat ong. elke 8 weken aan de orde is). Hij heeft sindsdien niet meer naar mij omgekeken, noch bijvoorbeeld via via gevraagd hoe het gaat. Interesseert hem kennelijk geen ene bal dat zijn eerste kleinkind op komst is. Daarentegen is de rest van de familie, ook schoonfamilie, erg gelukkig! Ik zeg; focus je op de mensen die het geluk met je willen delen, en laat de rest voor wat ze zijn! Daar heeft je kleintje ook het meeste baat bij!
Mijn ouders zijn echt super blij, het is ook hun eerste kleinkind. M'n zusje moest huilen van blijdschap toen ik haar een foto van de zwangerschapstest stuurde. M'n oma is ook heel enthousiast, ook al is het haar 28e achterkleinkind (heb ook wel een speciale band met haar) en zelfs van een oom en tante die ik amper zie kreeg ik een kaartje. Maar m'n schoonouders reageerden wel blij, maar ze zijn altijd druk bezig met zichzelf, we hebben ook nog niks van hen gehad, nog geen rompertje. Niet dat dit moet hoor, maar zelfs van collega's heb ik al sokjes en shirtjes gekregen. M'n vriend z'n opa reageerde helemaal lauw, misschien omdat we niet getrouwd zijn en hij is erg gelovig. Boeit niet, ik zie ze toch amper, zo lang wij er maar blij mee zijn. Maar wel heel vervelend voor jou Aapje, vooral omdat je er nu alleen voor staat en je je hele leven moet omgooien. Hopelijk trekken je zus en vader bij, sterkte in ieder geval!
Ik vond het spannend om mijn ouders het nieuws te vertellen, omdat wij ook niet al te lang bij elkaar zijn en samen wonen. Zijn moeder daar in tegen zat tegen mij al continu van ik ben al aan het sparen hoor voor die kleine.. (ik huh welke!?) Maar Aapje om mijn moeder te quoaten: Vrienden kies je, Familie niet. Ik kan me voorstellen dat je je er druk om kan maken over die confrontatie. Zou ik ook doen. Maar als jou vader jou man/vriend niet wil accepteren, is dat eigenlijk zijn grote probleem. Dan accepteerd hij niet dat JIJ gelukkig bent. Dat zou een vader het belangrijkste moeten vinden van allemaal. Als hij dat niet doet, zou ik als ik jou was je er niet te veel druk over maken. Dan kan hij misschien maar lettelijk en figuurlijk in de stront zakken. sterkte die dag!