Hallo moeders Ik heb lang nagedacht over hoe ik alles moet opschrijven. Ik ben Nicky en ben 19 jaar,woon samen met mijn vriend Denny van 24. Ik heb al een zoontje genaamd devon. Die nu iets ouder dan 2 is. Hij is verwekt via verkrachting,en door jeugdzorg mag hij niet bij ons wonen. Er zit er een grote krom in, want wij zijn prima in staat om voor devon te zorgen. In 2011 haalde ik mijn mirena eruit, omdat ik er te veel last van had. En heb dus de pil gehad toen. Ik slikte de pil elke dag, maar toch voelde ik me anders dan normaal. Dus hebben we een test gedaan, en die was positief. Maar Denny geloofde jet niet en hebben we er nog 4 gedaan, waarbij er 2 negatief aangaven en 2 twijfel. De volgende dag dus bloed laten prikken, en ja ik was zwanger! Vanaf dat moment kon ons geluk niet meer op, zijn familie was dol blij. Alleen de mijne wilde dat ik abortus liet plegen, en belde dus ook mijn schoonvader op om ons over te halen. Maar wij wilde doorzetten, en geen abortus laten plegen. We kregen dus een meisje genaamd sylvana*. Alleen bij de laatst afspraak bij de verloskundige konden ze geen hartslagje horen/vinden. Wij dus met spoed doorverwezen Naar het ziekenhuis, daar ben ik aan een apparaat gelegd en ze hadden het hartslagje gevonden zeide ze. Wij weer helemaal blij, dus voor de zekerheid een echo er achter aan. Wat bleek nu, ze hadde mijn hartslag te pakken, en onze kleine meid was er niet meer. Binnen een paar uur tijd overleden. 2 dagen later werd ik ingeleid en om 18.32 was sylvana* geboren. Rond de 6 pond, ze was wel afgevallen zeide ze. En 47cm groot, onze kleine meid geluidloos en zonder bewegingen zien liggen was een hel. Ze is thuis in haar eigen Bedje opgebaard geweest, en 5 dagen later begraven vlak bij ons. Tot op de dag van vandaag mis ik haar ontzettend, en heb ik een tattoo laten zetten van haar handafdrukje op mijn borst precies waar het hart zit. Zodat ze toch altijd bij ons is. Als ik het moeilijk heb, begin ik te schrijven naar sylvana* Zodat ik het toch kan uiten. En soms verwijt ik mezelf ervoor dat ik niks gevoelt heb, en waarom ik niks in de gaten had. Dit is mijn verhaal, Ik ben Nicky trotse mama van sylvana* Ik merk vooral nu, dat ik het erg moeilijk krijg. Vooral omdat ik bang ben dat het weer gaat gebeuren.
Wat een verhaal...sterkte meis!! Je hoeft jezelf niets te verwijten..dat weet je ongetwijfeld ergens zelf ook wel.. Liefs!!
Heel veel sterkte met dit verlies meid, ook voor je vriend natuurlijk. Wat mooi dat je een handtekening van haar handje hebt! Dikke knuffel
jeetje meid wat erg! ik wens je heel veel sterkte! ikzal hieronder een gedicht bijvoegen die vaak hier op het forum rond gaat.. heel erg mooi(engels geschreven) en het geeft je een gevoel van vrede.. hopelijk kun je het allemaal een plekje geven.. liefs
I thought of you and closed my eyes And prayed to God today, I asked, "What makes a Mother?" And I know I heard him say: A Mother has a baby, This we know is true But, God, can you be a mother When your baby's not with you? Yes, you can, he replied With confidence in his voice, I give many women babies, When they leave it is not their choice. Some I send for a lifetime, And others for the day, And some I send to feel your womb, But there's no need to stay. I just don't understand this God, I want my baby here. He took a breath, and cleared his throat, And then I saw a tear. I wish I could show you, What your child is doing here... If you could see your child smile With other children and say, "We go to earth to learn our lessons of love and life and fear, but My mommy loved me so much I got to come straight here!" I feel so lucky to have a Mom who had so much love for me, I learned my lessons very quickly, My Mommy set me free. I miss my Mommy oh so much But I visit her each day. When she goes to sleep, On her pillow is where I lay. I stroke her hair and kiss her cheek, And whisper in her ear, "Mommy, Please don't be sad today, I'm your baby and I am here" So you see my dear sweet one, Your children are okay. Your babies are here in My home, And this is where they'll stay. They'll wait for you with Me, Until your lessons there are through, And on the day that you come home, they'll be at the gates waiting for you So now you see What makes a Mother, It's the feeling in your heart, It's the love you had so much of Right from the very start.
