Vandaag heb ik het helaas getroffen, de griep. Nou ben ik thuis blijf moeder en mijn man werkt. Helaas is onze dochter wel eens onrustig in de nacht, meestal geen moeite mee maar nu met de griep en koorts ben ik t helemaal even zat ( kan bijna niet normaal uit me ogen kijken). Mijn man doet niks en word geïrriteerd als ik hem vraag even een flesje water te pakken. En ik ben al bang om morgen de hele dag alleen hier te zitten met griep en een kleine. ( dit is me 1e keer ziek sinds. Geboorte)
Je probleem is niet dat je ziek bent maar dat je een lapswans van een vent hebt. Geef hem eens een trap onder z'n kont. Geen opa of oma die langs kan komen of een vriendin? veel beterschap
Je man een schop onder zn hol geven, min 6 paracetamol morgen verspreid over de dag innemen en verder pedagogisch onverantwoord te werk gaan (filmpje opzetten, of twee), hulp inroepen van vrienden/familie, of bijvoorbeeld brak in een speeltuin gaan zitten terwijl zij zich vermaakt. Beterschap!
Hier springt dan mijn man bij. Hij probeert vrij te krijgen of mijn moeder komt dan. Mijn man heeft ook n papa-dag en als hij ziek is probeer ik vrij te krijgen. Je bent toch samen ouders?
Pff, tja moeders kunnen niet ziek zijn he..! Ik had afgelopen week bijholte ontsteking, knallende koppijn.. De eerste nacht expres op tijd naar bed gegaan. En toen had dochterlief dr bed onder gespuugd. Nooooo... Tja, vriend gesommeerd bed af te halen en ik heb dr afgedoucht. Sliep uiteindelijk om een uur of 2, pff. Gelukkig gaat ze nu naar school, dus dat scheelt al heel wat uurtjes (al hebben we die eerste dag wel samen op de bank gelegen en 4x Frozen gekeken)! Maar ben toen zij 1-4jr was chronisch ziek geworden en toen was ik heel vaak heeel erg misselijk, zwak en ziek. Het leven gaat wel door...je moet. En soms lag ik op de bank of in bed en dan moest zij maar even wat meer tv kijken. Mijn moeder is ook wel komen helpen (maar woont op 100km)
Ik zit nu sinds november ziek thuis en mijn vent gaat er uit zichzelf s nachts uit, ook als hij de dag erna moet werken. De tip is inderdaad hulp uit de omgeving vragen en accepteren als deze aangeboden wordt. Zo gaat mijn zoontje regelmatig met een vriendje en zijn moeder mee naar de speeltuin zodat ik tegelijkertijd met mijn dochtertje een middagdutje kan doen. Daarnaast doe ik momenteel zo goed als niets in het huishouden zodat ik het kleine beetje energie wat ik heb kan besteden aan mijn kinderen.
Hij reageerd zo raar zegt hij omdat hij gevaarlijk werk doet en bang is dat hij achter het stuur in slaap valt. Wat ik echt wel begrijp.. Maar ik vraag eigenlijk nooit om zijn hulp. Want ik ken der best inkomen, alleen de laatste tijd lijkt het wel dubbel op. In het weekend gaat hij der bijna ook niet meer uit.. Omdat hij moe is.. Nu is het ook wel raar dat onze dochter nog steeds in de nachten spookt maar kom op ik wil ook eens rust en even wat adem ruimte.. Eigen tijd is er ook nooit..
Hmm spokende koters zijn helaas geen unicum volgens mij Moeie ouders ook niet. Kan ze niet nachtje logeren? Even bijslapen...
