Het moet mij gewoon even van het hart. Laat ik als eerst even duidelijk stellen dat ik dol ben op mijn familie. Al een aantal jaren weten mijn man en ik dan mijn schoonmoeder graag kletst en heel veel weet over andere mensen, maar goed, ik laat haar vertellen en leg het naast mij neer. Nu hebben wij al een aantal keren meegemaakt met haar dat zij een heleboel privé zaken van ons verteld aan mijn schoonzus ( de vriendin van mijn mans broer ) Blijkbaar weet zij alles van ons, zelfs meer dan wij over ons zelf weten ( vraag mij niet hoe ze het doet, maar ze weet het) Mijn schoonzus zit hier dus blijkbaar mee en ze komt bij mij haar hart luchten over de dingen die ze weet, ze wil hier eigenlijk niet mee opgezadeld worden maar mijn schoonmoeder laat dit dan altijd zo ter sprake komen bij haar dat het niet overkomt als " bekletsen" maar gewoon in een gesprekje. Bijvoorbeeld, ze vraagt aan mijn schoonzus hoe het met mij is na de miskraam.... terwijl ze mij nooit iets vraagt als ze mij ziet.... ik begrijp dat niet, ik bijt toch niet. Ze komt altijd via via alles te weten over ons maar ze heeft het lef niet om ons eens iets te vragen. Door haar gedrag ben ik tegenover haar heel voorzichtig in dingen vertellen dus ik vertel ook dingen bewust niet, hoor dan achteraf dat ze aan mijn schoonzus gaat vragen hoe het zit.... Tijdje geleden vroeg ze aan mij of ik haar huid zo snel als mogelijk wilde behandelen, ik had echt geen tijd en heb dit ook aan haar meegedeeld. Ik wilde het graag doen maar dan wel waneer ik tijd had, heb haar ook gezegd "als je niet kan wachten dan moet je voor deze keer maar naar iemand anders, vind dat absoluut niet erg hoor!" Dat heeft ze dus gedaan.... en achteraf hoor ik dan van mijn schoonzus dat ze bij haar heeft zitten klagen over mij.... dat ik nog niet eens de moeite had genomen om tijd voor haar vrij te maken.... Ik zou er graag iets van willen zeggen, maar ik ben bang dat er ruzie ontstaat als ik dit ga doen, ben bang dat ze het ook gaat afreageren op mijn schoonzus. Ik hou rekening met mijn man, ik bedoel het is toch zijn moeder. Ik heb zelf jong mijn ouders verloren en ik hecht dan ook waarde aan dat wat ik nu heb, wil dit niet stuk maken. Heeft iemand tips hoe ik dit zo prettig mogelijk kan oplossen? Ik heb al geprobeerd het naast mij neer te leggen maar het blijft toch aan mij knagen. Ik zelf ben altijd eerlijk en ruim denkend, probeer altijd rekening te houden met mensen, maar blijkbaar houdt niemand rekening met mij.
oh jee, ik zie nu pas dat ik het bericht verkeer geplaatst heb ( gebeurt mij vaker ) mijn excuses dames!
jeetje lastig! Ik zou denk ik het gesprek openbreken en transparant zijn. Eventueel je man/vriend erbij betrekken zodat hij je bij kan staan wanneer nodig. Zoiets kun je beginnen: "ik heb gemerkt dat je bepaalde dingen met *schoonzus* bespreekt, ik merk dat mij dat een vervelend gevoel geeft, ik zou het fijn vinden als je mij dingen vraagt zoals over die miskraam. Ik begrijp dat je het lastig vindt om het direct aan me te vragen, maar ik heb liever dat je het aan mij vraagt. Dat geeft me echt een beter gevoel omdat we het bespreekbaar maken. Ook heb ik gemerkt dat je het vervelend vond dat ik je niet op korte termijn kon behandelen. Ik vond dit ook erg jammer, maar gezien mijn drukke agenda was er dit keer echt geen mogelijkheid, daarnaast hoorde ik via via dat je je erg nagatief hebt uitgelaten over mij, hierover ben ik erg teleurgesteld omdat ik dit niet van je had verwacht. Normaliter zorg ik er altijd voor dat je bij mij terecht kunt en dat je er goed uitziet, en nu krijg ik dit te horen. Dit vind ik erg vervelend." Door het op deze manier te doen zeg je wel alles wat je dwars zit en geef je haar de ruimte er op te reageren. Als je het moeilijk vindt kun je je vriend vragen te helpen. Tip: houdt het bij jezelf, veel gevoel erin Tip: Niet met een vingertje gaan wijzen van jij doet dit en jij doet dat (schieten ze in verdediging) Heel veel succes! (ik heb zoiets meegemaakt met mijn sch. vader mbt mijn rookgedrag = anti-rook)
Oh ja, wat je nu zegt klopt als een bus! tjee, soms zit je er zo emotioneel in dat je gewoon even een verhelderend antwoord van een ander objectief persoon nodig hebt! Ik ga er zeer zeker over je woorden na denken. Bedankt meid!
Ja, je moet hier niet mee blijven zitten, want dan wordt het voor jou alleen maar erger.. Ben het dus volledig eens met Muppet80, er gewoon over gaan praten, in bijzijn van je man en misschien zelfs je schoonzus, want die heeft er dus ook veel last van. Maar houd het idd bij jezelf, vertel hoe JIJ je er onder voelt, maar ga niet zeggen dat ZIJ dit fout doet en dat fout doet, want dat werkt niet.. Succes er mee!
