Mijn zoontje vond brood altijd erg lekker. Hij at het allemaal netjes op. Maar tegenwoordig...pfff. Hij haalt elk stukje brood dat ik in zijn mond stop er weer uit. Gaat dan even lekker kneden en stopt het met een beetje geluk weer in zijn mond of het beland op de grond of ergens in zijn kinderstoel. Zo ben ik ook erg lang bezig met 1 boterham. Dit doet hij trouwens ook met fruit en de warme maaltijd. Alleen is het uit zijn mondje halen dan iets moeilijker . Iemand tips? Of moet ik gewoon niet zeuren?
Zal het de leeftijd zijn? Dewi doet dit namelijk ook steeds met haar brood en dat deed ze vroeger (hahaha hoe lang kan het geleden zijn ) ook niet. Ik laat haar nu zelf brood in haar mondje doen en dat gaat wel goed. Het is alleen zo dat ik dan geen beleg doe want dan wordt het wel een echte bende. Eigenwijs dondertje! Met haar fruit en groente doet ze het overigens niet (al laat ze dat soms ook wel terug lopen, maar dan gauw de lepel er weer onder en weer terug haar mond in stoppen). Succes! Groetjes Cindy
Is een fase, ze willen de omgeving ontdekken en onderzoeken wat de eigenschappen van alles om zich heen zijn. Uit de mond halen, voelen, knijpen, hoort er allemaal bij. Niet te veel aandacht aan besteden. En als hij meer speelt dan eet, eten weghalen en later als hij meer trek heeft geven.
:lol; Is echt de leeftijd denk ik... Jelle doet het ook al een poosje, alleen heb ik dan nu inmiddels het geluk dat hij het weer terugstopt... Maar het is wel eerst natgezeverd, fijngeknepen en rondom goed bekeken... Bij het warm eten valt het wel mee, al gaat wel bij zo ongeveer elke hap zijn vinger mee in zijn mond.. Ik laat hem maar gaan, want als ik zijn handje vasthoud word het nog een gevecht ook en daar heb ik geen zin in.. Eten moet leuk blijven, toch?
Nou Louise heeft precies hetzelfde... zij heeft nog nooit meer dan 2 iniminie stukjes brood gegeten, ze gaat kokhalzen of laat haar mond open en dan kwijlt het er gewoon uit. Het maakt niet uit wat ik erop doe of hoe ik het aanbied, ze wil gewoon niets van brood hebben. Hopelijk komt het ooit nog goed