Ik vind dat brabanders heel erg brabander-gericht zijn. Als je er geen bent kom je er ook niet zo makkelijk tussen. Merk ook erg vaak dat ze mijn sarcasme niet snappen en dat ze hier sowieso qua persoonlijkheid heel anders ingesteld zijn.. En ze ontkennen het allemaal keeeeeihard Nee echt, ik zou liever vannacht nog terug naar Amsterdam gaan dan morgenochtend!
haiiii (om in het thema te blijven ipv hoi), Hyves uitwisselen? Oudenbisch ligt m.i. niet zover hiervandaan... PB me maar! Ben toe aan een nuchter persoon met vreemd sarcasme in brabo's ogen :-D
knap hoor dames dat jullie het zo zeggen en snap het best als je verhuist of door andere situatie dat vriendschap verwaterd. ik zelf ken het niet maar snap wel wat jullie zoeken gelukkig heb ik 2 beste vriendinnen waar ik echt alles bij kwijt kan en dat is wat jullie zoeken! mis is het ook wat om bijv bij een sportschool en dan zumba lessen bijv ik noem maar iets hoor daar komen toch mensen uit die buurt en zo leer je mis mensen kennen. ik zeg ook maar iets hoor! nou en ik kom uit de omgeving den bosch dus als iemand behoefte heeft ik heb ook msn.. veel liefs jaja
Dat herken ik trouwens ook.. maar dan als Brabander in de omgeving van Rotterdam.. Op de één of andere manier heb ik er moeite mee om te 'horen' of mensen het serieus of sarcastisch bedoelen. En weet ik dus ook vaak maar moeilijk hoe te reageren - reageer je serieus - wordt je verbaasd aangekeken of achter je rug uitgelachen... en lachen om humor die je niet snapt werkt al helemaal niet... Met name met vrienden van m'n man vond ik het moeilijk om er 'tussen' te komen dus.. Dat is dus ook niet gelukt. Ik voelde me gewoon niet prettig bij hen. En goh, wat Anne 2 (bijna 3 ) jaar geleden al schreef: Ik twijfel vaak ook van: Zitten mensen wel op mij te wachten?! Of gaan ze mee of komen ze een bakkie drinken, omdat ze weten dat je niet veel mensen om je heen hebt? Dus voor MIJN plezier, in plaats van die van hen? Maar ach.. wie weet, als de oudste naar school gaat en anders maar niet.. Ik geniet van het contact met klanten op het werk - ook al blijft dat een werk contact.
hey dames: Erg herkenbaar dit. Hier nooit ver uit de richting verhuist woon in drenthe. Heb wel wat vriendinnen maar soms vraag ik me wel eens af of het wel echte vriendinnen zijn. Ik nodig ze vaak uit om te blijven eten, slapen of wat dan ook maar andersom wordt ik niet vaak uitgenodigd. Met oud en nieuw ook dan krijgen we nooit een uitnodiging van iemand goh komen jullie ook. Dus we zitten elk jaar gezellig thuis. (ook nog eens zo dat mn broertje met oud en nieuw is overleden dus het is juist zo prettig om gezelschap om je heen te hebben) En idd geloof ook wel dat er een taboe op rust als je geen vrienden hebt, maar wel goed dat ts dit topic heeft geopend!!!
Ik woon in Tilburg.... Ben dan wel een geboren en getogen brabander maar heb hier ook niet zoveel contacten! Heb wel nog een paar hele goede vriendinnen maar die wonen allemaal wat verder weg op 2 dames na.... Zou het ook fijn vinden om gewoon een keertje ergens op bezoek te kunnen komen! of bezoek te krijgen!
Heel herkenbaar! Ik heb dat ook gehad, heel mijn jeugd. Ik had een moeilijke jeugd en mijn ouders hielden mij binnen om allerlei redenen. Dus mijn leeftijdsgenoten begrepen dat niet en ik heb nooit echt vriendschappen opgebouwd. Je mist het ongecompliceerd lachen, en praten over dingen die er voor jou écht toe doen. Ik schrik van het feit dat de vriendinnen die je had, van het toneel verdwenen zijn en vind het echt erg voor je. Maar... Ik heb ongelofelijk veel respect voor het feit dat je je verhaal hier neerzet. En volgens mij ben hardstikke sterk. De vriendinnen die ik nu heb, ben ik overal een beetje tegengekomen; op het werk, in de kroeg en bij het sporten tijdens Zumba-lessen en steps bijvoorbeeld. Dat zijn wel leuke lessen; veel meiden bijelkaar en je raakt al snel aan de praat over "die ene beweging" die jij niet kan maken en die ander wel bijvoorbeeld. Ik vond het heel moeilijk om dat te doen, mensen aanspreken en blijven aanspreken (ik bedoel niet stalken overigens haha!) maar het heeft me nu een mooie vriendenkring opgeleverd, iets wat ik de eerste 18 jaar van mn leven niet had, en de meerwaarde daarom er niet van begreep. Ik gun het je!
