Dag dames Ik heb hulp nodig. Ik heb twee kinderen. Dl is 3 jaar en zl is bijna 2 jaar. Tot enkele weken terug ging alles goed, maar sinds 2 weken doet mijn dochter moeilijk. Heel moeilijk. Ze plakt aan mij. Wilt continu bij me zijn, op schoot, ... maar ook als ik bij haar ben verzint ze weer iets wat ze wilt en wat niet kan.. smorgens wil ze sandalen aan doen.. of met een tshirt naar school. Dus continu vraagt ze het onmogelijke. Alleen naar bed gaan lukt ook niet meer, als ze dan slaapt, wordt ze snachts wakker en komt ze terug bij ons liggen.. Een week geleden ben ik begonnen met een stempel systeem. Wanneer ze aan 10 stempels zat kreeg ze een cadeau. Even heeft het geholpen, maar nu boeit het haar niet meer.. Haar gedrag wordt elke dag erger, en ik besef dat ik hier niet meer mee kan omgaan. Ik begin met momenten zomaar te wenen.. ik voel me slecht, zeer slecht. Ik kan niet begrijpen wrm ze zo verandert is, hoewel ik in mijn omgeving geen verandering kan opmerken. Ik hoop dat dit maar een periode is, maar mijn gevoel zegt dat er meer aan de hand. Kan iemand mij verder helpen? Herkent iemand dit?? Alsinds bedankt!
Peuterpuberteit, een heerlijke tijd waar consequent zijn en op tijd slapen je de dag door laten komen. Je moet kijken waar je een gevecht mee aan wil gaan en waar niet. Onze uk is iets ouder maar wou geen winterjas aan, prima ga maar buiten voelen of dat warm genoeg is. Binnen 2 min had hij zich bedacht. Gelijk een warme knuffel gegeven en is hij zijn winterjas gaan pakken. Ik had een hele strijd aan kunnen gaan smorgens vroeg maar ze krijgen een leeftijd dat ze dingen voor het zeggen willen hebben. Onze uk helpt al langer mee met dingen, smorgens de poezen eten geven, samen tafel dekken, maar mag ook op zijn tijd beslissen wat we eten of kiezen uit 2 dingen. Sinds we hem laten helpen en hem keuzes geven (niet teveel) gaat het veel beter. We luisteren ook naar hem en ondanks dat hij 3,5 is gaat hij proberen te onderhandelen. Ja maar mama ik heb ook een plannetje, we kunnen ook eerst... of hij zegt zullen we eventjes een afspraakje maken. ik moet dan altijd lachen en leg hem uit waarom iets wel of niet kan. Alleen ja of nee is hier niet voldoende, als het logisch is legt hij zich er vaak wel bij neer. Sommige dingen hoef je verder ook geen controle over te hebben, het maakt mij niet uit welke trui hij aantrekt, kan hij kiezen en als ik er 2 neer leg en hij bedenkt een andere trui doe ik ook niet moeilijk. Als het in de was zit heeft hij pech, hij wil dan wel helpen met de was doen hehehe. Dus consequent zijn met regels, flexibel zijn waar het kan, eigen keuzes laten maken. Zelf genoeg slapen om de pubers aan te kunnen.
Hier helpt het ook om meer keuzes te geven of in ieder geval, hem het gevoel te geven dat hij keuze en zeggenschap heeft. Wil hij met blote voeten en crocs naar buiten? Prima, mama neemt wel sokken en regenlaarzen mee voor het geval je koude voeten krijgt. Geen sjaal en muts? Ook goed, op de terugweg wilde hij ze maar al te graag wel op en om. Als We naar boven moeten: ga je zelf lopen of moet mama je tillen? (Ofwel, naar boven gaan We sowieso, aan je kindje de keuze Hoe) Etc etc. Kost even tijd om het zo in je systeem te krijgen maar wij hebben sindsdien eigenlijk een heel vrolijke peuter die steeds beter leert wat wel en niet kan doordat hij ook zelf keuzes mag maken, maar ik er altijd voor hem ben als het niet de juiste keuze Was (in een shirtje naar buiten ofzo, niet echt handig met dit weer maar mama gaat niet zeggen: 'ik zei het toch' of 'ja jammer nu moet je het maar zonder jas doen'. Nee, sta altijd klaar om hem daarna op te vangen, zonodig te troosten en hem dan de goede richting op te sturen.
Bedankt voor de reacties. Ik hoop echt dat het enkel een kleuterpubertijd is en snel voorbij is. Want ik word er evht ongelukkig van. Ik ganproberen jullie tips op te volgen.
Het is helaas geen garantie maar het helpt om iets meer rust te krijgen in huis. Verder ook tijd voor jezelf vrij maken, het helpt om alles van een afstand te bekijken en te relativeren. Succes!!