Ben ik nu weer zo raar? Bij mijn zusje op haar weblog is een discussie uti gebarste tussen mij een een paar van haar kennisen. Ik weet dat mocht het ooit zo ver komen dat we een klein wondertje hebben dat het hier in de opgevind weinig leeftijd genootjes zou vinden ( tot de schoolleeftijd dan). Dat is een van de reden dat wij toch nadenken over opvang. Nu schreef een van haar kennisen dat zij vind dat het hechten ( aan ouders) belangrijker vind dan sociale contacten met leeftijds genootjes. Ik heb altijd geleerd dat hechting iets is wat in de eerste 10 minuten van een leven vooral een grote rol speelt. Natuurlijk is het een proces en zal er gedurende het leven een aantal malen de hechting bewezen, versterkt of veranderen. Maar als je zo bang bent dat je denkt dat het beter is om je kind niet naar een opvang te brengen omdat het dan niet of neit goed zou hechten aan jou, dat klinkt mij vreemd in de oren... Ben ik zo anders? ( overgens zijn er voor ons meer reden waarom we toch 2 dagen opvang zoudnen willen, maar misschien als we na een lange weg ons wondertje hebben mogen ontvangen dat ik er dan wel anders over denk...)
Kijk je kleintje 5 dagen per week naar de opvang doen lijkt mij heel slecht. Maar kom op 2 dagen moet kunnen. Zo hebben ze toch de hechting met hun ouders en krijgen ze ook sociale contacten. Natuurlijk kan een baby van 3 maanden nog niet echt spelen, maar het zal zeker helpen om in de toekomst makkelijker contact te leggen met anderen. Kortom: ik ben het met je eens. Liefs, Duveldraakje
Sociale contacten met leeftijdgenootjes zijn best wel heel belangrijk hoor voor de kids. Daar hebben ze later veel profijt van. Mijn nichtje had zo weinig contact en dat merkte je echt, die wist helemaal niet wat ze met andere kinderen moest doen. En het hechten dat doen ze wel hoor, idd in de eerste periode, je zit normaal gesproken toch eerst 10 weken met de kleine thuis, en ze woont toch thuis? Je bent altijd nog meer tijd met haar bezig dan dat ze op de opvang zit.
de hechting is belangrijk,,, daarom zou ik mijn kindje niet alledagen op de kinderdagverblijf plaatsen.. maar de sociaal emotionele kant moet ook gestimuleerd worden. en dat gaat met behulp van andere kindjes..., Samen spelen leer je door met andere te spelen,. het leert delen ect. de ´belangrijkste´dingen in het leven toch zo zie ik het
kijk 5 dagen in de week naar de opvang, vind ik te ver gaan. vooral als ik hoor van ouders die hun kindje een half uur daarna zien, omdat het daarna naar bed gaat. maar tegenwoordig zijn veel mensen toch afhankelijk van een stukje extra inkomen en dan ontkom je niet aan opvang. omgang met andere kleintjes vinden kinderen vaak heel leuk. en het is heus niet zo dat ze daarna hun ouders niet meer als ouders zien hoor. ik hou ook niet zo van de discussies hierover, het klinkt altijd als een ander je mening opdringen en niet openstaan voor de beweegredenen van anderen. ik werk zelf ook maar vind het heel moeilijk om die ene dag mijn kleine weg te brengen. maar ik weet dat die in heel goede handen is.
Mijn dochter gaat tot nu toe één dag in de week naar opvang. Ze vindt het super daar! Waarom zou ik haar dat ontnemen? En ik heb echt wel een hele goede band met haar! Hoe zouden vaders zich dan moeten voelen? Normale mannen werken toch full-time (of niet?). Hebben zij dan geen band met hun kinderen?