Hier nog een. Altijd een leuk sociaal leven gehad tot ik zwanger raakte van de eerste. Toen waren ze ineens allemaal verdwenen. Sjah ze kom je erachter wie je echte vrienden zijn! Komt hard aan, maar ik heb er nu echt lak aan. Tuurlijk vind ik het niet leuk, maar ik ben wel blij dat het zo gegaan is want nu weet ik wel wat me echte vrienden zijn. Als ze echte vrienden waren geweest waren ze nog steeds gekomen! Ik heb nu ook geen vrienden, het ene moment vind ik het ook niet erg, maar het andere moment wel. Ik zou zo graag een paar vriendinnen willen hebben om even mee de stad in te gaan. Even gezellig ergens wat eten, terrasje of gewoon even shoppen. Of om gewoon gezellig mee te bellen of even bijelkaar langs komen voor een bakje. Maar goed vrienden vind je niet zo gauw meer helaas, vooral niet als ze mij zien met 3 kinderen. Mensen denken gauw dat je alleen maar tijd hebt voor je kinderen of alleen maar over je kinderen kan praten maar dat is niet zo. Ja ik ben een trotse mama van 3 kinderen, maar ik ben ook nog gewoon een jonge vrouw die ook andere dingen leuk vind en doet!
Haa een friezin. Ik ben er ook 1 haha, waar woon je in friesland? als je wil prive pb mag dat ook hoor haha......
het is hier ook heel herkenbaar. Ik had ook altijd veel vriendinnen maar toen ik bij mijn vriend ( nu man ) introk was de reis te ver voor ze. ( 20 min rijden ) Ik heb de meesten nooit weer gezien en gesproken. Mijn man heeft wel een heleboel vrienden en daar ga ik natuurlijk ook mee om, maar het is anders. Ik heb geen vriendin van `mezelf` Begrijp me niet verkeerd, de vrienden die we hebben zijn echt geweldig en we staan altijd voor elkaar klaar maar ik mis een vriendin die ik zelf heb leren kennen. Deze vrienden zal ik niet zo makkelijk naartoe gaan ( op een enkele na ) omdat ik ze maar via via ken. Echt kl*te dit he. Maar schaam je niet hoor meis, soms lopen dingen gewoon zo. Liefs
Ik heb dit topic laten heropenen. bestaat die hyves nog? ik wil wel in contact komen met mensen in mijn omgeving maar ga hier niet neerzetten waar ik vandaan kom. heb namelijk 'bekenden' gespot haha
Ik heb wel wat vrienden, niet teveel, maar dat wil ik ook niet haha, maar ik merk wel dat het heel anders is als vroeger. Toen waren het er zoveel meer. Ben uiteindelijk ook verhuist en toen werd het ook al wat minder. Nu heb ik een paar vriendinnen, waarvan er eentje is die echt mijn allerbeste vriendinnetje is helaas woont ze anderhalf uur rijden bij mij vandaan en de rest dus ook. Ik mis het inderdaad ook dat je even bij ze langs kan gaan, je moet alles plannen. We hebben trouwens ook wel een vriendengroep hier en dat is allemaal heel erg gezellig, maar het is niet zo dat ik die meiden dan uit mezelf bel of zo. Misschien komt dat door het moeizame begin...
Weet je, ik hoef ook geen tientallen maar 1 of 2 vriendinnen die ik eens plots kan bellen om koffie te drinken of een speeltuin te bezoeken zou wel fijn zijn! Of gewoon eens te kletsen!
