Hier 3 kinderen.De oudste is zowat 10 jaar,de middelste zowat 8 jaar en de jongste 15 maanden en wij zijn helemaal klaar om het maar zo te zeggen. De jongste was sowieso niet gepland maar wel enorm welkom maar ik vind het goed zoals het nu is. Ik kan jaloers zijn op mensen die vertellen dat ze dit jaar voor het laatst de Sint hebben gevierd maar wij zitten er gewoon nog 6/7 jaar aan vast pfff haha. Zo zijn er nog meer dingen maar we genieten volop van ons kleine meisje maar nog 1 erbij zou ik niet trekken. Ik werk momenteel 2 dagen maar ben een beetje uitgekeken in deze baan en wanneer zij straks ruim 3 jaar is wil ik uit gaan kijken naar een andere baan maar nu even niet.Eerst wat meer rust en structuur want dat is hier vaak ver te zoeken.
Wij wilde er allebei 1....... Na 4 jaar eindelijk via IVF gelukt. en denken nu toch over een 2de na. Ons huis staat nu te koop....is te klein voor een 2de. Dus als we groter wonen gaan we ons weer aanmelden voor IVF. Het zal dan wel bij 2 blijven.
3 Heb altijd al in mijn hoofd gehad dat ik graag 3 kinderen wilde. Gelukkig vond mijn man 2 ook maar zo standaard Nummer 3 is onderweg nu, maar echt wel de laatste keer. Mijn lichaam is nu al aan het protesteren en het zal voor de 3e keer een ks worden. Dus medisch gezien is het ook beter om het bij 3 te laten.
ik zou het ergens heel leuk vinden om 3 kinderen te hebben. Maar de stress van het zwanger worden en zijn wil ik mij en mijn gezin niet meer aandoen. Ook financieel is 2 kinderen gewoon handiger, we hebben het prima, maar willen dat ook zo houden. Maaaaar mocht er financieel, maar vooral in mijn denkwijze iets veranderen de komende jaren, dan sluit ik het nog steeds niet uit.
Ik wilde er altijd 4, mijn man 2. Toen we onze 2 dochters hadden, raakten vriendin van ons in verwachting van de 3de. Toen wilde mijn man er ook nog wel 1 haha. Ik blij natuurlijk. Onverwachts is Timmie er nog bij gekomen. Dus mijn wens is uitgekomen. Nu zou ik stiekem nog wel een 5de willen, als soort van kameraadje voor Tim. De anderen zijn al zo groot.. Mijn financieel totaal niet haalbaar, dus die zal er nooit komen. Ben ook al 39...Maar dat is niet erg hoor. Ik ben meer als dolgelukkig met mijn kinderen! En ik besef me ook wel dat ik gezegend ben, met 4 gezonde kinderen!
Ik wil graag 2 kinderen, mijn vriend heeft altijd gezegd dat hij er 1 wilt. Nu weet ik niet hoe lang het voor mij gaat duren, dus ik zal al dolblij zijn met 1
zoals wij ons nu voelen blijft het bij 1 kind, misschien veranderd dat ooit nog maar voor nu vind ik het zo goed
Ik heb zelf twee broertjes en mijn vriend heeft 5 broers/broertjes en 1 zus. Mijn vriend wil een groot gezin, maar zelf vind ik 2 of 3 kindjes echt de max. Ik zou me veel te veel zorgen maken om al m'n kinderen
Wij zijn gezegend met een mooie dochter na vier icsi behandelingen. Diep in ons hart zouden we graag een tweede kindje erbij hebben, maar de stap om weer de mmm in te moeten is erg groot. Een half jaar geleden zouden we dat besluit al genomen hebben.... We wachten nu tot januari om te besluiten of we het traject weer ingaan. Vroeger wilde ik altijd een groot gezin, ben zelf de jongste van vijf. Maar nu kiezen we wel bewust 'om het klein te houden'. Ook ivm de luxe met (evt) twee kindjes is alles nog goed te betalen.
Wij hebben drie kinderen en daarmee zeer gezegend. We zijn tenslotte ook al 41 en 45. Meer kinderen komen er niet, drie is een mooi aantal maar vooral de leeftijden zijn bepalend. Ik wilde niet persé kinderen voordat ik mijn man leerde kennen en hij ook niet dus van te voren hebben we niet bedacht hoe veel kinderen we zouden willen. Ik wist na de geboorte van de tweede al dat ik een derde wilde.. manlief moest daar flink aan wennen. Maar sinds een maand is het dan zover en het is heerlijk (en vermoeiend ) Oja, na deze zwangerschap zou ik denk ik ook niet meer 'durven'. Het is heel goed gegaan maar achteraf is dat meer mazzel geweest dan iets anders.