Ook hier een man die niks doet aan de verzorging van de kinderen, Denise. Dat is nu eenmaal onze afspraak (door het werk van mijn man) en vind ik niet erg. Maar als ik ooit ziek ben doe ik toch echt wel een beroep op hem hoor. Natuurlijk moppert hij dan en ik laat hem maar mopperen, het gaat erom dat hij helpt omdat als ik ziek ben, dingen echt niet kan (en ik prijs hem uitbundig als hij helpt. Het is en blijft een man hè? Ik leg hem ook uit dat hij nóóit wat hoeft te doen maar dat het nu echt een uitzondering is. Ik kies er ook niet voor ziek te zijn. Probeer begrip bij hem te krijgen. Leg uit dat het eenmalig is omdat je normaal gesproken nooit ziek bent. Dat als je beter bent, het weer 'normaal' is. Jij verzorgt hem toch ook als hij ziek is? Probeer voor morgen familie of vriendinnen in te schakelen om je te helpen en bij te komen. Als hij aan het werk is, laat je hem maar lekker links liggen. Je redt het altijd zonder hem, nu toch ook?
Wat gevaarlijk werk? Is hij piloot? Leeuwentemmer? Mijnenopruimer? Politieagent in Irak? Mijnwerker? Zo niet? Dan kan hij best meehelpen. Gaat hij maar wat vroeger naar bed. En als hij ook in het weekend moe is, dan moet hij eens langs de huisarts. Vitamine enzo laten prikken. Er zijn gewoon geen excuses om je zieke vrouw eens te ontlasten door wat taken overdag/'s nachts over te nemen.
Als ik ziek ben neemt mijn man vrij (tenzij mijn moeder kan komen helpen). Ouderschap doe je samen! De nachten doen we ook samen. Ik geef bv en als ons mannetje 's nachts honger heeft, staat mijn man op en brengt 'm dan bij mij. Zo proberen we de taken een beetje te verdelen. En idd hij kan ook eerder naar bed gaan als hij bang is dag later te moe is.. Dat is zijn eigen verantwoordelijkheid en niet die van het gezin. Kinderen zorgen voor gebroken nachten en hoe je daar mee om gaat is aan jezelf denk ik altijd..
Hier helpt mn man dan, of als het echt te gek is ( moeders spugend, vaders een meer als fulltime werkweek ) dan moeten de kids even overdag naar opa en oma.
Hij is vrachtwagen chauffeur en kraanmachinist, 1 foutje of een seconde inslaap vallen ken een heleboel narigheid veroorzaken.. Maar hij heb geleerd van zijn onredelijkheid, hij snapt nu ook dat ik geen robot ben haha
Maar je valt toch niet zomaar in slaap als je 1-2 nachten er een keer eruit moet? Hij zal van zichzelf ook weleens een slechte nacht hebben toch? En in het weekend kan hij de kids toch wel mee naar beneden nemen en jou even laten bijslapen? Al is het alleen maar een uur of twee? Mijn vriend kan er ook heel slecht tegen als hij 's nachts wakker wordt. Ik maak hem ook nooit wakker om die reden (slaapprobemen enz lang verhaal) maar als het nodig is dan neemt hij dochter en zoon mee en blijft desnoods de hele ochtend beneden met ze zodat ik boven kan slapen (in het weekend dan) En pasgeleden sliep onze dochter nog om 06:30 en was zoon al wakker en toen is vriend met hem naar beneden gegaan en ze hebben samen ontbeten en toen kwamen ze om 07:45 naar boven omdat man zich ging douchen enz om naar zn werk te gaan.
Mijn man helpt vaak wel, maar ik vind het zo irritant dat ik het toch telkens heeeel expliciet moet vragen en uitleggen, gewoon een 'ik ben ziek' is niet voldoende voor hem om dingen zelf op te pakken en van me over te nemen. En ik ben ook telkens de eerste met griep, vervolgens krijgt hij het en hoor ik telkens;'ooooh, voelde jij je zo ziek? ala ik dat had geweten, had ik je meer geholpen en mocht je de hele dag in bed blijven!' Ja, ammehoela, en dan van mij verwachten dat ik hem dus wel de hele dag in bed laat liggen etc. Grrrr! Begin van deze zwangerschap was ik ook echt zo misselijk en lamlendig, heb het toen gewoon afgedwongen door op de logeerkamer te gaan liggen als het even kon, dus hij moest er 's nachts uit en in het weekend bleef ik 's ochtends ook gewoon liggen. En dan toch nog gezeur over dat hij zoooo moe is, pfrt!