Ja idd moesje....geef ze een vervanging voor t geen ze eigenlijk wilden gaan doen. Dus au niet slaan! Zo...aai aai. Maar als ze dan direct nog eens slaan dan zette ik ze altijd resoluut op de grond (niet in de boks als je de boks als veilige haven wil gebruiken! Anders zien ze het ook als straf als je ze er gewoon even in zet) En dat vonden ze helemaal niet leuk. Dus was het mama slaan zo afgelopen. Het broertje slaan is wat lastiger gegaan. En het broertje bijten al helemaal. Maar dat is denk ik vooral te wijten aan mn oudste met zn pdd-nos. Die heeft geen empatisch vermogen dus kan niet aanvoelend leren. bvb: Hij zat toen hij 5 was op een medisch kinderdag verblijf vanwegen zijn probleem. En was daar altijd heel lief tegen anderen. Zodra er een huilde dan wilde hij troosten enzo. Maar telkens als er een nieuw kindje op de groep bij kwam dan was het eerste wat hij deed hem even vreselijk hard knijpen! Dit begon natuurlijk op te vallen en de leidster daar vroeg hem op n gegeve moment waarom hij dat toch telkens deed. Dat was toch helemaal niet aardig of leuk? Nou zei mn zoontje, die heb ik nog niet horen huilen. Hij wilde het kindje dus even horen huilen zodat hij zeker wist wat huilen was bij dat kind en wat niet. En dan als er wat aan de hand was wist hij of hij moest troosten of niet. Slim bekeken van zijn oogpunt uit. Maar n tikkie vervelend voor de rest Maar goed...met hem heb ik HEEL wat te stellen gehad toen ik hem wilde afleren dat hij zn broer beet als hij gefrustreerd was of boos was op hem. Dat in combinatie met nog niet kunnen spelen met andere kinderen (dat moet je die mannetjes ook verstandelijk leren..is hij nu met sociale vaardigheids training nog mee bezig feitelijk door middel van samen spelletjes doen) was erg vervelende. Zeker voor mn jongste zoontje die toen pas 3 was...die ging op den duur ook zijn gedrag over nemen. Toen werd t helemaal spannend voor mama Maar goed we zijn er uiteindelijk uit gekomen.....
Het 'probleem' wat ik nu ervaar is dat Nova heel ondeugend gaat lachen als ik zeg 'Nee", met een wat strengere stem zeg maar. En ik zeg ook 'aai, poezen zijn lief' of 'zachtjes'. Nu doet mijn oudste kat ook niets, maar de jongste is niet gediend van iets wat ze niet wil. Ik ben dus bang voor een uithaal. Daarom hou ik ze weg bij haar handjes, maar ja, wanneer kun je dit veilig aanleren? Ik hoor om me heen, laat ze het maar een keer voelen, dan doet ze het vanzelf niet meer. Maar dat zie ik niet zo zitten.
Dat lachen is hier ook, hij lijkt het alleen maar leuk te vinden als je nee zegt! Nou ja, dat leert ie vanzelf wel denk ik. Met de katten ben ik ook wel altijd voorzichtig. Ik probeer hem voorzichtig te laten wennen, maar nu zijn mijn katten wel zo dat ze snel weglopen als ze hem zien
Dat lachen is omdat mama reageert op n (nu nog) leuke manier. Ze kunnen er de consequenties nog niet van snappen/zien. Het is gewoon spannend en leuk; wat zal mama nu weer doen/zeggen!? Met lichaamstaal laten MERKEN dat je t niet leuk vind (dus pardoes weg zetten als ze slaan bvb) is voor die kleintjes duidelijk: "spelletje" ineens afgelopen DUS mama vond het niet zo leuk. Krijg je n kleine schrik reactie en die ervaring word onthouden. En mama vind aaien wel leuk...dus dan doen we dat want alles wat mama leuk vind (met deze leeftijd) is leuk. En aaien hoeft niet persee de kat te zijn. Je hebt zelf ook haartjes die geaait kunnen worden. Of n hand of n arm. Het is maar dat ze weten wat aaien is. En ondertussen leren dat slaan of knijpen niet leuk is. Dan komt het op den duur met de katten en honden en andere harige huisgenoten ook wel goed (zelfs met de baard van papa )
het slaan cq aaien begint ze nu een beetje door te krijgen. Voorheen sloeg ze veel met dr handen in mn gezicht, dat doet ze nu een stuk zachter, dus dat scheelt. Ik blijf consequent haar handje pakken en zeg 'ga maar aaien, dat mag wel' en dat doet ze dan een beetje na. Alleen voor t bijten heb ik nog geen oplossing. Vaak ligt of zit ze relaxed op mn schoot en een beetje te spelen en bijt ze ineens in mn arm of hals ofzo. Dan schrik ik en geef alsnog een gil, terwijl ik dat dus juist niet wil doen. Dan heeft ze de grootste lol natuurlijk
Wij roepen de hele dag: Zachtjeszachtjeszachtjeszachtjeszachtjeszachtjes Aaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaaiaai En na een maand dat roepen, werpt het zijn vruchten af... We hebben 3 katten, een puppy en een konijn en we doen elke keer voor hoe je moet aaien, handje vasthouden en dan AAAAAAAI ( ) Nu aait hij ons ook, dat is wel fijn want voorheen mepte hij....
