Wij wensten. Wij wensen. Een deel van ons. Nieuw leven. Mijn ogen. Zijn haar. Of andersom. Een jongen. Een meisje. Gezond. Wij wensen. Al zo lang. Een bak vol met spuitjes. Gebruikt en bewaard. Als een altaar. Hoop. Wanhoop. Het ligt zo dicht bij elkaar. De tv staat aan. Een meisje. 17 jaar. Verdwaald. Een man die slaat. Ze verdwijnt. Ze komt terug. Niet alleen. Maar met twee. Jeugdzorg. Ze wil wel. Ze kan niet. Ze hoopt dat ze slaagt. Een commode. Als een altaar. Hoop. Wanhoop. Het ligt zo dicht bij elkaar. Jaloezie. Pijn. Leegte. Waarom zij? Waarom ik? Zoveel onverklaard. Dwang. Loslaten. Het lot bepaald. Onmacht. Verdriet. Waarom zij wel en ik niet. Ik kan. Zij kan niet. Of is dat hypocriet? Droom. Als een altaar. Hoop. Wanhoop. Het ligt zo dicht bij elkaar.
Wat heb je dat mooi verwoord. Schrijven kan zo heerlijk therapeutisch zijn en als je het dan ook nog zo mooi weet te treffen, raak je daar ook nog anderen mee. Mooi!
Milla@ Slik slik wat mooi geschreven . Goed van je meis dat je bent gaan dichten , voelt goed he! Als ik het gedaan heb kan ik er altijd weer goed tegen . Knuf van mij.