Meiden, ik ben ongeloofelijk blij dat ik zwanger ben, alleen kan ik soms zomaar ineens huilen om niks, ik kan er gewoon niks aan doen. Ik voel me eigen dan ineens zo kwetsbaar Mijn man heeft er gelukkig heel veel begrip voor en zegt dat het waarschijnlijk door de hormonen komt. Wie van jullie heeft hier ook last van? Liefs Mariska
Komt zeker weten door de hormonen! Kan minder worden als je lichaam wat meer 'gewend' is aan de hormonen maar kan ook nog de hele tijd zo blijven. Ik heb het zelf nu wat minder maar herken mezelf soms ook niet terug!
Hoi, Ook ik herken dit heel erg. Niet alleen huilen maar ook hele erg moodswings. Soms ben ik supervrolijk en dat kan soms ineens compleet overslaan in chagrijnig. Mijn vriend accepteert het gelukkig en vind het niet erg, maar ik kan soms ook zo verschrikkelijk boos worden op hem zonder dat er een reden voor is. Nah ja, zal het maar op de hormonen houden
Ja hoor, zijn je hormoontjes. ik heb van de week ernstig zitten huilen omdat ik mijn teen stootte en een kastje wat niet mee wilde werken. Ik voelde mij doodongelukkig op dat moment. Gelukkig trekt het ook weer bij... Succes. LIEK
dat zijn echt de hormonsters.... Moet zeggen dat ik zelf maar 1 last van eenhuilbui heb gehad en dat was op mijn werk (het werd me echt teveel..was zooo moe). Ik heb tot 2x toe zo'n vreselijke (overdreven) lachbui gehad dat ik daarna gierend stond te huilen en vervolgens daar weer om moest lachen...etc. Gelukkig ben ik niet sjaggie of opvliegerig
Ik heb al twee dagen niet gehuild, hihihi. Daarvoor ongeveer tien dagen achter elkaar wel twee, drie keer per dag. Om de stomste dingen soms. Waar je anders echt niet om zou huilen... Maar goed, we moeten maar denken: de traanbuisjes raken dan niet verstopt.
hormonstertjes! ik kan net als kisbaba trots zeggen dat ik al wel 2 hele dagen niet gehuild heb! maarruh.... verder is het non stop aan blijven houden hoor. bij alles dat een beetje tegen zit komen de waterlanders. zelfs als de kat teveel aandacht wil en in de weg ligt kan ik boos worden en direct daarna gaan janken omdat ik het zo zielig voor hem vind, hij wil tenslotte alleen maar ene knuffel
Ik denk niet dat ik het de hele avond droog zal houden... Het gaat al weken mis tussen m'n moeder en mij. Nadat ik haar vertelde van de baby doet ze al naar en stug. Van de zorgen, zegt ze zelf, maar ze doet zo raar. Laat zomaar een week niks van zich horen ook al wonen we maar 100 meter van elkaar. En al die maanden heeft ze nog niet één keer gevraagd hoe het ging, helemaal niets! Vanmorgen hadden we dus die uitgebreide 20 weken echo. Belde net m'n moeder op, en m'n man nam de telefoon aan. Ik denk: joepie, zal ze dan eindelijk na al die weken eens vragen hoe het met ons is; en hoe het gegaan is met de echo... Zegt ze alleen met een rotsmoes dat ze vandaag is wezen winkelen in Duitsland en verder heeft ze het NERGENS over! En mijn man was wel zo eigenwijs om haar ook niets te zeggen, dus ze weet nog steeds niks... Maar afgelopen week is er meerdere keren duidelijk gezegd (waar zij ook bij was) dat we vandaag voor die belangrijke echo gingen, dus ze moet het geweten hebben! Maar stijf d'r lippen op elkaar houden he? :treurig: Ik weet niet hoe dit toch allemaal moet aflopen...
Achhhh meid toch, wat onwijs verelend en stom ook van je moeder. Nou je mag bij mij anders wel uit komen huilen hoor, alleen denk ik dat ik dan met je mee ga huilen. Zelfs als ik de verhalen van andere lees lopen me traan gootjes al weer vol. Het is echt erg gesteld met de hormonen. Maar ja het is tijdelijk zullen we maar zeggen. Liefs Mariska
Hier nog zo'n huilebalk! Ik huil een paar keer per week om niets. Mijn man troost me dan, heel lief! Soms moet-ie er een beetje om lachen, omdat-ie weet dat het komt door ons kindje (en de daarbij horende hormonen).
Maak je borst maar nat, ik jank ook nog steeds regelmatig om niets en ik vrees dat het ook neit meer overgaat voor ik bevallen ben
Ik heb er ook veel last van, soms gewoon janken om helemaal niks, strax weer janken omdat me eten mislukt was, hahaahha. Ik helemaal over de zeik, en me vriend mij maar troosten Kan er ook niks aan doen, die tranen komen gewoon in een keer
Heel herkenbaar weet sinds vanochtend dat ik zwanger ben, maar waarschijnlijk moeten wij volgende week de hond in laten slapen, ze heeft zeer zware artrose en het gaat niet goed maar loop heel de dag te huilen, nu zal dit ook een combi zijn van hormonen en verdriet, maar ben nu gewoon veel gevoeliger
Ik heb het erg bij TV programma's. Als ik een mooi liedje hoor of een emotioneel programma, zit ik meteen mee te huilen...