Hoi dames! Ik ben nieuw hier! Althans, ik kwam regelmatig even meelezen, maar nooit meepraten dus geen registratie gewaagd, tot vandaag! Het kriebelt bij mij (24 jaar) en mijn vriend (33 jaar) al een hele poos, maar door onze situatie nooit overwogen om er ook daadwerkelijk aan te beginnen. Sterker nog, toen ik zo'n kleine 2 jaar niet ongesteld werd in de stopweek van de pil zag ik het die nacht toen ik lag te piekeren absoluut niet zitten vanwege onze situatie: Toen we zijn gaan samenwonen, bijna 4 jaar geleden, hebben we tussen onze woonplaatsen een dorp gezocht om te gaan samenwonen, zodat we lekker samen wat konden opbouwen. Voor werk was dit geen probleem want we hebben beide een eigen bedrijf. Helaas viel het dorp onwijs tegen en we kwamen er niet tussen, daarnaast woonden we best klein en we voelden ons allebei niet happy. Ook merkte ik dat ik mijn familie, waar ik altijd hecht mee ben geweest echt mistte. Het is toch anders om eerst 3 kwartier te reizen, spontane bezoeken worden dan een stuk minder en ik stond voor mijn gevoel echt aan de zijlijn. Mijn partner had dit gevoel van zijn familie missen totaal niet. We hebben na 2 jaar proberen de knoop doorgehakt, en wilden verhuizen naar mijn geboorteplaats. In April dit jaar kregen we de sleutel en in Juli van dit jaar zijn we verhuisd! Ik voel me echt geweldig en mijn partner is ook helemaal in zijn element, alles is op zijn plaats gevallen. De kriebels om een gezinnetje te stichten zijn dan ook heftiger dan ooit. Toch vraag ik mij af wanneer het ideale moment is, of beter gezegd: wanneer weet je zeker dat je er echt klaar voor bent? Vroeger dacht ik altijd: wanneer ik er klaar voor ben, dan weet je het gewoon. Met werk gaat alles goed, we wonen in een prachtig huisje met een mooie ruime tuin, vrije kamertjes en een heerlijke kindvriendelijke buurt. Voetbalveldje kijken we op uit, en naast dit huizenblok ligt het speeltuintje, ook praktisch in onze achtertuin. Genoeg scholen, clubjes en alles in de buurt.. Geld kunnen we helaas niet in zwemmen, maar dat komt mede door de verhuizing die uiteraard flink wat heeft gekost. Daarnaast heb ik geen dure smaak, en ik word omringd door handige mensen, verwacht ik zeker de eerste jaren geen problemen te hebben met geld. En verder is het toch niet te plannen, het is altijd afwachten hoe iets loopt. En vanwege ons werk hoeven we geen opvang te regelen, en als we al eens opvang nodig hebben is er 100% zeker wel iemand die wil oppassen. Op mijn verjaardag laatst kreeg ik al babydoekjes als hint Klinkt als ideaal plaatje nietwaar? Ik baal dat ik altijd zo'n twijfelaar ben, zelfs over de simpelste dingen twijfel ik.. En dit is niet zomaar iets, als het ons gegund is om een gezinnetje te stichten dan heb je de zorg over zo'n klein hummeltje. Wie herkent dit? Ik ben overigens in Mei dit jaar al gestopt met de pil. Dit omdat ik de Diane pil had, en bij het vragen van een nieuwe strip bij de huisarts moest ik eerst op gesprek komen, waarbij de huisarts mij wou omzetten op een andere pil. Aangezien ik na lang omzwerven eindelijk me goed voelde bij de Diane heb ik besloten om te stoppen met de pil (uiteraard condooms gebruikt), kijken hoe dat voelde en stiekem ook met het idee dat we dan makkelijker konden beginnen met klussen Ik heb inmiddels al 2 keer een regelmatige cyclus gehad. Overigens willen we niet direct aan het klussen. Ik ben een miep die onwijs slecht tegen de warmte kan, met 23 graden loop ik al te miepen dat ik het te warm heb, dus hoogzwanger en/of zelfs bevallen in de zomer zie ik dan ook niet zitten. Nu weet ik uiteraard dat een kindje niet te plannen is en is de kans maar zo'n 15 tot 20% dat het slaagt bij een gezond stel, maar toch ik sla deze maanden maar even over. Dan ga ik liever klussen voor een herfst kindje, of (wat me nog leuker lijkt) een kindje in de winter of voorjaar.
