hoi ladies ik wil toch graag mijn bevallingsverhaal hier neer zetten ,misschien kan ik het dan eindelijk verwerken. ik moest me melden toen ik 37.4 weken zwanger was omdat noah al rond de 4 kilo woog. ze hebben een ballonetje ingebracht ivm de bevalling in te leiden,meteen naardat ze de ballon hadden ingebracht begon ik erg te bloeden en de hartslag van de baby ging meteen lager,ze hebben t meteen verwijderd. de dag erna hebben ze me pillen gegeven ,maar begon weer te bloeden erg en de hartslag van de baby ging weer omlaag . zo hebben ze het een paar dagen gedaan,maar ze wilde op zaterdag een rustdag inplannen omdat noah ,s hartje t moeilijk had van de pillen.zondag hadden me weer pillen gegeven,waar weer daarna niks gebeurde. de dag erna werd ik wakker en had zo pijn,en ging naar de wc en ik huilde,ik plas terwijl ik niet voel dat ik moet plassen. ja duh,het water was gebroken en ik was helemaal in paniek. meteen daarna naar de verloskamer gebracht,maar het vruchtwater bleef lopen en mijn buik werd zichtbaar minder. na een tijdje hebben ze iets naar binnen gebracht een soort slangentje op t hoofdje van de baby om water bij de baby tezetten,zijn hartslag ging weer slechter omdat al t vruchtwater weg was en hij had hier las van. gelukkig kreeg ik daarna een ruggeprik,want ik ben snel in paniek. ze bleven de weeen opwekken ,maar moesten t vaak stop zetten omdat de baby hier last van had. ik was zo gespannen omdat niemand wist of mijn baby iets ernstigs had. na een paar uurtjes kon ik persen en ze de pakten de zuignap terwijl de andere arts heel hard op mijn buik duwde.je moet duwen nu moet hij er echt uit duw zeiden ze en ik heb zo hard geduwd dat hij eindelijk eruit kwam en noah was geboren. ik meteen kijken of hij leefde en ja ik hoorde hem huilen,wat was ik trots en blij. mijn wondertje leefde en hij was 4 kilo. meteen andere dokters erbij om te kijken of hij iets had,ze konden alleen zijn hygroma colli nek zien. de dag erna hebben ze een half uur een hartfilmpje gemaakt,omdat ze dachten dat hij iets aan zijn hartje had,maar alles was goed. ze hadden ook nog een echo gemaakt voor zijn nekje,en konden ook niks vinden. naar 2 dagen mochten we naar huis. sinds vorige week weten we dat noah een chomosoonafwijking heeft,wat kan duiden op een ontwikkelingsachterstand. maar hoe dit zich uit moet de toekomst uitwijzen. hij is nu 5 maanden en weegt al 8 kilo. misschien vinden jullie het raar dat ik nu pas dit verhaal plaats,naar 5 maanden,maar ik krijg t niet verwerkt en hoop dat t nu wel lukt ,nadat ik mijn verhaal vertel.
Pff hopelijk kan je het op deze manier gaan verwerken. Ik weet ook hoe een bevalling je bezig kan houden vandaar dat mijn komende bevalling er heel duidelijke afspraken zijn gemaakt met met gyneacoloog. Ik hoop nu op een goede bevalling aodat ik zo de eerste bevalling wat kan vergeten.
dank jullie wel voor jullie lieve reacties. ik was gewoon zo bang omdat ik wist dat noah een 12mm nekplooi had in mijn buik. en dat gaven ze niet veel hoop. maar ondanks zijn chomosoonafwijking is hij een heel lieve baby,die bijna altijd lacht. en daar ben ik heel dankbaar voor. groetjes
Wat een heftig verhaal zeg! Kan me helemaal voorstellen dat je op zo een moment doodsbang bent dat er iets niet goed gaat met de baby als de hartslaag steeds daalt enzo. Ik hoop voor je dat je het een beetje kan verwerken. Je hebt iig een super mooi ventje die het goed doet nu, geniet er van!