Hoi meiden, Ik moet ff mijn verhaaltje kwijt.. Loop al een paar weken ontzettend te kwakkelen. Een paar weekenden terug krijg ik zaterdagnacht enorme buikpijn en kwam de vk even langs om te kijken. Het leek op leverhoogte te zitten en omdat mijn bloeddruk ook erg hoog was moest ik die nacht worden opgenomen. Ze konden geen oorzaak voor de buikpijn vinden, dus ben op zondag weer ontslagen. Een paar dagen later waren mijn voeten, onderbenen en handen zo dik door het vocht, dat ik wel een olifant leek. Dus weer naar de vk.. Bloeddruk weer te hoog, dus moest gelijk door naar het ziekenhuis. Daar bloed geprikt en erachter gekomen dat mijn leverwaarden ook niet goed waren. De baby leek ook een beetje achter te lopen in groei.. Ben een week opgenomen..toen leek mijn bloeddruk stabiel te blijven en de leverwaarden werden iets beter, dus mocht naar huis, maar wel met strikte bedrust en moet echt voor elk klachtje weer bellen. 2 dagen daarna weer op controle geweest, weer hele hoge bloeddruk, werd alweer bijna opgenomen, maar 2 uur later weer normale bloeddruk, dus mocht weer naar huis, ook omdat ik niet meer klachten had, dan toen ik ontslagen werd. Inmiddels word ik echt gek thuis, vooral omdat ik niet weet hoe het verder gaat verlopen. De gyneacoloog heeft al gezegd dat ik de 40 weken waarschijnlijk niet ga halen. Maar hoe lang moet ik nog stil blijven zitten/liggen? Ik heb het echt voor de kleine over, maar heb ook gemerkt dat de bloeddruk niet met beweging lijkt samen te hangen. Als ik hem thuis meet is ie heel vaak goed en andere keren vanuit het niets te hoog... Ik voel me schuldig tegenover mijn vriend, die FT werkt en nu ook nog boodschappen moet doen, schoonmaken, koken, voor de dieren moet zorgen en nog wat baby-voorbereidingen moet doen, terwijl ik het gevoel heb dat ik best wat kan doen. Ben wel moe en heb snel klachten, maar voel wel goed mijn grenzen.. En ben bang dat ik HELLP/pre-eclampsie zal ontwikkelen (wat volgens haar er ook wel in zit). Ik weet dat je nooit precies weet wanneer de baby geboren zal worden.. Maar binnen nu en 11 weken is zo ruim.. Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt?
Ik kan me hier wel een beetje in vinden, we een ander verhaal maar ook veel te hoge bloeddruk tijdens mn eerste zwangerschap. Met 30 weken op controle bij de vk en bleek een bloeddruk van 210/100 te hebben. Direct door de de gyn, vk ben ik nooit meer geweest helaas mocht niet terug, en ben aan de medicijjnen gegaan. Moest ook rustig aan doen (niks doen dus), en heb dit niet heel braaf gedaan.. toch iets teveel gedaan en boem, daar kwamen weeen.. Met 32 weken ben ik een week opgenomen geweest met vroegtijdige weeen. Lag aan de weeenremmers, longrijpingsprikken gehad, allemaal heel eng en heftig. Daarna mocht ik echt NIKS meer en heb dit braaf gedaan.. dochter kwam uiteindelijk met 39+5 dus perfect. Maar meid, serieus.. neem echt je rust. Het is saai, frustrerend, en heel erg vervelend, ook voor de mensen om je heen.. maar doe het WEL!!! Hoge bloeddruk kan ook nu al schadelijk zijn voor je kindje dus pas op. Ik was gister weer bij de vk voor controle in mn tweede zwangerschap.. en weer een bloeddruk van 150/95.. was in klap in mn gezicht en ben heel erg geschrokken, bang voor weer hetzelfde verhaal.. maar neem nu ook echt alle rust die ik kan pakken!!! VK heeft me ook aangeraden niet zo'n thuisding te gebruiken. Kunnen vaak foute meldingen geven en kunnen jou onnodig stress of geruststelling geven waar dat eigenlijk niet op zn plaats is. Wat is jouw bloeddruk als ie piekt?