ik denk dat er geen ideaal moment is , er is altijd wel wat of er gaat wat komen je kunt tenslotte niet in de toekomst kijken, het is nooit goed genoeg .. Je hebt een idiaal plaatje in je hoofd maar het kan altijd anders lopen.. ik zou zeggen volg je gevoel ! en wat betreft wanneer klussen..haha dat moet je natuurlijk zelf weten hier maakt het ons allemaal niet uit !
Hihi nee maakt jullie inderdaad niet uit, maar ik begrijp dat het vervelend kan zijn om te lezen dat iemand gaat zitten miepen over hoogzwanger zijn/bevallen met warm weer, terwijl je zelf niet zwanger kunt worden en dat je denkt: beviel ik maar met warm weer!
als je het zo kon plannen zou wel fijn zijn dan toch als je niet tegen warmte kan,echter kun je dit ook niet plannen tenzij je idd die maanden niet klust, maar dan kan het ook een langere tijd duren voordat je zwanger bent door minder kans wij beginnen in 2014 en zien wel wanneer het raak is !
Wij dachten op een gegeven moment het ideale moment te hebben bij de eerste, na 2 jaar gedult. En ik raakte meteen zwanger. Nou toen gebeurde er wel weer van alles tijdens mijn zwangerschap. Als dat ervoor was gebeurd had de situatie niet stabiel genoeg geweest voor een kind, tjah. Uiteindelijk viel het allemaal heel erg mee. Gewoon gaan met die banaan als je het graag wilt, een eigen huisje hebt, niet teveel ruzie maakt met je man/vriend (ook belangrijk ) en je NU gewoon financieel redelijk 'ok' zit. Je weet toch nooit hoe dingen lopen. Ohw en ik ben ook echt een hitte haatster, maar als ik zwanger ben heb ik er helemaal geen last van en vind ik het zelfs wel lekker.
Ghihi daar komt de twijfelkont in mij weer als ik hoor dat een hitte haatster t lekker vind.. haha! Maar nee, nu is geen optie. Ik slik bovendien nog geen foliumzuur, dus dat houd me goed tegen Nee geen problemen met vriendlief, tis een schat en we kennen elkaar al 7 jaar, daar maak ik me geen moment druk over
Voor zover je het kunt plannen, lekker doen (het plannen)! Als jij echt niet hoogzwanger wilt zijn in de zomer, kunnen jullie gaan klussen vanaf ongeveer maart. Raak je vrijwel direct zwanger, is dat mooi meegenomen.. Is dit niet zo, weet je dat ook weer! Wij kunnen hier allemaal niet zeggen wanneer jullie (of jij) er klaar voor zijn; dat is echt heel persoonlijk.. Je kunt niet in de toekomst kijken.. Dat nu alles redelijk stabiel is, wil niet zeggen dat dit over een jaar nog steeds zo is! Geniet van alle mooie en goede momenten in je leven en als je gewoon 100% zeker bent van de juiste partner en juiste woonomgeving en het daarnaast ook al kriebelt.. Waarom niet?
Voor zo ver je het kan plannen: ik beviel en lag in mijn kraambed met 36 graden.. Voor toen niet ideaal, voor later wel. Ik kon lekker naar buiten met mijn kindje tijdens mijn zwangerschapsverlof en de verjaardag vieren we in de zomer in de tuin. Ondertussen weet ik dat plannen voor ons niet opgaat, maar wens je veel succes , geluk en een prachtige zwangerschap en kindje toe!