@Valhalla: Ik denk dat ze in de eerste instantie gewoon schrok maar ik was verder toch niet zo heel blij met haar reactie. Kind is idd maar 9 maanden. Maar goed, hij zal nog wel vaker wat doen waar een ander niet blij mee is. Nee gelukkig heeft hij Lena niet gebeten.. Wacht maar tot de volgende keer, dan vind hij haar misschien zo schattig dat hij toch stikum even een hapje wil nemen Lena haz a flavor! Ben idd nu ook de hele dag aai aai aan het roepen. Eerst nee, als hij knijpt en daarna voorzichtig en aai aai. @Wilma: als ik hem nu op de grond zet dan gaat hij er als een speer vandoor maar ik begrijp wat je bedoelt, bedankt voor de tips! Papa wil nog langer doen van zijn sik dus we moeten nu echt consequent gaan zijn!
Vast wel, Eva heeft nu al een 100% stabieler leven gehad dan ik heb gehad tot 10 maanden. Ik heb trouwens vanmiddag geoefend met aaien, Eva zat me te slaan en toen ben ik haar handje gaan aaien, terwijl ik ook zei: aaien, aaien, aaien... En daarna deed ze het bij mij ook toen ze weer wilde gaan slaan en ik zei dat ze moest gaan aaien! Ben benieuwd of ze het morgen nog weet . Maar ze is vaak slimmer dan we denken. Als ze aan tafel trouwens blijft klieren (omdraaien in de kinderstoel bijvoorbeeld), draai ik me van haar weg en vaak doet ze dan binnen een minuut weer normaal. En dan ga ik verder alsof er niets gebeurd is. Werkt echt heel goed. En eigenlijk is ze alleen maar aan tafel vervelend, want dan kan ze niet haar gang gaan. Zodra je een speeltje in haar hand geeft gaat het al beter gelukkig. En zonder speeltje gaat ze alleen maar huilen en dus absoluut niet eten.
Manon weet intussen goed dat ze zachtjes moet doen. In haar enthousiasme slaat ze je natuurlijk wel eens in je gezicht, maar ze weet best dat ze niet mag knijpen en haren trekken. Ik zeg gewoon steeds, zachtjes, aaaaien, als ze de poes aait bijvoorbeeld. Als ze dan toch gaat knijpen in d'r enthousiasme pak ik haar handje en vermaan haar, zeg, nee, zachtjes doen, aaien, en dan aai ik even samen met haar handje vast. Ze weet ook heel goed dat ze niet mag bijten. Laatst pakte ze mijn vinger, ging er zachtjes in bijten en keek mij aan, om me te peilen, en beet steeds ietsje harder. Nog voor het pijn deed zei ik au, en toen liet ze meteen los. Toen heb ik haar maar een bijtring gegeven waar ze dankbaar in ging knauwen. Maar wat ze niet snapt is als ze ergens niet aan mag komen, zoals de kachel. Dat vind ze alleen maar leuk als ze die kant op kruipt en ik haar weer wegtrek en zeg nee, dat mag niet, dat doet pijn. Dan lacht ze en gaat ze weer terug
Als ze het hier doet gewoon uit enthousiasme dan zeggen we NEE, mag niet. en vervolgens, doe maar aaien. Dan gaat ze dat ze dat doen. Maar onze meid is ook een echte meid, als ze dr zin niet krijgt dan begint ze bewust te slaan en knijpen en dan gaat ze meteen op de grond.
hier ook gelijk nee zeggen en dan met handje aaien en lief zeggen. we merken nu wel dat ze het doorkrijgt want af en toe wil ze de staart van de hond pakken en zeggen we al nee voor ze erbij is, kijkt ze je aan en dan gaat ze met haar hele hand vlak over zijn rug heen om dan wel te aaien, dus ze hebben het gauw genoeg in de gaten als je het steeds blijft herhalen.