160/100, dus nog wel wat lager als bij jouw eerste zwangerschap! Poe, wat hoog! Mijn normale bloeddruk is 110/70. Ik hou me wel heel rustig, maar voelt soms zo aanstellerig omdat ik dan niet het idee heb dat er iets aan de hand is. Dat komt ook omdat mijn bloeddruk ook heel vaak normaal is, het wisselt nogal. Mooi dat je je kindje wel hebt kunnen voldragen!! Had ze een normaal geboortegewicht?
Helaas zegt alleen de onderdruk niet zoveel, mijn onderdruk was 95, maar omdat mijn lever en nierwaardes iet goed waren had ik wel degelijk pre-eclampsie.. Ik had bij mijn eerste een onderdruk van 115, maar alle waardes waren goed... Zegt dus echt niet alles! Ook een week in het ziekenhuis, met infuus, longrijping en de hele reutemeteut, was echt bang dat een van in tweetjes of allebei het niet zouden redden.. Na een week mocht ik naar huis en daar ben ik nu nog steeds.. Ik doe echt zo min mogelijk, echt alles om mijn meissie wat langer binnen te houden elke dag is er eentje en ik heb een peuter van bijna 3 rondlopen.. Ik vertrek vandaag zelfs naar mijn ouders omdat ik het niet aandurf een hele dag voor haar alleen te zorgen en ik voel me daar zo rot over, maar alles voor mijn baby. Mocht het doorslaan naar eclampsie/hellp dan is er geen weg terug en dat is gevaarlijk voor jou en je kleintje! Probeer je er bij neer te leggen, hoe moeilijk het ook is, je bent nog niet zo ver en niet het nog even volhouden! Als je vragen hebt mag je me altijd pb-en!
Dank je wel! Mijn moeder is hier ook elke dag om voor me te zorgen en alvast de babykleertjes enzo te wassen. Volgende week weer controle in het ziekenhuis, hopen dat de leverwaarden stabiel zijn gebleven en dat de kleine nog gegroeid is. Hoe ziet het er nou verder voor jullie uit?
Ik sta gewoon weer poliklinisch onder controle, krijg maandag ctg en controle bloeddruk omdat mijn gyn pas weer donderdag kon, maar om de week nu dus. Komt ze uit zichzelf niet dan wordt ik met 38 wk ingeleid, eerst was dat 37 wk, maar als de bloeddruk goed is wacht hij liever nog een weekje, maar mijn eerste was er met 37 wk spontaan ook al. Ondertussen, rust, rust en rust.. Succes nog hè!
Ben het eens me de meiden voor me. Pak die rust. Je kan je van het een op het andere moment echt heel naar gaan voelen, dan meteen aan de bel trekken. Het kan ook zijn dat het stabiel blijft, dan heb je gewoon mazzel. Maar doe alsjeblieft niet teveel in je huis. Als je je schuldig voelt, praat er dan over met je vriend. Het is belangrijk dat jullie beiden begrijpen hoe belangrijk totale rust kan zijn. Als je teveel gaat doen en het gaat de verkeerde kant uit, sla je jezelf voor je kop. Hier zelf ook 2x opgenomen met Hellp/PE en mijn dochters zijn met 36 weken en 37 weken gehaald. Hoop deze keer eens mijn zwangerschap normaal uit te mogen dragen. Lijkt me ook heel bijzonder. Succes ermee en rustig aan.
Echt je rust pakken en je niet schuldig voelen tegenover je partner! Het gaat er niet alleen om of jij je goed genoeg voelt om iets te doen, maar ook om wat verantwoord is naar je kindje toe. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het. Tijdens de vorige zwangerschap had ik vanaf week 12 een hoge bloeddruk en had ik met 25 weken mijn eerste opname te pakken (in totaal 4 gehad en met 38 weken ingeleid). Tijdens deze zwangerschap was het meteen vanaf het begin raak en moet ik vanaf die tijd ook al rust houden. Gelukkig gaat het nu, mede dankzij de medicatie, nog goed en heb ik nog geen opname gehad, al heb ik al wel een keer op het randje gezeten (155/105) omdat ik toch iets teveel gedaan had.
Nou meiden..ik zie het somber in. Ondanks dat ik bijna alleen maar op de bank en in bed lig (af en toe Een doekje over het aanrecht voor het idee) ben ik me zieker gaan voelen en is de bloeddruk gestegen (170/110). Dinsdag naar het ziekenhuis voor controle, maar zal me wel weer alvast psychisch voorbereiden op een opname. Hoop zo dat die kleine nog wat weken kan blijven zitten...
