hallo allemaal, nu heb ik 19 maart een curretage gehad.. toen na 1 wee of iets dacht ik het gaat wel goed met me.. we zijn zelf rusitg aan alweer begonnen.. alleen nu kwam me stiefzus ermee even leuk om te vertellen ik ben zwanger! dat deed me toch pijn.. al komt het maar door dat zij graag een kleine wou en haar vriend niet.. dus dit kindje wou zou graag maar hou wou liever nog wachten... ze zijn nu wel blij maar toch ze wist het zelf nu maar 2 dagen en ga het gelijk aan mij vertellen.. dit doet alleen onwijs veel pijn.. ben blij vor hun niet daarvan.. maar het komt wel als een klap voor mij ik had dinsdag 11 weken zwanger geweest ik tel nog steeds de dagen en weken.. en zit nu alweer sinds dat ze het verteld heb in een dipje.. omdat gewoon het idee het doet pijn.. hoe zijn jullie hiermee omgegaan? en nog tips of iets want overal oppeens ook op straat zie je alleen maar zwangere! als je naar het ziekenhuis gaat voor controle zit je ook tussen de zwangere lekker conforneterd allemaal.. wat deden jullie om ermee omm te gaan? bedank alvast en sorry voor mijn hele verhaal maar moest het toch even kwijt..
hey meid heel herkenbaar allemaal wat je zegt ik telde ook door tot het eind van de zwangerschap een of andere manier zat het gewoon in mijn hoofd.. en het is idd heel moeilijk om overal zwangeren te zien.. tja een manier om er mee om te gaan heb ik niet op den duur kon ik er weer wat beter tegen maar pijn blijft het doen. heel veel sterkte meid!
Hey Meis, Ik weet precies wat je doormaakt! Toen ik in februari aan mijn zusje vertelde dat ik zwanger was, bleek zij ook zwanger te zijn. Ze was 5 dagen later uitgerekend dan ik. Maar later bleek dat toen ik het vertelde, mijn kindje al een week niet meer leefde. Inmiddels is mijn zusje 15 weken zwanger en al behoorlijk dik aan het worden. Iedere keer als ik haar zie, denk ik dat ik dat ook had kunnen zijn. En zij rookt en drinkt vrolijk door, terwijl ik dat allemaal niet deed. Wat kan het dan toch oneerlijk zijn. Inmiddels kan ik al echt blij voor haar zijn zonder dat ik gek word van jaloezie. Mijn zus probeert het er niet over te hebben als ik bij haar ben, zodat ze mij kan ontzien. Dat is heel lief van haar, maar ook voor haar en voor jouw stiefzusje is het de mooiste tijd van hun leven. Daar moeten we hun ook van laten genieten, hoe moeilijk het ook is. Ik wens je echt heel veel sterkte en ik hoop dat je snel een manier vind om er mee om te gaan. Ik denk wel dat dat voor iedereen op een andere manier gaat.