Het liefste zou ik 3 kinderen hebben, maar ik weet niet of ik nog een zwangerschap zie zitten. Bij de eerste ben ik 9 maanden lang doodziek geweest, en nu bij de 2e tot een week of 20 nog steeds. Gelukkig nu een stuk minder, maar zwanger zijn blijft niet mijn hobby, zal blij zij als het er weer op zit. Door de heftige misselijkheid is het ook erg belastend voor mijn man, zoontje, familie en werkgever, allemaal redenen waardoor ik eigenlijk denk dat ik het bij 2 wel mooi geweest vindt. Mijn man wil er nog steeds graag 3, dus we hebben afgesproken de beslissing een paar jaar uit te stellen. Eerst maar eens even genieten van onze (straks) 2 zoontjes.
Na 2 kinderen wist ik zeker dat het voor mijn gevoel nog niet 'af' was. Toen kregen we al verrassing nummer 3 heel spontaan en sneller dan we durfden dromen. Medisch gezien is het niet heel wijs om nog een keer zwanger te raken en dat gevoel zakt heeeeel langzaam. Als de jongste 4 is nemen we definitief een beslissing. We hopen dat we voor die tijd een pleegkindje in ons huis en hart hebben gesloten
Ben nu zwanger van de 2e, maar ik wil misschien nog wel een derde mits het financieel kan. Maar vriend wil het bij 2 houden denk ik.
We komen allebei uit een gezin met drie kinderen en voor mij is dat ook wel een beetje het ideaalplaatje.. Maar goed, eerst maar eens afwachten hoe het straks met nummer 2 erbij gaat. Financieel en qua huis zou het wel kunnen. Ik denk dat we als de jongste een jaar is een beslissing nemen, of een knoop erin bij mijn man of nogmaals de molen in (of het moet ineens heel raar lopen met die cyclus van mij..). Gezien mijn leeftijd en ook voor de kinderen onderling zou ik niet veel meer dan 3 jaar leeftijdsverschil tussen nummer 2 en 3 willen.. voor mij is 36 jaar wel zo'n beetje de max (maar dat is dus heel persoonlijk).
Twee (of drie als ik mijn overleden dochter meereken). Meer had nog wel leuk geleken maar omdat mijn zwangerschappen heel moeilijk gaan met ontzettend veel strenge controles, operatie e.d. lijkt me dat niet verstandig. Bovendien heb ik van mijn twee operaties in de afgelopen zwangerschappen een buikpijn overgehouden die volgens de gynaecoloog hoogstwaarschijnlijk nooit meer weggaat (en zal verergeren als ik nog een keer zwanger word).
Wij hebben 2 kinderen en dat is ook wat ik altijd in gedachten had voor zover ik daar iets over te beslissen heb, droom uitgekomen, ontzettend dankbaar!
We hebben 2 gezonde en lieve dochters, maar bij mezelf blijft de wens voor een 3e. Ik zei vroeger 2 of 3, mijn vriend 1 of 2 dus is het de gulden middenweg geworden. Maar er zijn nu een aantal collega's voor de 3e keer zwanger die vorige keren samen met mij zwanger waren van hun 1e en 2e, en ik voel toch een steekje afgunst Maar ik moet me erbij neerleggen dat het bij 2 blijft... Een rationele beslissing dus.
Ik wilde altijd drie kinderen en het liefst voor mijn 30e. Dit is dan ook gelukt! Toen besloot een klein jongetje om ook nog in mijn buik te gaan groeien en nu hebben we er dus vier. Niet bewust voor gekozen, maar het is ontzettend leuk (en druk)!
als puber riep ik altijd dat ik 11 kinderen wilde, mijn eigen elftal die wens is wel bijgesteld. We hebben nu 3 kindjes. Ik zou er graag meer willen, manlief liever niet. Ik denk wel dat er in de toekomst nog een 4de komt. Dan is ons huis propvol. Ons huis staat te koop, als we ooit in een groter huis wonen zou ik wel 5 of 6 kinderen willen. Maar manlief niet. Mijn droom is om nog 1 of 2 kindjes van onszelf te krijgen, en als we er de ruimte voor hebben, 1 of 2 pleegkinderen. Sweet dreams.........maar voorlopig niet realistisch