Mensen die zomaar gewoon zwanger kunnen worden zijn zo ongelovelijk rijk. Ze hebben een prachtig geschenk waar z e zich niet van bewust zijn. Totaal geen besef van de moeite en ellende van de mmm'ers. Hoe tof zou het zijn...gewoon sex hebben...en daar van zwanger worden? Klinkt als een vreemd iets... Mensen die het niet meemaken weten niet welke pijn, verdriet, behandelingen, planning etc er voor ons bij komt. Derhalve kunnen we het ze niet kwalijk nemen. Het is verdomd moeilijk blij te zijn voor een ander. Als een kind op een kinderfeestje als enige geen kado krijgt...verder krijgt iedereen een prachtig stuk speelgoed. Zeg dan maar tegen het kindje dat als hij jaren lang even geduld heeft en vreselijke lichamelijke ongemakken moet hebben...maar dankrijgt hij ook dat speelgoed. Natuurlijk is hij dan niet blij voor de anderen! (of is dit vrouwenlogica?) Gun jezelf de ruimte om boos tezijn...het uit te schreeuwen van verdriet.
Geen vrouwenlogica hoor Wachtende! Heel herkenbaar en een goede vergelijking en beschrijving voor mensen die het niet snappen. Al zou ik ervan maken: ... dan krijgt hij Misschien ook dat speelgoed. Want we zitten ook met de onzekerheid of het lukt.. Goed gezegd, ik ga die vergelijking gebruiken
Klinkt als een sprookje.... Helaas blijft dat een droom voor me Nog 2 weken tot de operatie. Begin nu wel zenuwachtig te worden. Niet voor het opereren zelf, maar meer voor de uitslag, of alles goed gegaan is. Herkennen jullie dat? Er hangt zoveel vanaf voor me
Een tijdje terug heb ik me ook zo gevoeld! Iedereen was ineens zwanger en bij ons lukte het maar niet... Ik ging rondzoeken op internet en kwam tarwekiemolie tegen. Mensen die dit gebruikt hadden waren snel erna zwanger. Ben gelijk naar het kruidvat gegaan en heb die pilletjes gekocht. Ik nam er 3 en manlief moest er 1 of 2 nemen van mij haha. Ik dacht hopelijk helpt dit anders gaan we naar de dokter toe om alles uit te laten zoeken! Jahoor... Gelijk raak! Dus ik zou zeggen probeer het... Baad het niet schaad het niet! Hopelijk zijn jullie snel ook in blijde verwachting! Knuffel !
Angels88 wat fijn voor je dat de tarwekiem olie geholpen heeft. Gefeliciteerd ! Misschien helpt die tip voor andere wel. Voor mij helaas niet (zie mijn onderschrift)
Hihi, heb je even? Eind 2010 ben ik na vele onderzoeken bij de internist doorverwezen naar de gynaecoloog. Na een gesprek op die afdeling, moest ik eerst 10% van mijn lichaamsgewicht verliezen voor ze me aan de behandeling zouden helpen. Het ziekenhuis heeft een soort samenwerking met een bepaalde instelling waar je dus een plan van aanpak (anders eten en drinken en sporten) kunt maken. Dus dat heb ik een half jaartje gedaan met succes. Ik moest beginnen met een kuurtje Primolut en vervolgens Clomid slikken. Daarna werd ik ongesteld maar helaas geen zwangerschap na 6x dit zo te hebben gedaan. In oktober vorig jaar moest ik maar gaan spuiten. Eerst menopur, dan als laatste pregnyl en 2 dagen later IUI. De eerste poging was mislukt. Ik voelde ook totaal niks, geen verandering, geen kwaaltjes helemaal niks. De tweede poging was 22 december, ik had de week na de IUI steeds van die rare kwaaltjes; emotioneel, moe, snel geirriteerd, pijnlijke borsten, lage buikpijn. Ik dacht eerst dat dit door de Utrogestan kwam die ik na de IUI moest inbrengen. In het ziekenhuis hadden ze gezegd dat ik minimaal 2 weken moest wachten voor ik een test kon