Gevoelsmatig geen kraamtijd...

Maantje gelukkig zijn er wat betreft onze kleine geen fouten gemaakt door het ziekenhuis, ze zijn erg alert geweest en ben ze echt super dankbaar, zeker de gyn die zag dat het niet goed ging en gelijk aan de bel getrokken heeft.
Maandag heb ik een afspraak met haar, en dan gaat er een flinke bak dank je wel spullen mee. Zelfs het ander personeel zei dat ik heel erg blij mocht zijn dat zij het zo juist gezien heeft, een paar uur of dagen later en we hadden er niet zo bij gezeten.
Ik ben dus echt wel super dankbaar dat de kleine er is.
De mensen vanuit het zkh hebben gebeld, zijn langs geweest en hebben dus ook de maatschappelijk werker langs gestuurd, zodat we alles een plekje konden geven.
Ik verwacht dat dat op het cb ook nog wel zal gebeuren, maar als we langs het cb mogen betekend dat dat de kleine thuis is, en dat is dan al super fijn!

Vandaag is er ook aangegeven dat we nu wel rekening met een redelijke snelle thuiskomst moeten houden. Hij doet het zo onwijs goed, alleen het helemaal zelf drinken moet hij nog even onder de knie krijgen.

Noelle, hier liggen ze door elkaar, ze hebben 1 afdeling voor de te kleine/te vroege baby's, of baby's met opstart problemen om welke reden dan ook.
We liggen dus met zijn allen op een bloedhete kamer haha, en iedere verpleegkundige doet haar best daar, woensdag ook weer gesprek met de kinderarts.
We hebben tot nu toe ook steeds goed nieuws gehad, vooruitgang, groei, hopend dat dit niet betekend dat we nog een terugslag gaan krijgen, want dat is dan gelijk ook weer de angst.
Ze zijn super zuinig op hem en hebben ook gezegd dat ze hem pas mee geven als hun er van overtuigt zijn dat dit zonder problemen kan.
Allemaal top qua hulp. geruststelling en ondersteuning dus.

Uitgestelde kraamzorg...hoop iig niet dat ze ons vergeten. Ik kan straks eigenlijk wel gewoon alles zelf, maar hoop dat met die kraamzorg, en met de mini vakantie die mijn vriend dan neemt, toch nog een stukje kraamtijd mee te mogen maken.
Op dit moment ben ik nog steeds boos, op de situatie en op mezelf, dat zo'n "simpel" taakje wat zoveel vrouwen natuurlijkerwijs doen niet eens "normaal" uit kan dragen.
Het is al de tweede keer dat mijn lichaam roet in het eten gooit wat dat betreft
Gelukkig zeggen mensen nu ook al niet meer zo snel dat ik kalm moet doen omdat ik kraamvrouw ben, en dus rust moet nemen, denk omdat het nu alweer 2 en een halve week geleden is. Zo word ik in ieder geval niet meer steeds met mijn neus op deze gemiste kraamtijd gedrukt.

 

As maandag krijg ik meer te horen over het kinderen krijgen verhaal. Ik wilde er altijd 3, dus eigenlijk nog 1...maar vriend heeft zoiets van 2 kids zonder mama kan niet, en eerlijk is eerlijk, tussen de eerste en de tweede zit 4 en een half jaar, en dat is niet vrijwillig.
Ik raak dus niet snel zwanger, en een baby in mijn buik was dus ook beide keren geen succes. Bevallen daarentegen kan ik wel goed, maar dat is toch iets waarvoor je zwanger moet raken, en de tweede keer ben ik niet eens aan zelf bevallen toegekomen.

Het blijft gek verdeeld he.

 

O dat begrijp ik helemaal, wij duimden keihard dat de kleine jongen tot 37 zou blijven zitten, of zou mogen blijven zitten, want dan zou het "goed" zijn.
Dat dat geen garantie is weten wij, maar onze eerste hebben wij ook nooit als prematuurtje gezien.
Eerlijk gezegd schrok ik de eerste keer toen ze het over onze zoon het prematuurtje hadden..als in ja maar dat is normaal prematuur gedrag.
Ik ging bijna uit mijn dak, tot ik bedacht ja inderdaad zeg....heel erg gek en stom.

Wij wilden ook een groter huis gaan kopen, echter heb ik nu ook tegen vriendlief gezegd dat het wellicht beter is een huis met meer tuin te kopen ipv meer kamers, aangezien een derde voor hem al afgeschreven is.
Zelfs als de gyn as maandag zegt ja hoor kan prima, dan denk ik dat hij het niet meer aan durft.

 

Beertje dat lekker laten verwennen lukt niet, gevoelsmatig is dat ook een beetje het probleem waar ik tegenaan loop, kleine is niet thuis dus waarom zou ik?

Morgen gesprek met de gyn, deze wilde ook even doornemen hoe het nu gaat en hoe ik me voel. Misschien dat dat ook iets gaat helpen.

 

Steeds beter Maantje, vandaag heeft hij om 12 uur een hele fles gedronken, en ik zag tussendoor op de camera dat hij echt om de 3 uur komt vragen nu. Dat deed hij eerst niet (schijnt ook normaal prematuur gedrag te zijn)
Hoe is die daar?

 

Ja hij groeit en gaat beter met de dag. Morgen gesprek met de kinderarts, en begin de afgelopen dagen meer zonneschijn dan donkere wolken te zien, dus ook het rot gevoel naar aanleiding van de gemiste kraamperiode begint te slijten.

Leuk de buikrol! Goh, is die wel een snelle jongen toch?

 

Afgelopen maandag mocht hij mee naar huis (eindelijk!) afgelopen woensdag was hij 4 weken, dus het is heel vreemd en best wel tsja wennen.
Bij onze eerste was het geweldig, de eerste weken heb je kraamvisite, je went aan elkaar, en het is een gezellige drukte.
Nu is het geweldig dat hij thuis is, hij begint het ziekenhuis al te ontwennen, in het begin was donker te donker, en licht te licht, dan was het te stil en dan weer teveel prikkels. Hij past zich echter super goed aan, en we zijn al een paar keer lekker met de tummy tub in de weer geweest (vindt hij zalig!)

Alleen tsja, je wilt je kleine man showen, net zoals de kleine meid toendertijd, en op 1 of andere manier zijn wij het stel met een kleine van 4 weken oud, en niet een stel met een pas geboren baby waarbij je even op kraamvisite gaat.
Het is natuurlijk niet het belangrijkste, maar het voelt soms best even bitter, ook voor hem willen we nieuwsgierige mensen hebben, en we willen hem ook trots aan iedereen laten zien.

Ik heb wel maandag t/m donderdag 3 uur per dag kraamzorg gehad, en zij was zo fijn, zij heeft mij toch nog dat extra speciale gevoel gegeven gedurende die uurtjes. Met al dat geklaag over sommige kraamverzorgsters mag dat ook wel gezegd worden