nou ik weet nog van vroeger, als ik een te hard volume had, dan was de opmerking, we staan niet op de vismarkt, als ik doorgilde nou dan kon ik vertrekken naar me kamer en er pas afkomen tot ik de dingen normaal kon vertellen... of er werd gezegt we staan niet op de vismarkt en dan werd er gewoon weggelopen... totaal genegeerd... ik heb ook echt een hekel aan gillende kinderen en of het nou komt omdat je zelf ouder wordt of soms dat het erger lijkt als vroeger, heb 20 jaar tegenover een basisschool gewoont, geen last van gegil, maar wil er nu niet meer wonen hoor.... in winkels in bussen treinen etc etc, ik kon me vroeger gedragen en anders bleef ik maar thuis.... ( paste me zus op, die was heel streng)
Ik had 3 achterbuurjongetjes, die volgens mij niet eens wisten dat je dingen ook op een normaal volume kon zeggen of vragen. Die konden alleen gillen en schreeuwen, de hele dag door. Zelf hebben mijn ouders mij vroeger ook gewoon geleerd dat ik niet hoefde te schreeuwen en te gillen en door een gesprek heen praten met 'mama, maaaamamaaaa, máááámááááá hoefde ik ook niet te doen (tenzij er echt wat was wat spoed had, maar niet om mijn fiets te pakken ofzo). Ik ben zelf wel streng wat onnodig geschreeuw en gegil betreft. Gaat ze gillen of schreeuwen, 1 waarschuwing en anders is het hop, op de gang zitten. Natuurlijk maken kinderen soms wat meer geluid, daar zit ik niet mee, maar er zijn grenzen, en gillen en krijsen om niets, nee, dat is gewoon niet nodig.
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt en nee ik ben niet zwanger. Wij hebben ook een gruwelijke hekel aan al dat onnodige (!) gekrijs en gegil van die koters, zo irritant. Ik vind het wèl een kwestie van opvoeding en een asociale mentaliteit, uitzonderingen daargelaten. En dan heb ik het niet over die hele kleintjes want die begrijpen het nog niet zo goed natuurlijk. Maar onze buren bijvoorbeeld, die laten hun dochter van 3,5 iedere ochtend al gelijk om 07.00 uur in de tuin spelen. Het is een heel vervelend en verwend kind die dan ook gelijk begint te gillen en janken om niks....grrrr. En aangezien de meeste mensen nu wel slapen met de ramen open is gelijk de hele buurt wakker! :x En de ouders vertikken het om hun kind hierop aan te spreken, of beter nog, gewoon binnen te houden tot een normaal tijdstip. Mijn zoontje is ook 3,5 en die weet donders goed dat hij niet keihard mag gillen en schreeuwen buiten. Hij krijgt één waarschuwing van mij en doet hij het dan nog dan mag hij 's avonds geen tv kijken. Kortom, het gebeurt dus zelden dat hij zomaar gaat lopen gillen en krijsen buiten. Ik ben als kind altijd opgevoed met de stelling dat je andere mensen niet lastig moet vallen met jouw gedrag. Je hebt je gewoon te gedragen maar dat is voor veel Nederlanders een onmogelijke opgave blijkbaar. Helaas staan Nederlandse kinderen er om bekend tot de slechtst opgevoede ter wereld te behoren....en ja, zij hebben het natuurlijk niet van vreemden.
Kinderen die continu gillen pff praat me er niet van! Daar kan ik dus ook echt niet tegen! En dan heb ik het ook niet over die hele kleintjes maar vanaf een jaar of 2,5 weten ze dondersgoed waar ze mee bezig zijn. Tuurlijk zijn het kids en die moeten wel lekker kind kunnen zijn maar vind dat dat ook op een normale toon kan gebeuren. Af en toe een keer gillen is niks mis mee, maar de buren van mijn ouders bijvoorbeeld diekids zijn al 5 en 8 ofzo en die gillen ook nog heel de dag. En geloof me dat is echt niet fijn om naast te wonen, je kan niet eens rustig in de tuin zitten of je hoord hun geschetter en dan is het helaas ook nog in buitenlandse taal en dat kan ik al helemaal niet uit staan maar goed dat is weer iets anders.
zo kunnen de buurkinderen van mijn moeder zelf de ouders goed tegen over elkaar uitspelen met het gillen... de jongste is duidelijk verwend, al vanaf het begin heel goed te merken, dan was hij in de tuin aan het spelen en dan viel hij, pakte zijn broer wat af ofzo waarop hij heel hystirisch begon te huilen, waarop zijn vader ehm aansprak,even rustig, waarna de kleine meneer zijn zin niet krijgt zet het op een gillen, moeder erbij begint tegen vader, vader tegen moeder, gaan ze wel gelukkig naar binnen onderlinge ruzie, en uiteindelijk doet ie kleine wat ie zelf wil...... ohh echt dan was ik altijd blij als het winter was, en nu dat ik lekker naar me eigen huisje mag, rust...