Ik denk dat van die 2 dagen die band echt niet minder word hoor... Het verschilt heel erg per kind, ik zelf was een kindje dat niet bij mama weg was te slaan maar later op school prima vriendjes maakte (ik ben nog steeds makkelijker met contacten maken in vergelijking tot mijn zusje) terwijl die al wel vroeg naar de speelzaal ging (en die is echt verlegen en maakt slecht nieuwe vrienden) Het ene kindje reageert er heel goed op en de andere vind er geen bal aan, kortom elk kindje is ook anders, maar met de band met zijn of haar papa / mama heeft het volgens mijn mening weinig te maken hoor..
een paar dagen KDV moet kunnen en is ook goed vind ik maar een hele week nee, waarom neem je dan een kind op het KDV leren ze van alles, omgaan met ander kindjes, samen delen, samen eten enz enz dat is toch ook belangrijk en vooral als het geen broertjes of zusjes heeft dan is dat toch ook belangrijk vind ik
ik ben het helemaal met jullie eens, 5 dagen opvang is idd teveel. maar een dag of 2, 3 moet zeer zeker kunnen. Dus eigenlijk is er tegen jou gezegd dat als je als vrouw uit werken gaat, en dus je kind die dagen uit handen geeft, dan zou je kindje zich minder goed aan je hechten? Wat een onzin zeg! Ik ben het er niet mee eens.
Ik vind ook dat een KDV goed zou kunnen zijn voor kinderen. Ze leren contact te maken met andere kinderen en leren ook te delen. (Ik ken een kindje dat al haar speelgoed altijd voor zichzelf had. In de kleuterklas moest ze opeens alles delen.... Nou, ze sloeg erop!) Ik ben ook van mening dat 5 dagen meteen wel erg veel is, maar een paar dagen kan geen kwaad hoor! Net wat iedereen al zegt: papa werkt toch ook hele dagen? Dus dat het de hechting zou aantasten, geloof ik niet!
Dank jullie wel voor de reacties. Ik heb zelf op een kdv gewerkt en vond de 5dagen kindjes altijd wel een beetje zielig, het was net of ze geen plekje hadden. Zelf zou ik dus ook nooit ons kindje 5 dagen naar een opvang brengen. Maar ik vond de discussie gewoon vreemd dat iemand zegt dat ze hechting belangrijker vind dan sociale contacten...
de stelling dat hechting belangrijker is dan sociale contacten, daar ben ik het mee eens, maar het gaat er toch om hoe de hechting tot stand komt, en als er een goede hechting is, zijn sociale contacten natuurlijk belangrijk. Wel is het zo dat sociale contacten en echt samen spelen pas ontstaan op de leeftijd van 2 jaar, daar voor is het meer naast elkaar spelen. Hechting is een lang proces en gebeurd niet alleen in de eerste 10 minuten, denk aan adoptie kinderen. Zelf kon ik mijn kinderen echt niet naar een kdv brengen, ik vond het ecjht totaal niks, maar ze gaan nu wel naar de psz, nu ze er zelf aan toe zijn. Ieder kind is anders en iedere ouder ook, en gelukkig maar. Maar meer dan de helft van de week door anderen opgevoed worden vind ik zelf een hele rare situatie, tenzij het natuurlijk om een goede reden niet anders kan.
kinderopvang is maar rond de 8 uur per dag, dus tijd genoeg over voor hechting. Ben zelf een levend voorbeeld. Mijn dochter en ik zijn twee handen op één buik ( heel irritant voor de omgeving soms , zie foto;s album ) Ze heeft vanaf haar 2e jaar 5 dagen per week in de opvang gezeten. ( nu niet meer , ik werk vaker thuis en ze is oud genoeg om af en toe van 15 tot 17 uur voor zichzelf te zorgen) Ik heb het geluk dat we straks maar 3 dagen KDV nodig hebben ( want natuurlijk vind ik 5 dagen niet ideaal )omdat ik geen alleenstaande mams meer ben en mijn vriend minder gaat werken. Maar echt hechting is veel meer dan fulltime thuis zitten. Hechting is vertrouwen op de verzorger, liefde, weten dat er altijd iemand is om op terug te vallen. Dat betekend niet 100% aanwezigheid van die persoon. Om het in Nederlands conservatieve termen te houden. De meeste mannen werken fulltime, hebben die geen band met hun kinderen ( sommige niet , uiteraard ,maar dat ligt niet aan het werk) En net of heel Scandinavië vol onthechte mensen zit. ..... Daar gaat bijna elk kind fulltime naar het KDV. De eeuwenoude discussie weer dus. Ik trap er elke keer in om mee te gaan Als je naast die KDV geen tijd aan je kindederen besteed, geen liefde aan ze geeft, ze ook elk weekend wegbrengt, geen oprechte aandacht hebt, er niet bent als het belangrijk is ( schooluitvoeringen ,afzwemmen, ziekte, echt verdriet). Dan krijg je hechtingsproblemen. Maar dan verwaarloos je je kinderen en dat is een heel ander soort problematiek. KDV kinderen zijn socialer, houden meer rekening met anderen, en hebben meer inlevings vermogen. Conclusie: 2 dagen per week KDV is een prima idee.
