Heftige bevalling

Met 15 dagen overtijd mochten we ons om 8:00 uur in het ziekenhuis voor een inleiding melden. Ik had toen nog geen inwendig onderzoek gehad, dus wist niet of de boel nog potdicht zat of dat er al wat voorwerk verricht werd.

Eerst een half uurtje aan ctg. Dat zag er allemaal goed uit. Vervolgens kwamen vk en leerling uurtje later. Zij constateerden 1,5 cm ontsluiting. Toen waren we nog blij omdat we dachten 'dat gaat makkelijk!'.
De leerling deed een poging mn vliezen te breken. Dit leek niet te lukken. Tot ik buiten het bed mn bevallingskleren aan stond te trekken. Ineens leek t alsof ik aan het plassen was. Ik vroeg ook heel verbaasd 'uhhhh, kan t zijn dat dit vruchtwater is'

Ik ging gelijk (althans, na paar keer mis prikken ) aan het infuus. We waren erg opgewonden. Wow, nu gaat het echt gebeuren...De weeën volgden snel in goede regelmaat. In het begin nog goed te doen. Kon nog kletsen, lachen etc. Na paar uur nog maar 3 cm ontsluiting, dat viel tegen.

Vervolgens verder met weeën opvangen. Ik kreeg pijnlijke rugweeën die ik moeilijk kon opvangen, maar t ging. Halverwege de middag had ik al persweeën, de vk constateerde 6 cm ontsluiting. Op gegeven moment werd duidelijk dat t hoofdje verkeerd om lag. Ipv met gezicht naar rug, lag ze met gezicht naar mn buik. Ik moest toen verplicht op mn zij gaan liggen zodat ze mogelijk zou draaien, was niet te houden. Persweeën wegpuffen ook niet. Deed uit alle macht mn best. Tig keer heeft ze geprobeerd de randen weg te drukken, ik werd er gek van.

Doordat ik zoveel pijn had, vond het echt de hel, mocht ik op gegeven moment af en toe beetje meepersen (zonder dat dit resultaat had, maar luchtte wel iets op). De vk begon op gegeven moment over pethidine. Nog even en ik had er ook zelf om gevraagd, wat een hel. Vervolgens heeft t (schandalig) nog ca een uur geduurd voordat ik t uiteindelijk kreeg. Ze wilde eerst wachten tot wisseling dienst
Inmiddels schreeuwde ik erom. Ook hadden ze voor mij het hekje aan zijkant bed opgetrokken, daar lag ik aan te rukken van de pijn.
De pethidine hielp met name tussen de weeën door, ik voelde me dan ineens weer rustig. Maar t is echt onmenselijk om uren persweeën te hebben zonder volledige ontsluiting.

Begin vd avond is gyn. opgeroepen, hij moest besluiten of t keizersnede of vacuum zou worden. Werd vacuum. Hij stroopte zn mouwen op en ondernam flink actie. Nadat drie keer het cupje van de vacuum van het hoofdje losliet, heeft hij haar met zn handen uitgetrokken. Ondertussen stond iedereen aan het bed mij aan te moedigen om zo hard en goed mogelijk te persen als ik maar kon. Waar je dan een oerkracht vandaan haalt zeg. Gelukkig is ze er heel gezond uitgekomen. Ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. M'n man zag al een tijd haar haartjes. Toen ze eruit kwam maakte haar gezicht een heel vreemde draai. Hij had (ze was blauw en navelstreng 2 x om nekje) er al rekening mee gehouden dat ze dood was.

Toen ik haar zielsgelukkig op mn buik had heb ik als eerste de gynaecoloog bedankt. Ik kon die man wel om zijn nek vliegen. En wat heerlijk om met zn tweetjes naar je kleine meisje te kijken en haar te voelen, zo bijzonder!

Ik heb echt even tijd nodig gehad alles te verwerken. Heel dubbel, want daarnaast zo ontzettend gelukkig.
Ongelooflijk hoe je onvoorwaardelijk liefde voor je kind kan voelen

Pfoeh, dit was een lang verhaal
Oh ja, ik wil ook nog even kwijt dat ik aan mijn man zo'n geweldige steun heb gehad. Ik had echt het gevoel dat we samen de pijn hadden en ons er doorheen sloegen. Buiten alles om een heel mooie ervaring.

xx Sophie

 

Dank jullie wel

xx Sophie