Laat ik voor alle duidelijkheid even zeggen dat het me niet om die hele kleintjes gaat. Ik heb het hier over kinderen van een jaar of 4, 5, 6 (of nog ouder) die op straat spelen en de boel bij elkaar gillen op niets af. Dát vind ik nergens voor nodig. Bedoel, spelen, uitgelaten zijn en daar wat geluid/herrie bij maken, tot daar aan toe. Moet kunnen. Maar ik vind het niet de bedoeling dat de hele buurt bij elkaar gegild moet worden. Tuurlijk de meningen mogen daarover verdeeld zijn en na het lezen van dit topic is het me ook wel duidelijk dát de meningen er duidelijk over verdeeld zijn. Ik vind het een beetje jammer dat ik 'wacht maar tot je zelf een kind hebt'-opmerkingen krijg. Ja het zal heus voorkomen dat die van ons in de toekomst ook (weleens) zal krijsen. En ja, misschien krijgen we wel een huilbaby. Ik ben me er echt wel van bewust dat je dat niet voor het zeggen hebt. En tja af en toe een gil moet kunnen, maar hee, hier krijsen die kinderen de godganse dag de buurt bij elkaar. En dan vraag ik me af, waar zijn de ouders om te zeggen dat het best een beetje minder kan?
Ik vind de opmerking 'wacht maar tot je zelf kinderen hebt' wel een klein beetje flauw.. Toen ik nog niet zwanger was stoorde ik me ook erg aan gillende kinderen en nu ik zelf moeder ben is dat echt niet minder geworden. En mijn kind kan het ook! Maar ik probeer haar dus te leren dat ze dat niet moet doen. En dan ben ik best wel streng. Jammer dan, dat gegil is gewoon niet nodig. En ik las ook nog ergens 'als je wil gillen, ga je maar naar buiten..' Daar zullen de buren blij mee zijn.. Spelende kinderen prima, soms ook met een hoop lol en dus wat meer lawaai ook. Maar dat irritante gegil en gekrijs.. Echt niet!
Hoi hoi, Sterker nog ik erger me pas aan die gillende keukenmeid bij ons in de straat sinds ik kinderen heb. Vroeger hechte ik niet zoveel waarde aan mijn rust. Maar hier gaat van 19.00 tot 21.00 een fluitketel af niet normaal meer! Ze zegt niet eens wat maar is alleen maar aan het gillen continue word er helemaal gestoord van. En sorry een kind mag van mij heus weleens gillen onze tuin grenst aan een speeltuintje dus wij hebben genoeg gillende kinderen in de buurt en dat vind ik helemaal niet erg als er eens een keer wat gegild word. Maar er vliegen hier soms woorden door de speeltuin die ik nooit in mijn mond heb durven nemen. En ik vind dat deels toch ook wel een beetje aan de opvoeding liggen. Helemaal voorkomen kan je het natuurlijk niet maar je kan ook een beetje toezicht houden op je kind van 9! die o.a. over de speeltoestellen loopt te plassen! Je begrijpt mijn frustratie In ieder geval mega irritant!
Ik heb een hekel aan gillen om het gillen. Zeker als ze dat met een groepje doen, dat hoor je 6 straten verder nog. Kan gewoon niet in de bebouwde kom! Ga dan lekker met je kids naar het bos om te gillen. Mijn dochter kan heel enthousiast en leuk hard praten, maar dat is nog redelijk schattig. Als ze gaat gillen om het gillen en ze stopt er niet mee, gaat ze mooi naar binnen. De buren hoeven daar geen last van te hebben. Ik ben opgegroeid op een boerderij en zelfs dan moest ik naar binnen als ik teveel herrie maakte. Je moet toch een beetje fijn samen leven in een buurt en kinderen kunnen daar ook een steentje aan bijdragen! Enneh, goh wat flauw om te zeggen wacht maar tot je zelf kinderen hebt. alsof kinderen zomaar alles mogen, of doen we tegenwoordig ook nog aan opvoeden?