Wat een boel herkenning in jouw verhaal. Klinkt een beetje als mijn verhaal. Afschuwelijk! Ik weet precies waar jullie doorheen gingen en gaan. Heel veel sterkte! Daarnaast wil ik even mijn respect uiten dat je het kindje na de verkrachting (vreselijk!!!) hebt gehouden. Hopelijk krijgen jullie gauw de zorg voor dit kindje...
Wat vreselijk dat jullie niet voor Devon mogen zorgen en als topper ook nog eens een kindje verliezen dat al bijna klaar was voor haar geboorte .
Wat heb je al veel meegemaakt op je 19de!!! Ik vind het echt erg voor je/jullie.... Heel veel sterkte!
meid wat verschrikkelijk voor jullie.. wens je heel veel sterkte toe met het verwerken hiervan... vergeten zul je het nooit maar hoop dat je het een plekje kunt geven zodat je het zelf wat makkelijker zult krijgen.
Wat vreselijk meis, wens je ontzettend veel sterkte. Ik hoop dat je snel je zoontje weer bij je kunt krijgen!
Lieve meid, wat vreselijk dat je op je 19de al zoveel hebt moeten meemaken. Respect dat je Devon niet ter abortus hebt aangeboden na jouw verkrachting, heel erg dat hij niet bij jou mocht blijven. Gefeliciteerd met de geboorte van Sylvana en tegelijkertijd ook gecondoleerd dat jullie haar veels te vroeg hebben moeten laten gaan. Weet je de oorzaak van haar vroeggeboorte? En met welke termijn is ze geboren? Aan de hand van haar lengte kan ik opmaken dat ze al bijna klaar was om geboren te worden. Wanneer is ze geboren? Mocht je behoefte hebben.. mijn inbox hier staat altijd voor je open. Heel veel sterkte en kracht toegewenst de komende tijd lieverd. Ik hoop dat je Sylvana een heel mooi plaatsje in je hart kunt geven. En weet dat ze altijd heel dicht bij je zal zijn.
Sylvana is met 38 weken zwangerschap overleden, aan het gevolg van dat de navelstreng 5x om haar nekje zat. Ze is als het ware gestikt. Ze is op 22 september 18.31 uur geboren, het was een zware (emotionele) bevalling. Het personeel van het ziekenhuis, was erg behulpzaam en zeer aardig. De gynaecoloog had het nog nooit gezien, dat de navelstreng 5x om een baby nekje zat En tot op de dag van vandaag, mis ik dur zo vreselijk.
Gecondoleerd met het verlies van Sylvana*. En wat erg dat je niet voor je zoontje mag zorgen. Hoezo mag je niet voor hem zorgen? dat kan toch niet zomaar? (sorry, ik heb daar geen verstand voor hoor, maar lijkt me dat dat niet zomaar kan) Ik verneem uit je verhaal dat je nu weer zwanger bent? Proficiat! Ik kan me voorstellen dat dat spannend is........
Jeugdzorg, denk dat wij niet instaat zijn om voor Devon te zorgen, maar waar ze dat opbaseren? Ik heb altijd voordat jeugdzorg kwam alles zelf gedaan voor Devon, zonder hulp van mijn ouders/familie.
Oh! Hoe komt zo'n jeugdzorg dan bij je terecht? En krijg je hem nu ook niet meer terug? Of is daar nog wel een kans op? In elk geval veel sterkte samen, in de hele situatie!