Ik heb dat probleem met vriendschap ook heel erg. Ben er nu wel achter wat het "probleem" is. Ik heb naast behoefte aan sociale contacten ook veel behoefte aan alleen zijn en rust. Dat matcht niet. Ik ben ook niet zo'n contact houder, vind telefoneren vreselijk bijvoorbeeld. Denk altijd dat ik op het verkeerde tijdstip bel of niet gelegen bel oid. Is ook een projectie van mijn eigen gevoel, ik word ook niet graag gestoord als ik bezig ben. Dit alles komt omdat ik meer een introverte persoonlijkheid heb (zie ook topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/251873-introvert-maar-niet-perse-verlegen-wie.html ). Ook dat gevoel van ze zitten toch niet op mij te wachten is erg herkenbaar. Dit alles zorgt er de laatste tijd voor dat vriendschappen een soort van doodbloeden. Nieuwe vriendschappen opdoen vind ik lastig. Ik merk met sporten in een groep ook dat ik lastig aansluiting vind (zitten ze wel op mij te wachten ) en dat ik me eigenlijk nog eenzamer voel in zo'n groep. Vooral als ik dan zie dat anderen wel contacten maken. Gelukkig kan ik het nu wel meer accepteren en beseffen dat het niet perse aan mij als persoon ligt, maar meer aan hoe ik ben. Dat voelt al als een opluchting Ben trouwens wel blij dat er meer mensen zijn met weinig tot geen vrienden. Voel ik me toch minder een freak
Ik zie nu pas dit topic. Ik herken het ook wel. Ik ben in 2000 verhuist samen met hubbie naar brabant we kwamen beiden uit omgeving utrecht. Hij is daar geboren en ik in de bilt. In het begin toen we hier woonden vond ik het heel moeilijk. Geen mensen die je kende en alleen woont hier een tante van hubbie en haar zoon. Inmiddels wonen we nu ruim 10 jaar hier in brabant en nu pas begin ik langzaam aan te wennen en mensen te kennen. Via school bepaalde moeders en we hebben nu ook hele goede vrienden hier. Het is maar 1 stel maar het klikt echt geweldig. Ik heb nog 1 hele goede vriendin die helaas erg ver weg woont en we zien elkaar eigenlijk bijna nooit ivm de afstand maar we smsen(omdat zij doof is) bijna dagelijks en we spreken elkaar vaak op msn. Soms doet het echt pijn dat ik maar 1 vriendin heb.
20 minuten rijden vinden ze al te ver?? Dat is toch een kippe-eindje? Soms moet je in 1 stad al zo ver rijden om ergens te komen. Balen dat het zo gelopen is!
Ik heb ook geen vrienden meer gehad sinds ik van school af ben, verwaterd, sommigen kregen het te hoog in de bol. wat ik wel erg jammer vind, ik heb bijna 10 jaar een hele close vriendschap gehad, helaas is hij toen echt het verkeerde pad opgegaan (liegen en drugs). Na een jaar kwam ik hem weer tegen, hij wilde weer contact, maar ik niet meer. Ik heb wel even wat contact gehad met een moeder hier uit de buurt, maar die manier van opvoeden stond zo lijnrecht op die van ons, dat is niks geworden. Ik ben rechtdoorzee, heb een redelijk sarcastisch gevoel voor humor, ik kan platliggen van leedvermaak, maar dat wordt niet altijd gewaardeerd. Er zijn maar weinig mensen met wie je de klik hebt, ik ben zelfs behoorlijk anders als mijn eigen zussen. Vroeger was ik heel verlegen, nu juist recht door zee. Ik ben gegroeid vind ik zelf.
ik herken het verhaal ook heel erg op het vmbo en mbo had ik veel vrienden ging echt elke dag wel naar iemand toe en in het weekend sliep altijd bij iemand maar op dit moment heb ik alleen contact met vrienden van mijn vriend (leuke hoor maar wil ook wel eens lekker babbelen met een vrouw) toen ik gestopt ben met school werd het al iets minder en toen ik bij moeder ging wonen in 2007 had ik in het weekend wel contact met een vast clubje van 4 meiden maar had ze gelijk beter kunnen weg sturen dan was me een hoop ellende bespaart maar ja jong en naïef zeg ik dan maar met 1 van die meiden heb ik tot vorig jaar contact gehad ik kwam bijna elke week bij haar en nodigde haar regelmatig uit maar daar reageerde ze nooit op uit eindelijk belde ze me op een donderdag om op zaterdag langs te komen om 20.00 nou de dag was aan gebroken en wat denk je op het laatste moment afbellen en dat ze morgen zou komen dus zondag nou om 20.00 niemand om 20.30 niemand maares gebeld en gesmst om 21.20 sms't ze ja sorry vergeten nou toen was bij mij de maat vol dus zeg maar vanaf juni 2010 ofzo en sinds dien alleen me moeder om tegen aan te lullen die er meestal toch weer door heen lult als ik haar iets vertel en ja we wonen in een saai dorp in de buurt van Stadskanaal waar bijna alle jongeren heel erg verboerd zijn of drugs gebruiken gelukkig gaan we binnenkort verhuizen naar gieten of rolde