Hoi, Wij zijn een paar weken terug enorm geschrokken; ik was een avond weg en mijn vriend was thuis. Hij haalde Evi rond 11 uur uit bed voor haar laatste flesje. Hij legde haar op de commode om haar te verschonen. Ineens gaf ze een hele harde gil, waarna ze heftig met haar armpjes en beentjes begon te spartelen. Toen kreeg ze geen lucht meer en werd ze blauw en overstrekte ze zich helemaal. Mijn vriend heeft haar toen op haar buik op zijn onderarm gelegd en op haar ruggetje gedrukt en toen viel ze helemaal slap. Hij heeft toen met zijn mond over haar neusje en mondje lucht ingeblazen en toen kwam ze 'bij' en kwamen er allemaal 'bellen' uit haar mondje. Hij is toen als een gek naar de overburen gerend en toen kwam ik net thuis. We zijn diezelfde avond nog naar de spoed-arts gegaan omdat we uiteraard wilden dat ze nagekeken zou worden voor we de nacht ingingen. Ze was toen inmiddels in een diepe slaap en helemaal rustig. Ze had geen koorts. Volgens de arts kon het een soort epiletische aanval zijn geweest, wat vaker eenmalig voorkomt bij zuigelingen. Maar het kon ook iets zijn geweest als een luchtbel die dwars had gezeten ofzo. Was natuurlijk moelijk een diagnose te stellen. Hij heeft haar helemaal nagekeken en alles zag er prima uit. We weten dus niet wat er precies aan de hand is geweest, maar we gaan ervanuit dat het eenmalig was. Zo niet, dan weten we niet hoe waar en wanneer het weer gebeurt dus daar kunnen we ook niet naar gaan leven. Maar we zijn wel heel erg geschrokken.... Zijn er mensen die hier ook weleens van hebben gehoord? Groetjes, Daan
Pff jeetje kan me voorstellen dat jullie geschrokken zijn zeg Heb er nog nooit van gehoord.. Maar heeft ze tot nu toe het niet nog een keer gehad?
Nee, het gaat prima met haar. Ze is heel lief en heel tevreden. Daarom gaan we er maar vanuit dat het dit was, want anders worden we gek als we gaan denken dat het nog een keer gebeurt. We weten namelijk helemaal niet OF het ooit nog gebeurt en als dat wel zo is weten we niet wanneer dus het heeft geen zin ons er druk om te maken, snap je?
jeetje mina alleen je verhaal te lezen bezorgt me al kippevel, hoop dat het bij deze ene keer blijft!!
Ik weet precies hoe je je voelt, mijn jongste dochter , nu 3 , had toen ze 2 maanden oud was ook iets heel engs gehad, savonds rond 11 uur zat ik met haar te keutelen op de bank, en echt, ineens van het een op andere moment liep haar keel en neusje vol met slijm en ze roggelde heel erg, ik had gelijk al de huisartsenpost aan de lijn maar halverwege het gesprek zei ik dat ik 112 ging bellen en heb zo opgehangen, ik had haar op de arm en haar lipjes werden helemaal blauw en haar oogjes rolden weg en ze keek me aan zo van DOE WAT MAM echt ik had mn hart in mn strot zitten ik heb geloof ik ook wel 3 keer in 2 minuten 112 gebeld hihi, binnen een paar minuten was de eerste ambulance er, en de buuf stond ook zomaar ineens in huis en allemaal ambulance personeel die pakten haar en knipten haar romper open en zogen haar leeg toen stond haar hartje even stil, en ik kon niet eens wat zien alleen horen, hebben ze een 2e ambulance opgepiept, die was er ook zo, ze hadden allemaal het zweet op de voorhoofd staan. Toen ging ze gelukkig weer ademen. Toen we de ambulance instapten besefte ik ook pas dat mijn moeder uit het niets de hele tijd al naast me stond, de buuf had haar gebeld die schat echt pfffff wat er nou gebeurd is weten ze nog niet, maar ik weet wel dat toen we na 2 dagen uit het ziekenhuis mochten dat ik haar geen moment uit mijn oog hield, stel dat ze op haar bedje had gelegen, ze kon niet eens huilen zo benauwd was ze dan had ik het niet eens gemerkt....sterkte met het verwerken van dit, echt SUPERENG zoiets
@sweetangel, nee geen oorzaak, wel had de dochter van een collega van mijn moeder een maand later hetzelfde met haar baby'tje gehad. Echt heel raar. Ben er eerlijk gezegd ook nooit meer achteraan geweest of ze later misschien wl een oorzaak hadden gevonden bij een ander kindje.
Nee dat kan ik me voorstellen... Pff ik zou niet weten wat ik zou doen, ik zou volgens mij helemaal over de rooie gaan...
Ik ben ook heel lang daarna heel paniekerig geweest hoor, op een gegeven moment checkte ik zelfs mijn oudere kinderen wel 10 keer per nacht joh en evie, de jongste heb ik aldoor bij me in bed gehad zodat ik haar kon horen ademen.
jeeee wat eng...hopelijk 1-malig. Daar moet je toch niet aandenken..gelukkig hebben jullie gelijk in kunnen grijpen. zou zoiets misschien ook datgene zijn wat er gebeurd bij een kindje dat aan wiegendood sterft, maar waarbij de ouders het dus niet konden beter maken, doordat ze er niet ter plekke bij zijn?
ooooh, wat n afschuwelijke verhalen. Wat goed dat het goed gekomen is met de kinderen. Ik heb er wel es van gehoord, maar als we t hadden meegemaakt, dan had ik van mn leven niet meer rustig kunnen slapen, denk ik. Sterkte met de verwerking idd.