dank jullie wel voor jullie antwoorden... vind echt naar allemaal gewoon.. ben tuurliijk heel blij voor hun ik praat err zelf met haar over omdat ze het leuk vind... maar iedere keer blijft het pijn doen.. ik dacht zelf dat ik het al goed verwerkt had maar vandaag gewoon een dip ook al die opmerkingen die ik nog steeds krijg zoals, ach kom op meis je bent nog jong of er komt heus wel weer een 2e kans of wees blij dat je het nu al weer of je hebt al een kind ja tuurlijk ben ik blij dat ik een kind heb een gezond lief meisje... enz enz maar de pijn blijft nog wel... ik zet het hier neer omdat hoe gek het ook klinkt als je zelf geen miskraam heb gehad denk je er volgens mij anders over althans de mensen in mijn omgeving wel... en ik ben normaal vrolijk voor iedereen van buiten en happy maar vandaag gewoon een rot dag ik weet het niet... alles komt gewoon nu in 1 keer naar boven.. het werd me even teveel.... sorry voor al mijn beklag maar hier durf en kan ik het neerzette veel mensen begrijpen me helaas niet sorry
o meid wat begrijp ik je goed, heb er zelf ook zo'n moeite mee je neemt het de hele dag mee het is een zware last die je er gewoon bij krijgt. Ik zeg ook altijd het is niet goed maar ik ben stik jaloers ik had bij mijn eerste zwangerschap een tante 9 jaar ouder die ook zwanger was we liepen gelijk op en bij mij ging het mis dan zie je haar wel dat doet echt pijn de tweede keer een nicht zelfde verhaal. de derde keer een collega en ik vind het verschrikkelijk nu is mijn vriendin zwanger en rookt ook behoorlijk nog vind het heel moeilijk maar probeer telkens te denken toen ik nog zwanger was was ik ook heel blij en wou ik graag iedereen dat laten weten dus moet ik soms even drie keer slikken en dan kan ik er even tegen aan en als ik dan thuis ben komen de tranen weer waarom ik niet. dan ga ik achter de pc zitten en hier op het forum praat ik dan van me af. of op de site van onze dochter dat doet me dan weer goed. maar er is niet iets wat je kunt doen je moet het over je heen laten komen, Wat je trouwens wel kunt doen is aangeven hoe jij je voelt zodat ze rekening met je kunnen houden. een dikke knuf van mij liefs miriam ps, sorry beetje lang van stof geweest
allemaal bedankt voor het reageren... me vriend heeft die middag vrij genomen gelukkig omdat het echt niet meer ging was helemaal even in een dip gekomen gaat nu weer goed... vandaag weer operatie gehad en daarna kwammen alle spanning eruit werd na de narcose wakker met hyperventilatie dus pfff... was een vervelende dag maar gaat nu weer goed gelukkug goede zorg gehad verder... nu maar weer afwachten hoe enw at verder... maar nogmaals bedankt voord e steun echt waar!
O meis ik weet precies hoe je je voelt. Bij mij is mijn schoonzusje en beste vriendin ook zwanger we scheelden 3 en 4 weken met elkaar. Mijn overbuurvrouw loopt met een zwangerschapsbuik. Het is heel frusterend ja. Hun kunnen er ook niets aandoen en ja ik krijg ook onbedoelde goed advies pffffff. Ik ben oprecht blij voor mijn schoonzus en vriendin meer ook omdat hun eerder zwanger waren dan ik en mijn beste vriendin hiervoor ook al 2 mk's heeft gehad vorig jaar. Vorige week hoorde ik ook dat de juf van mijn dochter ook zwanger was toen 10 weken. Jammer genoeg lijkt het wel een zwangerschapsbom ontploft te zijn. Het steekt wel he en doet verdomd veel pijn. Heel veel sterkte meis knuffel van mij
Hoi natassie, Ik begrijp je heel goed meid, ik heb ook precies hetzelfde meegemaakt. Ik ben in 1 jaar tijd 2x zwanger geweest en 2x miskraam, met 13 weken ongeveer. Mijn engeltjes hadden een ernstige stofwisselingsziekte. Na de curretage zag ik overal zwangeren. Ging ik naar de stad voor afleiding zag ik alleen maar babykleertjes. In de famillie ook zwangeren die het constant over hun zwangeschap hadden. Ik vond het zoo erg dat ik niet meer naar buiten wilde. Ik heb heel veel steun gehad van mijn man. En met mensen die ik erg vertrouw, zijn er ook niet zoveel hoor maarja. Ik heb echt zeker wel maanden naar antwoorden gezocht van, waarom is het 2 keer mis gegaan, waarom kan ik niet onbezorgd zwanger worden, en dan meiden in de famillie die een vriend hebben geen vaste baan enzo hoppa zwanger van een gezond kind en alles loopt zoals zij het willen. zo oneerlijk! Meid ik wens jou en je vriend heel veel sterkte, wees maar boos, verdrietig. Huil maar lekker uit hoor meid. heb ik ook gedaan. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven. En wij zijn er ook als je erover wilt praten. een hele dikke knuf van mij bahar