Haijj Allemaal Ik was op zoek naar mooie gedichten met als onderwerp: zwangerschapswens. Ik zocht een gedicht die een beetje verwoord hoe je je voelt als je wens (nog) niet vervult wordt, Maar wel een gedicht die niet gelijk met woorden zegt dat je bezig bent met zwanger worden. Ik wou graag een mooi gedichtje op mijn persoonlijke profiel zetten op Hyves. Alleen ik vind die heel erg moeilijk te vinden. Dus nu mijn vraag : Heb je een mooi gedicht die je zelf gemaakt hebt en een beetje in de buurt van mijn wens komt? of een gedicht die je gevonden hebt op i-net en vind je die heel mooi. Zet die dan hier neer! Andere mooie gedichten over zwangerschapswens zijn natuurlijk ook welkom!! Ps : vermeld er wel ff de bron bij als je hem van internet haalt! LET OP : als je een eigen gedicht plaatst moet je er wel rekening mee houden dat ie door anderen op andere pagina's gebruikt kan worden. Wil je dat niet, plaats hem dan niet hier! Liefs H&F82
Pijn Diep in mijn hart ben ik soms erg eenzaam, En voel ik steeds vaker de intense pijn. Omdat ik zo graag een kindje wil krijgen, Omdat ik zo graag een mamma wil zijn. Ik doe mijn best om me groot te houden, Niet zielig te kijken, vooral niet te huilen. Maar het liefst zou ik lekker in bed blijven liggen, En me diep onder alle dekens verschuilen. Zodat ik met niemand hoef te praten, En zodat ik niemand hoef te zien. Dan zou ik urenlang kunnen huilen, En steeds vragen waarom ik dit verdien. Maar ik weet dat ik moet vechten, moet leven, Dus steeds als ik deze gevoelens wil uiten. Verstop ik mijn tranen heel diep van binnen, En neem al mijn kracht en mijn moed mee naar buiten. Marisja Beishuizen (23-11-1999) --------------------------------------------------- Stil verdriet, om zoveel dingen waaraan je niets hebt kunnen doen. Stil verdriet, zo goed verborgen en toch tastbaar In alles wat je doet. Stil verdriet draag je bij je soms als een last en soms ook niet stil verdriet lijkt soms verdwenen maar echt verdwijnen Doet het niet... --------------------------------------- Verdriet is als de golven van een verraderlijke zee Soms, als je denkt te kunnen zwemmen, sleept alweer een golf je mee. Er zijn wel betere momenten, dan denk je, ik heb weer kracht, je moet toch verder leven? Maar dan voel je weer die macht die radeloosheid heet, die trekt je in een diepte waarvan geen ander weet. Want zij die naast je leven zien slechts wat zij zelf wensen; dat je doorzwemt en het wel redt als de meeste andere mensen. Verdriet is als de golven van een verraderlijke zee. Vaak wil je niet meer zwemmen, maar het sleept je net niet mee. ---------------------------------------------------------- Deze gedichten zijn niet door mij gemaakt! Bron : Nieuwe pagina 1
het liedje in mijn link is ook leukk.. luister maar eens.. van reni en elisa krijgsman.. groeten yippie
Misschien....? Pijn, Gemis, Hoop en Verdriet. Maar het laten zien kan en wil ik niet. Een muur om mij heen, steeds weer een meter hoog, Meer en meer naarmate de tijd voorbij vloog. Waarom mag het niet zo zijn? Geen antwoord krijgen, doet zoveel pijn. Verdriet om iets kleins, maar heel bijzonder, Zo mooi, het lijkt wel een wonder. Soms lijkt het wel alsof ik niet verder kan, En dat ik mensen erdoor uit mijn leven ban. Om zo min mogelijk te voelen, En mijn tranen van pijn te laten wegspoelen. En het echt moet gaan inzien, Dat het ooit voor mij ook wel komt...... Misschien....? Hopeandfaith82 (16-02-2010)