Hihi snap ik ook niet. Hier ook tot 6 maanden op onze kamer in het wiegje en alleen inderdaad wanneer ze ziek zijn maar vaak liggen ze comfortabeler in hun eigen bedje en al helemaal als ze koorts hebben. Hebben ze het al loeiheet en dan nog eens met zijn allen in 1 bed. Moet er niet aan denken.
Ja, je hebt gelijk in ons geval! De eerste 6 weken overdag niet slapen en 's nachts bij mij op mn buik. Daarna tot 4 maanden in de wieg naast mijn bed. Maar we werden allebei wakker van elkaar op den duur, dus toen met elk slaapje in eigen kamer. Ik vind het wel moeilijk. Ik dacht ook altijd: kind hoort in eigen bed. Maar ik denk dat als ze het echt nodig heeft, dat ik dan niet meer zo standvastig zou zijn, haha. Laatst was ze ziek, maar wilde toen niet bij mij slapen trouwens. Terwijl ik dacht: gewoon lekker weer bij mama op dr buik, kunnen we misschien nog even slapen. Maar dat ging helaas niet door Dus ik draai in dat opzicht wel bij. Ik zou wel in eigen bed laten beginnen, en liever dan campingbed op onze kamer en niet tussen ons in. Beetje de middenweg dus.
Mijn kinderen hebben tot een maand of 6/7 bij mij op de kamer gelegen in een wiegje. Daarna met regelmaat tussen ons in tot een jaar of anderhalf. Daarna gewoon in eigen bed. Nu ik in scheiding lig kruipen beide kindjes met regelmaat bij me in bed. Met name mijn dochter. Ik heb een erg groot bed (2 bij2) maar ze moeten op de een of andere manier dan wel altijd dicht tegen me aan liggen.
Mijn oudste is nu 15 maar slaapt nu al 6 jaar niet meer bij mij. Ik was hoogzwanger toen heb ik hem naar zijn bed laten gaan. Wat er altijd gestaan heeft. En dat ging eigenlijk zonder slag of stoot. Dochter ik ben er zelf aan toe om mijn bed voor mijn zelf terug te krijgen volgende maand woord ze 6 en ga ik daar mee aan de slag. Heb het wel altijd makkelijk gevonden. Ik ging bij zoon er naast liggen en als hij sliep ging ik weer weg als ik ging slapen dook ik er naast. Bij dochter ben ik nu wel zo ver dat ze alleen gaat slapen alleen nu nog wisseling van kamer. Haar eigen kamer en haar eigen bedje wat er ook staat ik ben haar hier al op aan het voorbereiden. Hoe ik slaap gewoon in mijn onderbroek ( moeder dochter maakt niks uit) Met zoon had ik shirt aan.Toen hij ouder werd. En ben geen bv moeder en geen raplay moeder
Het hoeft ook niets met elkaar te maken te hebben. (Ok Ok, ik ben zelf het schoolvoorbeeld van een geitenwollensok. Langvoeden, dragen, natuurlijk ouderschap, rapley, geen potjes etc.. Ik geef het toe. ) Maar een goede vriendin van mij is zo "mainstream" als het maar kan maar heeft wel jaaaaaaaren samen geslapen met haar dochter. Misschien heeft het er mee te maken dat er niet altijd een of andere filosofie achter hoeft te zitten maar dat het ook wel uit gemak kan ontstaan. Of noodzaak. Of wat voor reden dan ook.
Hier vanaf dag 1 meteen in hun eigen bedje, scheelde ook wel dat we klein wonen en de baby kamer dus 2 grote stappen van onze kamer verwijderd is en ik de deuren dan gewoon open had staan. Bij ons in bed was geen optie, we waren beiden zo bang om op de kleine te gaan liggen dat wij dus helemaal geen oog dicht deden. Nu komen ze 's morgens wel bij ons liggen maar dan is het voor hun 1 groot keet festijn en eigenlijk passen we met zijn vieren niet meer lekker in ons grote bed.
Maar in die tijd sekste ze gewoon waar de kinderen bij staan, dat was heel normaal. Als je dat nu doet heb je voor je het weet de kinderbescherming of politie aan de deur wegens kinderporno of iets raars. Die tijd kun je echt niet meer vergelijken met nu hoor.
Hier hebben de kinderen ook altijd bij ons geslapen. Op een gegeven moment willen ze zelf niet meer, de oudste was een jaar of 9. Mijn dochter van 4 slaapt nog steeds bij ons en mijn dochter van 9 bij tijd en wijle ook nog wel eens. Ik heb hier nooit een probleem van gemaakt, op een gegeven moment willen ze toch niet meer. Ik ben ook niet van het uren laten huilen omdat een kind perse in een eigen bedje moet slapen.