Mijn mening; het ideale moment bestaat niet er is altijd wel irts te verbeteren. Voor mij is het O simpel als wat je wilt een kindje; ga ervoor! Als je voelt dat je eigenlijk niet wilt, niet doen! Wat betreft plannen, ik denk dat dat bijna onmogelijk is en een van de eerste dingen die je misschien moet loslaten met een kindje, geloof mij, valt weinig te plannen hier en dat is goed! Hier moet er standaard een poepen als we naar school moeten en dat is een heel klein voorbeeld van de dag! Sowieso als je nu wacht en het duurt vervolgens 6 maanden voor het lukt, wat heel normaal is zit je met het zelfde probleem.....stop je dan weer? Mijn advies is dus kijk in je hart en beslis. Mocht je onverhoopt op het eind lopen in de zomer en je hebt het warm, klagen mag voor zeker drie uu van de dag, voor de rest van de dag; suck it up and take it like a man!! ( niet verkeerd bedoeld)
Als je nu zwanger zou raken dan ben je toch lekker ruim op tijd met verlof om het jezelf zo gemakkelijk mogelijk te maken? En dan nog, het zullen misschien een paar weekjes afzien worden maar je krijgt er iets moois voor terug hoor! Ik zou me eerder druk maken om andere dingen dan of het dan niet te warm is om hoog zwanger te zijn.
Hoi! Ik herken je verhaal, het eerste deel in ieder geval. Ik woon bij mijn vriend, twee jaar nu, 100 km van huis af. Ik mis mn familie nog steeds en daar zou mijn vriend ook minder problemen mee hebben. Wij kunnen jammer genoeg nog niet verhuizen omdat mijn vriend zijn appartement heeft gekocht en hij hier nog wel twee jaar wil wonen! Ik snap hoe je je voelde! Fijn te horen dat je nu goed zit! En inderdaad, ideaal moment is het nooit, je zult altijd denken, maar dat en dat... Maar als je dan denkt, ik ben bereid ook de lastige zaken er bij te nemen dan is het denk ik jouw moment. Ik wilde ook al een hele tijd beginnen maar ik studeerde nog. Ben nu al een tijd afgestudeerd en plotseling kreeg ik het gevoel, ja ik ben er klaar voor. Eigenlijk met iets heel stom, maar het was er gewoon ineens. En sindsdien, denk nu drie maanden geleden, heb ik nog geen dag gehad dat ik er niet aan dacht. Mijn vriend moest even wennen aan het idee maar hij wou het uiteindelijk ook heel graag dus ben ik gestopt met de pil! Je twijfelt altijd wel, is het wel het goede moment, maar is normaal denk ik. Want het verandert wel je hele leven! Zolang de twijfels niet overheersen ben je er wel klaar voor denk ik!
Ik zou trouwens geen maanden meer willen wachten met zwanger proberen worden. Dus misschien wil je het nog niet voor de volle 100% ? Bij mij zijn er ook zaken waarom iemand andeers zou wachtn, mijn broer trouwt in september, heb ook gedacht hmmm, als ik dan hoogzwanger ben... Mijn zus gaat ook voor haar eerste en ze heeft veel stress dus als ik nog eens voor haar ben.... Maar dat houdt me gwn niet tegen want ik wil het te graag Trouwens als je nu gaat proberen is je kans groter dat je in de herfst gaat bevallen .... Of je moest in je eerste maand zwanger worden Als je het echt zoongraag wil dan maakt de hitte je niet uit, hoe lastig het ook kan zijn. Is geen aanval hoor, ik denk gewoon met je mee
Je kan nooit weten wanneer het juiste moment is. Volg je gevoel. Pril zwanger zijn in de zomer is ook niet leuk, lekker misselijk met die hitte. Een kleine baby die de nachten niet doorslaapt is ook niet leuk in de zomer. Maar later wel als hij zijn verjaardag buiten kan vieren. Ben je moe en dan loop je te zweten. Dan heb je natuurlijk december, dat is ook geen leuke maand om jarig te zijn. In januari, februari, maart heb je kans op sneeuw, dan wil je niet met weeën over de weg heen glijden als je toch naar het ziekenhuis moet. En op maandag fietst je moeder langs jullie huis, dus dan komt het misschien ook niet uit om te bevallen? Dat zou ik dus maar even allemaal loslaten en je gevoel volgen, wil je een kindje? kunnen jullie een kindje genoeg liefde en stabiliteit geven? Ga ervoor! Over een jaar twijfel je nog net zo hard en over 5 jaar denk je misschien wel dat je het eerder had moeten doen omdat het toen de ideale tijd was.