wannabe zei: KDV kinderen zijn socialer, houden meer rekening met anderen, en hebben meer inlevings vermogen. hoe kom je aan die onzin!
Zelfs nog later; ik geloof dat er pas vanaf een jaartje of 3,4 a 5 écht interactie gaat ontstaan in het spel en dat 'samen' en spel bedenken en uitvoeren en inlevingsvermogen in de ander zelfs nog later kan ontstaan. Ik vind mijn dochter wel meer ontwikkeld op sociaal gebied dan haar nichtje die pas vanaf 2 naar de psz gaat. Tot die tijd hoefde ze met niemand rekening te houden (hebben haar ouders haar ook niet bijgebracht, dat scheelt natuurlijk een heleboel). Dan heb ik het dus niet over samenspelen, maar wel over gewend zijn op je beurt te wachten, enig besef hebben van andere kinderen die soms iets anders willen dan jij etc. Wat betreft de hechting denk ik dat kwaliteit veel meer waard is dan kwantiteit. Je kunt de hele dag naast je kind zitten en er toch niet voor hem of haar zijn wanneer nodig. Wanneer mijn dochter ziek is of niet lekker in haar vel zit signaleer ik dat op tijd en anticipeer daarop. Mijn dochter heeft inmiddels echt geleerd dat haar papa en mama er voor haar zijn. Ze lijkt (op dit moment) veilig gehecht. Sterker nog, ik denk dat het goed is als je kind leert dat als jij weggaat je altijd weer terugkomt. Kinderen die tot ze naar school gaan als staart bij hun mama blijven kunnen juist onveilig gehecht raken. Ze moeten van hun ouders leren dat het goed is om zonder papa en mama te zijn wanneer de ouders daar achter staan. Ouders moeten hen dat vertrouwen leren, dus door paniekerig je kind bij je te houden kun je juist schade aanrichten in de hechting! N.B. hiermee bedoel ik dus niet de ouders die hun kind niet naar een KDV brengen, maar de ouders die bang zijn dat hun kind niet goed hecht als het niet 24u per dag bij ze is. Wat betreft de keuze wel of geen opvang moet iedereen zelf weten, maar label dat niet per definitie als goede hechting/goede sociale contacten.
ja vind ik ook onzin, het verschilt zo per kind, de ene functioneerd heel goed erbij, de andere niet dat moet je per kind apart bekijken, het is niet dat je kan zeggen dat ALLE kinderen en van profiteren. Ik was altijd liever bij mams maareh ik ben socialer dan mijn zusje die vaker weg werd gebracht... misschien ben ik de uitzondering op de regel maar ik geloof niet dat je alle kinderen over 1 kam moet scheren, gewoon per situatie apart bekijken...
Ik moest hier gisteren ineens weer ff aan denken. Als een kind niet kan hechten omdat hij/zij naar een opvang gaat hoe zou dat dan gaan met kids die de eerste maanden helemaal niet thuis zijn omdat ze eerst in het ziekenhuis liggen? Sam heeft bijna 12 weken in het ziekenhuis gelegen en ik zag haar maar 2x op een dag, en toch heeft ze kunnen hechten.