Wij wisten het bij allebei de kindjes niet. Helaas geloven mensen in de omgeving dat niet en ik heb me zo vaak moeten verdedigen dat ik niet stond te liegen en ECHT niet wist wat het werd... Mocht ik nog een keer zwanger worden, dan wil ik het van de andere kant meemaken en het wel weten. Ik houd het dan wel voor onszelf. Als iemand me dan vraagt of ik het weet zeg ik JA, maar het gaat je niets aan hahahaha.
Wij willen het absoluut niet weten...het blijft een leuke verrassing. Twee namen moet je toch verzinnen, want op de echo zien ze het ook weleens verkeerd. En er zijn genoeg leuke kleertjes te vinden die voor beide kunnen, helemaal in de pasgeboren maat. De grotere maten kan je na de geboorte ook wel kopen of je krijgt ze wel...
Wij wilden het wel weten, vooral ik.. ben erg nieuwsgierig aangelegd.. en ik zou gek worden als ik het niet zou weten Vond het dan ook erg knap van mn schoonzus dat ze het niet wilde weten.. Zelfs IK bestierf het van de nieuwsgierigheid.. en het was háár kind! Maar vind het je eigen keus hoor, wil je het weten, prima.. wil je het niet weten ook goed toch? Als je de echoscopist niet wurgt van nieuwsgierigheid dan lijkt me dat het moeten wachten tot na de bevalling geen probleem zal zijn
Ik ben veel te nieuwsgierig.... dus ik wil het heel graag weten op het moment dat ze het kunnen zien.... gelukkig denkt manlief er ook zo over, dus dat is wel fijn! Bij de 1e konden ze het niet zien met de 20-weken echo, maar ik moest nog een keer terug, want ze konden het gezichtje niet goed zien en de 2e keer konden ze het geslacht zien.... en het werd bevestigd bij de pretecho. En het klopte, we kregen een prachtige dochter! Begrijp het ook wel als mensen het niet willen weten, het is maar net wat je wilt toch?
wij wilden het eerst niet weten. Nou ja, ik wilde het wel weten maar van mij hoeft mijn omgeving het niet te weten. En aangezien ik dan zo enthousiast ben, en als mensen bv vragen: wordt het een meisje?? Ik gewoon rood wordt. Dus verraad het zo. hahaha Maar met de pretecho (29 weken) wilden we het toch weten, maar gewoon tegen iedereen hele zwangerschap volgehouden dat we niet willen weten wat het wordt. Zo kan ik het ook wel voor me houden, want mensen vragen gewoon niet verder. Wel leuk want iedereen hetzelfde over het geslacht. Maar iedereen heeft het mis. Zullen sommigen nog van staan kijken, mensen zijn soms zo overtuigd van zichzelf. hahahahaha
Bij mijn eerste wist ik het niet, voelde dat het een jongen was en had gelijk, nu ik weer zwanger ben en dit de laatste keer wordt wil ik het denk ik wel weten...wel zo handig met kaartje, namen en kamertje..
Wij wilden het niet weten en ik ben er nog steeds blij om dat we het idd niet wisten. Vond het zoooo gaaf om meteen na de bevalling te proberen te zien of ik gelijk had gehad! (gelukkig wel, haha) Als we ooit voor een tweede zouden willen gaan, dan zou ik het denk ik weer zo doen. Tenzij we er weer niet uitkomen met de namen - we konden nu echt met geen mogelijkheid een meisjesnaam verzinnen. Dat vond ik wel heel moeilijk, dus als dat weer zo zou zijn zou ik denk ik toch dan maar wel vragen naar het geslacht. Ik zag trouwens een reactie van iemand die een tweeling verwachtte: dan zou ik het ook willen weten, hoor! Al moeilijk genoeg om 2 namen te verzinnen voor 1 kindje
ik/wij willen het liever vandaag weten als morgen wat eerder ook eens genoemd is: nu vraagt mn man en hoe gaat het met onze baby vandaag?? als hij thuis is van werk ofzo en straks heb je je naam al en dat praat voor ons leuker als de baby/onze baby/ ons kindje en met shoppen is het natuurlijk ook handig vind het knap als je het niet wil weten maar hier zou dat niet lukken hoor
Ik wil het zeker te weten heel graag weten!!! Maar ik ken ook een aantal mensen die het dus niet willen weten en dus een unisex kamertje inrichten, unisex kleertjes etc. Persoonlijk hou ik zo van kleur! Dus snap ik dat unisex niet zo goed...en bovendien ben ik veel te nieuwsgierig naar wat er in mijn buik rondzwemt. Volgens mij wordt het een stuk concreter allemaal als je er een geslacht bij hebt
Wij willen niet weten of het een jongetje of meisje wordt. Ik ben er wel heel nieuwsgierig naar maar wil graag wachten tot het geboren is (en dat duurt nog wel een tijdje).