Ik herken je verhaal deels. Ik ben zelf in augustus gestopt met de pil, omdat mijn vriend zo graag een zomerkindje zou willen, omdat we allebei in de winter jarig zijn. Een feestje in de tuin zit er nooit in. Aan de andere kant is het niet altijd leuk voor een kind om in de zomer jarig te zijn, bijv. vanwege traktatie op school, ofzo. Nu we eenmaal bezig zijn, maakt het me eigenlijk allemaal niet zo uit. Ik wil gewoon een gezond kindje en verder zien we het wel. We hebben wel bewust gewacht tot onze verbouwing klaar was, want zwanger zijn is toch iets nieuws voor mij en wil dat zonder al te veel afleidingen ondergaan. Dus een beetje gepland en nu moeten we afwachten. Een ideaal moment is er, denk ik, niet. Wij hebben gewacht tot ons huisje goed was en we zijn 10 jaar samen, dus dat voelt ook goed. We zijn gewoon klaar voor de volgende stap. Maar ik ken ook mensen die onverwacht een baby kregen, het beste er van maken en die kinderen zijn ook gelukkig. Ik ben zelf een onverwachte verrassing geweest voor mijn ouders (mijn moeder was onvruchtbaar volgens de doktoren) en ik heb een topjeugd gehad! Je weet nooit hoe het leven zal lopen. Ik zou ook willen garanderen dat mijn kind beschermd en gelukkig opgroeit en dat mijn vriend en ik nooit uit elkaar zullen gaan, maar ja... je weet het niet.
Eerlijk gezegd vind ik je twijfels alleen maar heel erg goed, je krijgt idd de verantwoordelijkheid over een mensje en dat is niet niks. En je erop voorbereiden lukt toch niet helemaal, het loopt altijd anders dan gepland . En als je eenmaal zwanger zou zijn heb je nog een maand of 8 om er naartoe te leven, tenminste zo ervaarde ik het. Ik had die tijd hard nodig om aan het idee te wennen en om te schakelen. Je kan van te voren er nog zoveel over nadenken, als je eenmaal zwanger bent merk je pas echt wat er allemaal op je af komt Maar ook dat zal voor iedereen weer anders zijn hoor. Heel veel succes in ieder geval
Die vraag stelde ik ook ooit op het forum. Ik twijfelde zo, hoe weet je nou of het de juiste tijd ervoor is. Er werd gezegd volg je gevoel. Mijn vriend en ik hebben er veel over gepraat. Uiteindelijk besloten om het rustig aan te gaan proberen. We hadden er zin in en konden ons gezinnetje goed voorstellen . De eerste twee maanden toen het nog niet raak was, merkten we allebei dat we dat jammer vonden. Dat was weer een bevestiging dat we het echt graag wilden. De derde maand al raak! Dat was wel even slikken, nu is het echt! Allebei heel blij, maar soms bekruipt mij nog het gevoel of ik het straks allemaal wel kan en of ik niet langer had moeten wachten. Ik denk dat dit heel menselijk is omdat je je er totaal geen voorstelling van kan maken. Ik hoop dat je iets met mijn antwoord kunt! Succes!
