halfbloedje, geadopteerd???

Ik krijg die vraag zelf vaak!

Of ik geadopteerd ben.. Omdat mijn oma een halve indo is en ik heel erg op een indo lijk en mijn beide ouders daar in tegen niet..

Vind het nog al brutaal als mensen dat vragen

 

1. waar bemoeien mensen zich mee?
2. waar halen ze het lef vandaan?
3. is dit nog zo vreemd dan?

4. Geniet lekker van je kindje ipv je te ergeren aan de kortzichtigheid van de mensen.

 

eerlijk gezegd heb ik die vraag nog nooit gehad. Misschien is het omdat ik in Rotterdam woon. Maar vreemd dat mensen zulke vragen nog stellen.

 

ik denk omdat het komt er word tegenwoordig heel veel aandacht gegeven aan adoptie, en dat zijn meestal toch donkere kindjes.

 

haha...waarom verbaast me dat nou niks

ik heb zelf ook een 'gemixt' kind, maar ik heb die vraag nog nooit gehad. Misschien inderdaad omdat ik ook in de randstad woon, waar gemengde relaties vaker voorkomen en meer geaccepteerd zijn.

ik zou er niet eens op ingaan joh... die domheid sla je er toch niet uit bij dat soort volk.

 

Tja ik ben zelf donker (half Indo, hallo Jeem ) maar heb een heel blank kindje. Heb ook eens de vraag gekregen 'hoe dat nou kon?'

Heb gewoon gezegd 'euh...omdat haar vader blank is misschien?'(op zo'n lekker sarcastisch toontje, sorry hoor)
Krijg je zo'n half stotterend, lacherig antwoord 'euh...ja...ja...dat kan natuurlijk ook nog'

 

Als ik een blanke moeder zie met halfbloedjes denk ik 2 dingen:

Och wat heeft die vrouw een mooie kindjes van haar donkere man!
OF: Wat heeft die vrouw veel verdriet gehad, en een mooi kindje geadopteerd.

Maar dan ook vragen aan diegene zelf zou ik nooooooooit durven!!!!!

 

Nou ik denk inderdaad weleens, goh, hoe zou dat zitten, maar vragen? welnee, wat gaat mij dat aan en beter nog, wat doet het ertoe?? Belachelijk dat mensen dat soort dingen gewoon uitspreken.

Wij hebben zelf ook een mixed kid (ik Nederlands en mijn man Turks) maar mijn man is niet erg donker en ik heb zelf ook donker haar, dus ik verwacht niet zulk soort opmerkingen te krijgen later.

 

Tja denk eerlijk gezegd niet dat die mensen dat zo verkeerd bedoelen. Er is zoveel aandacht voor adoptie tegenwoordig.
Ik zou het niet zo negatief opvatten in ieder geval.

 

belachelijk... ik zou eerder denken aan gemixte papa en mama (wat een term, sorry!) dan aan adoptie. Las trouwens op nu.nl dat 2 donkere ouders een blank kindje hadden gehad, ook apart. Dan zullen ze ook veel opmerkingen krijgen.

Ik had trouwens laatst iets andersom: kwam een oudcollega tegen met een kindje. maar omdat ik haar niet goed kende (dacht dat ze veel jonger was) en haar het afgelopen jaar vrij regelmatig had zien lopen (in mijn beleving zonder dikke buik) vroeg ik : is het jouw zoontje? Ik bedoel, had ook van haar zus kunnen zijn, of een oppaskindje. Ze reageerde meteen van: ja, mijn vriend is blank. Oh oeps, zo bedoelde ik het dus echt echt echt niet!!! was ook een rare vraag van mij, maar nu werd het nu verkeerd uitgelegd. Maar haar reactie deed vermoeden dat ze die vraag dus al heeeeel vaak had gehad.

 

Toen mijn broertje en ik klein waren,vroegen ze dat ook aan mijn moeder!Zij is blank en mn vader heel donker en dat was in de jaren 70.

 

Hier komen dat soort opmerkingen ook wel eens op me af..

Laatst op vakantie, was alleen met dochter in een winkel. Dochter is 7,5 mnd en halfbloed (manlief is Surinaams).
winkelmedewerkste": goh wat is ze lekker bruin al'...
Ik: komt door haar papa, ze mag nog niet in de zon.....

Krijg ook vaak wel blikken als ik met mijn zoontje (= 2 druppels water z'n papa), en dan van die gezichten waarvan je bijna kunt raden wat ze denken..

Ze zijn verder (nog) niet enorm bruin hoor, maar tis wel duidelijk dat ik de lichtste ben

 

Hmmz, wat een rare opmerking.
Anyway, ik kom uit Brabant maar ik zou zoiets nooit vragen. Vind het heel raar dat mensen zoiets vragen.

 

Wij zijn beide vrij donker. Donker haar en ogen enzo. Dochterlief is blond met knalblauwe ogen. Hoe vaak mij wel niet gevraagd is of mijn man wel de vader is.... Of wat voor kleur ogen de melkboer heeft.
Nee hoor, ze lijkt gewoon op mijn schoonzusje.

 

Een vriendin van mij is ook best wel donker. Haar vriend is een Fries en haar 1e dochter heeft lichtblond haar en felblauwe ogen.

Zij baalde ook wel eens dat mensen niet geloven dat het haar eigen dochter is.
Haar 2e dochter is ook wel blond, maar wat donkerder en heeft wel bruine ogen. De meisjes lijken wel en niet op elkaar (je kunt wel zien dat het zusjes zijn, zeg maar) en daarom geloven mensen het nu wel..

Ik vind het ook raar dat het nog steeds niet wordt geaccepteerd! Ik woon in een dorp bij Arnhem en ik heb 2 oppaskindjes waarvan de mama wit is en de papa donker. Zijn allebei superdonkere kids. En geen broer en zus.

 

Hier krijg ik ook geregeld de opmerking 'goh wat is ze al bruin en wat heeft ze een mooie BLONDE krullen' en dat dan in combinatie met d'r mooie blauwe kijker....
Ja, mijn man is half-arubaans.


En dan is ze nog niet eens echt donker, maar gewoon mooi getint!

 

Ik zou het zelf nooit vragen maar kan het me wel voorstellen...

dat heeft verder niks met geaccepteerd te maken oid want ik ken eigenlijk nietmand die vandaag de dag problemen heeft met mensen een kleurtje maar gewoon hoevaak je het ziet. Eerlijk de meeste donkere kids hier hebben donkere ouders of ze zijn idd geadopteerd. Ik ken in de hele wijde omtrek 2 stellen met een verschillende huidskleur en veel meer die kinderen hebben geadopteerd. Je hebt hier gewoon niet veel mensen met een tintje en dus ook niet veel stellen waarvan 1 van de 2 tintje heeft. Heeft dus niet altijd met acceptatie te maken maar meer met wat je kent vanuit je omgeving.