Dit dus bedoelde ik... Hier dus echt vanuit de behoefte van t kind en misschien onze behoefte (aan slaap bijv) Ik was behoorlijk mainstream.. Maar door ervaring ben ik toch anders gaan handelen. Dus hoort slapen niet per se in je eigen bed, maar op een plek waar je je veilig voelt. Mijn man en ik hebben ook geregeld apart geslapen,omdat dat beter aansloot bij mijn behoefte. En nj hebben we allebei een eigen bed.welliswaar naast elkaar, maar we komen elkaarniet tegen snachts
Nee dat hoeft niet nee, maar heb in het verleden hier op het forum wel eens gelezen dat moeders hun kinderen best lang lieten huilen, dat gaat echt tegen mijn natuur in.
ik vind mijzelf ook best mainstream. Maar ja al die beslissingen zijn uit gemak geboren en omdat ik het logisch vond Rapley: want waarom zou je apart koken, dan nog pureren en je moet nog voeren ook. Nu hop uit dezelfde pan en eten maar. co sleeper: tja als we dan allemaal slapen als roosjes...waarom niet. draagdoek: handen vrij en kindje tevreden
Hier ook zo Tuc. Ik ben ook helemaal niet zo "streng in de leer". Sterker nog, ik ben vrij allergisch voor regels. Dus ook van AP en UP etc. Ik kijk gewoon wat voor mij het meest logisch/natuurlijk voelt en dat komt toevallig vaak overeen met AP/UP.
Als mijn zoon zich niet lekker voelt of ziek is, mag hij tussen ons in liggen. Of als hij heel vroeg wakker is, kan hij in ons bed nog even verder slapen. Maar verder slaapt hij gewoon op zijn eigen kamer in zijn eigen bed. Als hij een paar nachten geweest is en hij voelt zich beter dan breng ik hem ook gewoon weer naar zijn eigen bed. Ik slaap veel rustiger zonder iemand die tegen me aan ligt, draait, me in mijn rug schopt, zelfs een kopstoot geeft.
Huh? Ik denk dat dit een heel ander onderwerp is, en veel verder teruggaat dan de tijd waar man en vrouw aparte slaapkamers hadden met een tussendeur die vrouw naar gelang op slot kon draaien. De welvarende families die zo leefden zagen hun kinderen niet vaak. Wat ik probeer aan te geven is dat hetgeen wat we normaal vinden vooral afhankelijk is van de maatschappij waarin we leven. 'Vroeger' was het dus in welvarende kringen ondenkbaar en niet normaal dat jij de hele nacht naast je man ligt. Nu is dat dan wel normaal. Het is maar hoe de maatschappelijke trend waait.. In de jaren 80 zou je zowat voor dorpsgek uitgemaakt worden met een kind in een doek op de rug, dat waren meer beelden die we op tv zagen in Afrika, en nu is een draagdoek vrij normaal geworden.
ik snap je eerste opmerking wel, ik vind het zelf ook niet heel prettig als we intiem geweest zijn en een uur later staat de jongste op de gang. Maar ik weet ook nog vaak genoeg dat de oudste baby was en ik tijdens de intimiteit een baby hoorde huilen en dan toch snel aankleden en naar de babykamer. De deur is dan uiteraard dicht dus er zal niemand binnen lopen. De tweede; onze zoon van 3,5 slaapt nog niet door. Als hij heel sporadisch een nacht doorslaapt blijft hij in z'n eigen bed. De oudste (5) slaapt al een heel stuk beter, 95% van de nachten volledig op haar kamer. Loge's zijn hier nog niet aan de orde maar daar zal ze dus gewoon mee op haar kamer slapen. Ik vind het al "vies" als ze met een vriendinnetje op onze kamer verstoppertje speelt ofzo, een ander kind op m'n kamer! Dus echt niet in m'n bed. Overigens als ze zelf ergens logeren (m'n ouders) dan kruipen ze daar ook tussen in. Ze zouden ook alleen ergens logeren als dat geen punt is. Bij m'n schoonouders wonen nog 2 meiden thuis dus zouden ze bij hun tante gaan liggen zeg maar.
Ik snap de verbazing niet zo goed. M'n man ligt graag naast me ja, maar dat is toch niet alleen sexueel? Dat is toch net zo goed omdat het gezellig is en we graag samen zijn, omdat we van elkaar houden en het samen fijn er wakker worden is en het niet zo eng is als het buiten hard waait en je dan veiligheid kan zoeken? Dat gevoel van veiligheid en gezelligheid, dat geld toch net zo goed voor m'n zoon? Bij ons is 95% van de nachten gewoon slapen, nouja wel meer als 95% want de intimiteit duurt toch geen nacht en is na een uurtje of wat wel klaar. Dan is het tussen m'n man en mij ook gewoon gezellig samen slapen en kletsen.
Maar dat staat er toch niet? Als ik het lees, staat er dat samen slapen tussen man en vrouw niet alleen sexueel is want dan kan je toch ook op je eigen kamer en alleen samen komen voor gemeenschap? Wat is waardoor je na de gemeenschap, of op een dag dat je geen zin hebt, toch naast je partner kruipt en niet op een andere kamer?
Hier borstvoeding en rapley en ook een paar keer gevochten met een draagdoek maar moet toch echt niet denken aan samen slapen.. ben erg gehecht aan mijn eigen plekje, man en ik hebben ons eigen dekbed allebei en hij moet het toch niet wagen om op mijn helftje te komen liggen snachts laat staan dat er ook nog een kind tussen ligt.. Gelukkig denkt mijn zoon daar hetzelfde over, hij slaapt alleen maar in z'n eigen bedje. Iedereen blij dus en daar gaat het toch om.