Spannend hoor, maar elke dag is er eentje! Je bent nu zo dicht bij die 30 weken, dat is echt een belangrijke mijlpaal weer. Het lastige is dat je je bloeddruk niet altijd goed kunt aanvoelen. Ik voelde me laatst ook draaierig en niet lekker (misselijk, sterretjes) en dacht ook aan de symptomen van hoge bloeddruk. Toen bleek het juist te laag! Ook je andere waarden in je bloed zijn heel erg van belang voor hoe je je voelt, dus dat zegt niet altijd iets. Daarbij stijgt je bloeddruk wel degelijk als je je inspant, dus ook een heel klein beetje. Meid, heel veel succes de komende dagen. Rust rust rust en hopelijk kun je thuis blijven, maar belangrijkste is dat je kleintje nog even een paar weken blijft zitten, een paar van die kritische mijlpalen halen kan je kindje goed gebruiken!
hoi dames, Lees jullie verhalen. Heb dit zelfde gehad in mijn zwangerschap. Vanaf week 14 hoge bloeddruk. Ik kreeg gelijk medicatie. 3 x daags een pilletje (weet naam even niet meer) En streng onder controle met elke controle een echo! Bij klachten moest ik bellen. Maar heb ik nooit gehad, hoofdpijn enz. Voelde me goed. De medicijnen deden zijn erk. Alleen week voor de bevalling was bloeddruk te hoog en eiwitten in de urine. Dus naar de veloskamers voor ctg en bloedprikken was dat niet goed moest de baby gehaald worden. uiteindelijk was urine schoon, bloed was goed en bloeddruk ook weer perfect. 2 dagen later moest ik even weer langs komen aan de ctg, urine check en bloeddruk check alles was oke!. Uiteindelijk ben ik bevallen met 39+ 5 weken. En heb ik na de beavlilng nog wel medicatie moeten slikken om rustig af te bouwen met de huisart. En nu sinds september/oktober ben ik medicatie vrij. We zien wel hoe het bij de 2de zwangerschap in de toekomst gaat.. Veel sterkte dames, luister naar je lichaam en je gevoel en altijd bellen als je iets niet vertrouwd...
Ben nu ruim een week weer in het ziekenhuis en moet tot de bevalling blijven ivm Pre-eclampsie. Zit er echt helemaal doorheen...
Heel veel sterkte gewenst! Ik heb zelf ook zw.hypertensie gehad maar "gelukkig" werd ik pas met 35 weken echt ziek, met 38 weken ben ik ingeleid. Helaas toch een hellp ontwikkeld na bevalling. Ik weet dus hoe zwaar het is om in die onzekerheid te zitten dus bij deze wil ik je alle goeds wensen en hoop ik voor je dat je kindje nog even blijft zitten en jij niet zieker wordt! Veel sterkte!
Dank je wel! Ik hoop ook echt dat ze nog even binnen kan blijven! Maar Hellp na de bevalling?? Wist niet eens dat het kon! Heb je er erg veel en lang last van gehad?
He meid, Wat naar dat je moet blijven maar het is wel het beste voor jou en je kindje. Je wordt echt gedwongen je rust te nemen zo. Waarschijnlijk gaan ze je ook nog wel benaderen om mee te doen aan het Hypitat 2 onderzoek, waarmee er een kans is je kindje al vanaf 34 weken te halen. Vond dat zelf toen een hele lastige vraag en heb er niet voor gekozen, maar je kunt er alvast eens over nadenken. De enige tip die ik voor je heb. Probeer je aan het ziekenhuisleven over te geven. Ik vond het echt heel moeilijk en wilde overal wel zijn behalve daar, maar toen ik eindelijk me erbij neerlegde dat ik moest blijven werd het beter en gingen de dagen sneller. Probeer ook wel in je achterhoofd te houden dat hoewel PE/HELLP zeer ernstig kan verlopen, het in de meeste gevallen redelijk mild verloopt, maar dat ze gewoon geen enkel risico willen lopen.
Wat vreselijk dat je zo ziek bent , maar je bent in het ziekenhuis nu wel het beste af . Ook ik heb een geschiedenis met pre eclampsie , ik wil je sterkte wensen de komende weken en ik hoop dat jullie baby,tje nog even een paar weekjes kan door groeien . Veel liefs en kracht toegewenst . Edith Mama van mees*& Juultje