Dames, Ik ben zo'n huilmiep geworden. Ik mis als ik ben werken of mijn man is werken, mijn man vreselijk. Ik kan dan wel de hele dag huilen als hij niet bij me is. Ik wil zo graag bij hem zijn, ik weet dat we beide gewoon moeten werken. Maar ik kan er niks aan doen. Vaak helpt het wel even als ik zijn stem hoor, maar zelf nu ik doet typ komen de tranen al weer( zit op m'n werk). Hebben er meer van jullie dit, en wat doen jullie eraan. Ik hoop toch dat dit ooit stopt, want zo kan het ook niet verder. p.s het is fijn om je hart te luchten hier.
Erg he die hormonen heb er ook ontzettend veel last van. kan op elk moment gaan huilen. Lijkt mij dat dit op een gegeven moment toch minder wordt. Laten we het hopen iig !
Bij mij nog geen huilbuien. Hoewel ik vandaag even ben gaan neuzen in Prenatel en de geur van baby olie werkte wel op mijn sentiment
En dat duurt nog 33 weken ...flauw he Jahoor hier ook iedere dag een tranendal....heb het dan niet zo erg met gemis van mn vriend, maar kan overal wel om janken....ach ik zie de humor er nu wel van in
ik had dit ook enorm bij me vorige 2 zwangerschappen en nu heb ik het gehad,van een week of 7 tot een week of 12,nu ben ik meer een coole kikker in vele opzichten,klinkt stom maar zo ervaar ik het dan
Hormonen! Ook hier waren er huilbuien hoor. Wat mij erg hielp is gewoon een potje grienen. Dan was't in 5 minuten over, anders bleef ik er tegen aan hikken. En mijn ventje belde elke dag even. Even zijn stem horen en als t nodig was een schop onder mijn kont .
Vervelend dat je dat zo erg hebt zeg.. Heb het soms wel, maar niet zo extreem als jullie. Ik denk dat ik er iets te nuchter in ben haha
ik huil ook steeds, bij elk stom dingentje, kan er zo gauw geen 1 op noemen maar ik zeg van te voren al schat ik moet alweer huilen en dan huil ik zo maar soms om niks
Ik huil sinds een paar weken ook om het niets. Als ik iets op tv zie wat ik mooi of zielig vind. Heb het veel erger dan voor mijn zwangerschap. Had er trouwens in het begin van mijn zwangerschap geen last van. Maar nu pas, nu de bevalling ook dichterbij kom. Dan gaan de huilbuien ook over: of het allemaal wel goed komt, of ik het als moeder wel goed ga doen, of alles met het babytje wel goed komt en of ik de bevalling wel aan kan. Tja, een huilbui lucht vaak wel op en mijn man is dan ook lief voor me. gr Suus
Feest der herkenning, zo'n forum. En ja dus, ik sta ook om niks te janken. En het 'ik-mis-mijn-vriendje' gevoel is ook 10 duizend keer erger dan normaal. Zelfs de supermakrt is soms al te veel gevraagd... De vorige zwangerschap was dat veel minder en met week 10 wel over, nu is het echter na 22 weken nog steeds zo.. Gaat wel weer over denk ik dan.
vaak helpt het wel even als ik flink huil, en als ik manlief zijn stem hoor. Maar ik voel me dan zo beroerd. Ik wist van mezelf niet dat ik zo kon zijn. Een echte huilmiep. Gisteravond reed ik naar huis vanuit het werk en toen was het liedje van de dijk erop, "als ze er niet is". En jawel, toen kwamen de tranen alweer. Heb luid snikken meegezongen. hihi. Het ergste is, ik kom thuis tot helemaal niks, het liefst zit ik de hele dag op de bank te niksen, maar dat versterkt het gevoel alleen maar. Wie herkent dit nog meer?
Herkenbaar hoor, ik huil dan niet als mijn man er niet is, maar ik merk op mijn werk dat ik het werk niet meer aankan. Het is meestal lekker druk en dat kan ik als ik niet zwanger ben prima aan. Gewoon hoofd koel houden. Maar nu zit ik al te huilen achter mijn bureau als het druk is, en maak ik me druk om de week die volgt of ik mijn werk wel af krijg. Gelukkig zijn de feestdagen weer voorbij wat dat betreft, dan heb ik weer meer tijd om het allemaal af te krijgen.
dat qua werk herken ik ook, normaal gesproken ben ik de rust zelve aan de telefoon of in email naar klanten/patienten toe maar tegenwoordig ben ik in staat om gelijk in discussie te gaan of de hoorn erop te flikkeren als ze me zonder respect benaderen ik heb mijn manager al gewaarschuwd, hahaha, want ik kan het echt niet tegenhouden, zo gek.
Ik heb het met bepaalde liedjes , dat nieuw van Marco Borsato 'dochters' moet maar beginnen en bij de eerste toon komen de waterlanders ..
haha ik heb dat ook met dat nr ja de tranen beginnen gelijk te stromen.. het zijn inderdaad de hormonen heb er ook ontzettend veel last van. je moet maar denken dat je niet de enige bent en haast bijna elke zwangere huilt om van alles
Haha, hier nog 1 die t niet droog houdt bij 'dochters'van Marco Borsato....nog een leuke van hem, het liedje 'slaap maar', ook zo'n tranendal-nummer!
Ik heb het met 'als je slaapt' van Glennis Grace. De eerste keer dat ik dat nummer hoorde, zaten we in de auto. Ik snikken...mijn vriend kijken van wat heeft die nou ineens..
nee ik dan vandaag, begin zomaar te huilen om niets.... pfffffff wat een hormonen verschrikkelijk! en zelfs titanic (dit weekend op tv) die ik al 100 keer gezien heb en echt niet meer om kan janken, moest eraan geloven... laten ze bijv. de trap zien, en ik jank het al uit. verschrikkelijk.