thja maar dat vind ik ook niet alleen met het gillen, bijv. met boodschappen doen, handen op de rug en nergens aankomen, en maar afwachten of ik wat lekkers kreeg, ik hoefde er zeker niet om te gaan zeuren... tegenwoordig oei, pasgeleden een kind van 8? stond te klieren bij de plakbandapparaat voor broodzakjes, moeder ofzo in geen velden of wegen te bekennen en hij stond het gewoon te slopen, hoofdmedewerker heeft hem er wat van gezegt, gillend en jankend door de winkel en maakte die medewerker voor van alles uit, omdat het van zijn moeder wel mocht, sorry hoor, of dat kinderen halve stellingen leegplukken en echt gaan gillen en krijsen als ze het niet krijgen.... doet me denken aan de reclame van de moeder die zich op de grond laat vallen en ook gaat gillen en krijsen, zou dat echt zo werken, iemand dat al uitgeprobeerd??? lijkt me de idiale oplossing
Ik heb het (thuis) wel eens uitgeprobeerd. De ene keer keek ze me heel vreemd aan van 'Mama, wat doe je nou weer?' en de andere keer werd ze er alleen maar bozer van want zij was degene die volgens haar het alleenrecht had op een driftaanval. Nu is Kyra nog vrij jong dus misschien als ze ouder is dat het wel meer het gewenste effect heeft. Ik vond het in ieder geval wel erg grappig om te doen.
iid zou het eerst ook wel thuis uitproberen want om nou zo voor schut te zetten in de winkel, okee als het een totaal andere stad is, maar om dat nou bij ons in het dorp op de grond in de supermarkt te gaan bleren ehhh dan zullen ze ook denken dat je gek geworden bent....
Dat valt hier in de buurt wel mee, af en toe hoor je eens wat... En ik vind het ook niet erg, zolang ze maar buiten gillen (mijn zusje van 2 wil ook wel eens binnen gillen...) Maar waar ik een hekel aan heb, is dat kinderen lopen te gillen in een winkel als ze iets willen hebben en het dan niet mogen... Dan begin ik me echt op te vreten...
Ja ik...mn dochter gooit ongevraagd iets in het karretje, zonder pardon leg ik dat terug...Al schreeuwend en stampend om het product zeuren. Ben hetzelfde gaan doen. Aangezien ze dat vreemd vond stopte ze gelijk met gillen (hihihi wel een raar gezicht)
Ik ben zooooo blij dat we achteraf wonen. Ze gillen wat af. Elke dag probeer ik ze te corrigeren maar na 5 min beginnen ze weet te gillen.... Ik heb er ook een hekel aan
De opmerking van "wacht maar tot je een kind hebt" slaat ook nergens op. Zoals ik al zei ik heb ook een dochter maar ik tolereer dat gedrag ook niet. Tis meer een kwestie van je opvoedgrenzen, volgens mij. De vergelijking met een huilbaby rukt alles uit zn verband in dit topic, het gaat TS om doelbewust gegil en gekrijs om niets. Dat is iets heel anders dan een hulpeloze baby die huilt om dat het bijvoorbeeld krampjes heeft. Mijn dochter was een echte huilbaby, ze wou het liefst 24 uur aan de borst sabbelen, achteraf bleek dat ze een koemelkallergie had. Nu wordt je in zo'n huilperiode juist gefrustreed uit onmacht naar je kind toe, dat is heel iets anders.
Hier ook een huilbaby gehad maar dat is heel wat anders dan het driftige gegil wat hij nu weleens doet als er iets niet mag. Ik kan dus ook niet tegen gillende kinderen, ik zal het dus bij die van mij ook niet tolereren.
Laat ik het zo zeggen, dat t vaak ook gemakszucht is van ouders. Ik ben ook zo hoor, zeg ik eerlijk Als ze buiten spelen, komen ze continu aan de bel hangen. Normaal houd ik ze na 3x gelijk binnen maar soms heb je dagen dat je liever hebt dat ze even buiten spelen. Dan beginnen ze te roepen "Mama, mama mamaaaaaa" en dan hoppa kijk je uit t raam en je zegt wat terug van bovenaf. Continu krijssen hoeft ook niet, mijn oudste 2 zijn bijna 8 en bijna 6, en als ze in spel zijn krijssen ze met kinderen onderling ook wat af. Ik kan me voorstellen dat dat gigantisch stoort als je buiten zit, maar, mijn buren mogen gerust er wat van zeggen! Tuurlijk ben ik de moeder en hoor ik op ze te letten, maar je kunt er niet 24u p/d bij zijn natuurlijk, zeker niet met nog een kleiner kind.
Ts refereert zelf naar de periode waarin ze kinderen zal hebben. Wanneer anderen dit dan ook doen, slaat het ineens nergens meer op, aldus Ts en een paar anderen. Hier ook wel eens een gillende keukenmeid. Ik kan daar ook niet goed tegen, maar soms is het het beste om dit gedrag te negeren, met name als ik er al een paar keer iets van gezegd heb. Want dan wordt het ineens een vorm voor aandacht. Het is niet altijd makkelijk om kinderen gewenst gedrag te laten tonen. Laten we het daar op houden. Wel jammer dat jij er nu overlast van hebt.