Het moet mij gewoon even van het hart. Laat ik als eerst even duidelijk stellen dat ik dol ben op mijn familie. Al een aantal jaren weten mijn man en ik dan mijn schoonmoeder graag kletst en heel veel weet over andere mensen, maar goed, ik laat haar vertellen en leg het naast mij neer. Nu hebben wij al een aantal keren meegemaakt met haar dat zij een heleboel privé zaken van ons verteld aan mijn schoonzus ( de vriendin van mijn mans broer ) Blijkbaar weet zij alles van ons, zelfs meer dan wij over ons zelf weten ( vraag mij niet hoe ze het doet, maar ze weet het) Mijn schoonzus zit hier dus blijkbaar mee en ze komt bij mij haar hart luchten over de dingen die ze weet, ze wil hier eigenlijk niet mee opgezadeld worden maar mijn schoonmoeder laat dit dan altijd zo ter sprake komen bij haar dat het niet overkomt als " bekletsen" maar gewoon in een gesprekje. Bijvoorbeeld, ze vraagt aan mijn schoonzus hoe het met mij is na de miskraam.... terwijl ze mij nooit iets vraagt als ze mij ziet.... ik begrijp dat niet, ik bijt toch niet. Ze komt altijd via via alles te weten over ons maar ze heeft het lef niet om ons eens iets te vragen. Door haar gedrag ben ik tegenover haar heel voorzichtig in dingen vertellen dus ik vertel ook dingen bewust niet, hoor dan achteraf dat ze aan mijn schoonzus gaat vragen hoe het zit.... Tijdje geleden vroeg ze aan mij of ik haar huid zo snel als mogelijk wilde behandelen, ik had echt geen tijd en heb dit ook aan haar meegedeeld. Ik wilde het graag doen maar dan wel waneer ik tijd had, heb haar ook gezegd "als je niet kan wachten dan moet je voor deze keer maar naar iemand anders, vind dat absoluut niet erg hoor!" Dat heeft ze dus gedaan.... en achteraf hoor ik dan van mijn schoonzus dat ze bij haar heeft zitten klagen over mij.... dat ik nog niet eens de moeite had genomen om tijd voor haar vrij te maken.... Ik zou er graag iets van willen zeggen, maar ik ben bang dat er ruzie ontstaat als ik dit ga doen, ben bang dat ze het ook gaat afreageren op mijn schoonzus. Ik hou rekening met mijn man, ik bedoel het is toch zijn moeder. Ik heb zelf jong mijn ouders verloren en ik hecht dan ook waarde aan dat wat ik nu heb, wil dit niet stuk maken. Heeft iemand tips hoe ik dit zo prettig mogelijk kan oplossen? Ik heb al geprobeerd het naast mij neer te leggen maar het blijft toch aan mij knagen. Ik zelf ben altijd eerlijk en ruim denkend, probeer altijd rekening te houden met mensen, maar blijkbaar houdt niemand rekening met mij.
oh jee, ik zie nu pas dat ik het bericht verkeer geplaatst heb ( gebeurt mij vaker ) mijn excuses dames!
jeetje lastig! Ik zou denk ik het gesprek openbreken en transparant zijn. Eventueel je man/vriend erbij betrekken zodat hij je bij kan staan wanneer nodig. Zoiets kun je beginnen: "ik heb gemerkt dat je bepaalde dingen met *schoonzus* bespreekt, ik merk dat mij dat een vervelend gevoel geeft, ik zou het fijn vinden als je mij dingen vraagt zoals over die miskraam. Ik begrijp dat je het lastig vindt om het direct aan me te vragen, maar ik heb liever dat je het aan mij vraagt. Dat geeft me echt een beter gevoel omdat we het bespreekbaar maken. Ook heb ik gemerkt dat je het vervelend vond dat ik je niet op korte termijn kon behandelen. Ik vond dit ook erg jammer, maar gezien mijn drukke agenda was er dit keer echt geen mogelijkheid, daarnaast hoorde ik via via dat je je erg nagatief hebt uitgelaten over mij, hierover ben ik erg teleurgesteld omdat ik dit niet van je had verwacht. Normaliter zorg ik er altijd voor dat je bij mij terecht kunt en dat je er goed uitziet, en nu krijg ik dit te horen. Dit vind ik erg vervelend." Door het op deze manier te doen zeg je wel alles wat je dwars zit en geef je haar de ruimte er op te reageren. Als je het moeilijk vindt kun je je vriend vragen te helpen. Tip: houdt het bij jezelf, veel gevoel erin Tip: Niet met een vingertje gaan wijzen van jij doet dit en jij doet dat (schieten ze in verdediging) Heel veel succes! (ik heb zoiets meegemaakt met mijn sch. vader mbt mijn rookgedrag = anti-rook)
Oh ja, wat je nu zegt klopt als een bus! tjee, soms zit je er zo emotioneel in dat je gewoon even een verhelderend antwoord van een ander objectief persoon nodig hebt! Ik ga er zeer zeker over je woorden na denken. Bedankt meid!
Ja, je moet hier niet mee blijven zitten, want dan wordt het voor jou alleen maar erger.. Ben het dus volledig eens met Muppet80, er gewoon over gaan praten, in bijzijn van je man en misschien zelfs je schoonzus, want die heeft er dus ook veel last van. Maar houd het idd bij jezelf, vertel hoe JIJ je er onder voelt, maar ga niet zeggen dat ZIJ dit fout doet en dat fout doet, want dat werkt niet.. Succes er mee!