Ik zou dit topic eigenlijk aan mijn vriend moeten laten lezen, want mijn vriend heeft ook vaak zo iets van: Ja maar we moeten eerst nog meer sparen, ja maar we moeten eerst allebei een vast contact hebben, ja maar we willen ook nog dit, en ja maar we moeten ook nog... enz... Daarom heeft denkt hij dat hij er nog niet klaar voor is. Catmommy: zoals veel hier al zeggen: het ideale moment bestaat denk ik niet. Je kunt niet in de toekomst kijken om te zien wat er misschien zou kunnen gebeuren.. als jullie er klaar voor zijn, ga er dan lekker voor en doe het op jullie manier Als nu jullie relatie goed is en je hebt voor je gevoel nu alles goed op orde en jullie willen allebei: waarom zou je nog wachten? En door al jullie reacties te lezen, voel ik me een stuk beter. Ik heb weer een aantal goede redenen gevonden om weer een fijn gesprek te hebben met mijn vriend haha! Gelukkig vind hij het wel heel erg leuk om erover te praten en te fantaseren!
Ik vind dat allemaal waar, ik zit ook wat in zo een situatie maar dat heeft iedereen wel. Ik werk nog niet en het ideale zou zijn als dat wel zo was, maar dan denk ik zolang we weten dat we het aankunnen dan kan het. Wrm altijd de cliches volgen en alles voor elkaar hebben voordat je begint, dat heb je nooit! We willen het super graag en weten dat het kan dus wrm nog wachten? Flipske ik vind je verhaal volledig kloppen, elk seizoen heeft wel iets nadeligs
Bedankt voor jullie reacties! Ik voel me nog zekerder door jullie reacties en fijn om te horen dat ik niet de enige ben die denkt, ben ik er echt klaar voor? Het is niet zomaar iets maar ik weet 100% zeker dat ik kindje(s) wil, daar is geen enkele twijfel over mogelijk. Ook vind ik het enorm fijn dat mijn partner totaal geen twijfelaar is (over bijna nooit iets, in tegenstelling tot ik). Jullie hebben ook gelijk dat er altijd wel een reden zal zijn om het iets uit te stellen. Aan mijn gedrag te merken ben ik er wel echt klaar voor. Ik zit urenlang te surfen op internet en vooral dit geweldige forum, mijn leukste uitje laatst was dan ook naar de Kruidvat voor foliumzuur en in onze vakantie van afgelopen week hebben we heerlijk gefantaseerd over onze toekomstige kleine en zijn we elke babywinkel ingestapt die we tegenkwamen.. Ik wil er ook wel de hele dag over praten! Hoewel ik altijd al het gevoel heb gehad dat ik ooit kindje(s) wil, heb ik dit gevoel nog nooit zo erg sterk gehad. Ik wil aan de slag, liever vandaag dan morgen! We hebben dan ook besloten dat we er volgende maand, na 4 weken foliumzuur dan ook voor gaan, en hopende dat wij het gelukkige stel zijn die snel een positieve test in de handen heeft. De zomer, 1 van mijn grootste struikelblokken om nog een paar maanden te wachten neem ik dan voor lief. Zoals al meerdere keren is gezegd: elk seizoen heeft zijn nadeel. Ik ben zelf helemaal gek van de winter en zou het enig vinden om met een dikke buik in de sneeuw te lopen en te bevallen als de Elfstedentocht gereden wordt. (oke, dat ook weer niet, want dan wil ik er zelf het liefst bij zijn!). Maar toen begon iemand over gladheid.. oops! geen moment nog over nagedacht in combinatie met een dikke buik! En jarig zijn in de herfst zoals ik ben, is ook niet alles. Iedereen komt verwaaid en verregend binnen.. Dus ik laat het los, en laat het over me heen komen en we zullen zien waar het ons gaat brengen, laat de baby het maar vertellen!