doen. Uiteindelijk een week en 6 dagen na de IUI ging ik een test doen, ZWANGER!! Mijn man en ik waren uiteraard in de wolken! Maar helaas, na 8 weken een miskraam. Wat een hel was dat, en het beeld zal ik ook nooit vergeten. Ik heb het vruchtje zien liggen in de WC-pot.. Gelukkig hoefde ik niet gecuriteerd te worden, alles was er in 1 keer uitgekomen. Ik moest alleen wel geduld hebben, ontzwangeren en daarna weer verder. Maar, het belangrijkste was dat ik zwanger kon worden, zei de gynaecologe. Na een maand of 2 mocht ik weer gaan beginnen met spuiten. Ging heel rustig, alleen na de 2e week spuiten ging het fout. Er waren meer dan 5 eicellen gegroeid boven de 12,5mm. Dus de IUI ging niet door en moest meteen pregnyl spuiten om ze te laten springen. We waren wel teleurgesteld, maar goed dit doen ze vast met een goede reden dachten we maar. In het weekend voelde ik de eisprong. Die week erna begon de ellende. Door de overstimulatie waren mijn eierstokken vergroot tot boven de 11mm! Ik mocht niets meer doen, zo min mogelijk lopen, reizen en wat dan ook. Dus ik thuis op de bank met een laptop op schoot (omdat ik toch moest werken). Veel rust houden en wachten tot ze weer rustig zouden worden.. Uiteindelijk is dat gelukt en kon ik weer een primolutkuur doen. (ondertussen had ik al een keer een menstruatie gehad, maar die bleef daarna weer weg..) Toen ik zover was om weer te gaan spuiten, bleek er een zomerstop te zijn in het ziekenhuis met betrekking tot IUI en andere vruchtbaarheidsbehandelingen. Dus kon ik weer wachten.. Toen heb ik een paar maandjes niks gedaan. En in oktober weer gestart met primolut en opnieuw menopur spuiten. Na 3,5 week spuiten was daar eindelijk het woord eruit, zaterdag 26 oktober weer een IUI poging. Daarna gelijk weer met Utrogestan beginnen, drie keer per dag 1 tabletje inbrengen. En opnieuw werd tegen mij gezegd dat ik na 2 weken een test mocht doen. Maar sinds anderhalve week ben ik zo ontzetten moe, geirriteerd, soms misselijk, ontzettend emotioneel (soms ook echt spontane huilbuien) en lage onderbuikpijn. En sinds deze week het gevoel dat ik ongesteld moet worden ofzoiets. En ik was het dinsdag zo zat, ik heb toen ineens een test gedaan, negatief. En vanochtend weer een die negatief was. Ik weet het, het is veel te vroeg, morgen is het pas 2 weken geleden. Maar ik denk dat ik nu wel kan vaststellen dat ik niet zwanger ben.. Of wel?
wat knap dat je zoveel bent afgevallen. lijkt me niet leuk dat je krijgt te horen dat je eerst moet afvallen voordat je stappen mag ondernemen wat verschrikkelijk van je miskraam, lijkt me echt heel erg om zoiets te moeten meemaken. dikke knuffel voor jou meid. vanaf 12 dagen kan je eigenlijk positief testen, als je vandaag op 13 dagen zit en je test negatief dan lijkt het erop dat het niet raak is maar je weet het pas zeker op het moment dat je ongesteld wordt.
Dat is ook verschrikkelijk. Het was echt een helse periode.. Gun je niemand zeg maar. Aan de ene kant ben ik blij dat ik het vruchtje heb gezien, maar aan de andere kant is het nogal shockerend. Het was een transparant alientje met 2 zwarte stipjes van 2cm. Ik heb het toen mee gebracht naar het ziekenhuis, daar hebben ze het naar het lab gebracht om te kijken of er een verklaring kon zijn waarom mijn lichaam het had afgestoten, maar het bleek uiteindelijk een natuurlijke afstoting te zijn geweest. Ja, je wereld stort wel in op zo'n moment...