Bijde eerste wisten wij ook niet wat het zou worden. Ik heb die spanning heel erg leuk gevonden. balen is alleen dat ik me zooooo vaak heb moeten verdedigen dat ik ECHT niet wist wat het zou worden. Mensen, familie, collega's, vrienden geloofden het niet. Nu weer zwanger en ik denk dat we het weer tot aan de bevalling een verrassing laten zijn!
Ik heb ook nooit geweten wat het werd, zowel bij Thessa als bij Joshua als nu niet. Thessa is er helemaal van overtuigd dat ze nu een zusje erbij gaat krijgen.... Ben nu ook een beetje aan het twijfelen of ik niet alsnog het geslacht wil weten... al was het alleen maar om Thessa er eventueel op te kunnen voorbereiden dat ze een broertje krijgt in plaats van een zusje.... Maar we zullen het wel zien. Hebben in principe tijd genoeg en de gynaecoloog heeft het geslacht toch al in het dossier staan....
wij willen het allebei niet weten. dan is de verrassing extra groot bij de geboorte. en daarbij komt nog dat ik niet kan liegen. daar ben ik zoooooooo slecht in. dus als iemand aan mij zou vragen of het een jongetje wordt en ik zou het geslacht weten, dan zou ik kunnen zeggen wat ik wil, maar dan zien ze toch gelijk of ik lieg haha. dus het blijft lekker spannend tot het eind
Vriendlief wil niet weten wat het wordt, voornamelijk omdat ie zich dan niet stil kan houden en iedereen het direct weet.. Ik weet nog niet of ik het wil weten. Lijkt me op zich wel praktisch (met namen, kleertjes, etc), maar lijkt me ook wel leuk om het een verassing te houden. Ben alleen wel altijd heel nieuwsgierig, dus dat wachten gaat nog moeilijk worden. Ach, we zullen wel zien, heb nog wel ff om er over na te denken.
wij wouwe het allebei heel graag weten. nu hebben we 2 x een verassing. toen we het wisten en als hij straks geboren gaat worden. ook mag iedereen het weten van ons omdat we het toch niet voor ons kunnen houden en het praat zo wel makkelijk, je praat al echt over een kindje met naam (alleen vriendlief en ik weten de naam) maar we zeggen ook dingen als zie je hem daar straks al zitten, en vriendlief ziet hem al samen voetbal kijken enz. dus die voorpret maakt het extra leuk! als hij geboren wordt is het net zo leuk of nog leuker omdat je al helemaal naar je kindje toeleeft in een andere versie als dat je dat niet weet.. maar 't blijft ieder z'n keus en das het belangrijkste, niet doen wat andere mensen je zeggen, gewoon je eigen gevoel volgen vind ik..
Ik wilde het heel graag weten, maar mijn vriend heeft na de 12-weken echo aangegeven dat hij het niet wilde weten. En vermits ik toch niet tegen hem kan zwijgen, weet ik het nu dus ook niet. Moet eerlijk zeggen dat het wel z'n charmes heeft om het niet te weten. Heb enkele neutrale pakjes gekocht en stuur m'n moeder na de bevalling op pad om typische jongens- of meisjesspulletjes te halen voor de eerste dagen.
ik vond het wel zo practisch om het te weten, nu hebben we echt een jongenskamer gemaakt. Bij deze willen we het ook weer weten, en we vertellen het ook iedereen die het wilhoren, hoef ik me ook niet in allerlei bochten te wringen om het geheim te houden
Wij willen het heel graag weten wat het word, het lijkt mij erg spannend om 9 maanden lang te wachten zonder dat je afweet wat voor geslacht in je buik leeft Voor iedereen is het natuurlijk anders. Maar ik kan echt niet zolang wachten Voor alle aanstaande moeders geniet van jullie zwangerschap en alvast gefeliciteerd!!
Ik wil wel graag weten wat het is, mijn man ook. We vinden het toch handig om het wel te weten, en eigenlijk ook wel leuk