Ik wist dit al, maar nu zet ze het weer eens in een story: demamavan. Hier valt mn mond wagenwijd van open, hoe je dat zo kunt zeggen. Ik vind het echt idioot gewoon
Oh dat las ik eens in een interview. Trots dat ze erop was ook Heb er gewoon geen woorden voor. Heel bijzonder om zoveel kinderen te krijgen om ze vervolgens zsm uit huis te schoppen...
Oh en kwam laatst dit tegen: Online boodschappen doen als budgettip, daar had vast nog niemand aan gedacht...
en zouden ze hetzelfde verwachten van een dochter? ik ken mensen (van vroeger) die dit ook deden. Met 18 ‘moeten’ de kinderen het huis uit. Nja, de jongens. De dochters dan niet, maar die trouwen vaak erg jong. Met 19 of 20 jaar al of zo.
Nou ja, ik zal mijn kinderen niet weg sturen maar ik ga zeker wel sturen dat ze op een gegeven moment uit huis gaan. Ik heb neven die op hun 30-35e nog thuis wonen en mijn man was ook nog niet van plan thuis te vertrekken toen hij mij tegen het lijf liep en als dat gen is doorgeven zit ik straks rond mijn 70e nog met mijn zonen thuis Tijden zijn nu veranderd natuurlijk dus dat het langer duurt vind ik normaal en er hoeft geen harde leeftijd aan verbonden te zijn maar een mooie stimulans zo rond 21 is prima toch. Ik woonde toen ook al op mezelf. 21 is toch niet zsm. Dat is toch wel een vrij normale leeftijd als het allemaal lukt? Ik neem aan dat zij ze ook niet op 21 uit huis schopt als het niet lukt maar dat daar heus wel nuance in zit. Het woord verzocht klinkt hier wat hard.
nou, als je haar wat vaker over dit onderwerp hoort, weet je dat ze het serieus meent. Het is geen grap ofzo. En stel je voor dat je al van kleins af aan hoort dat je met 21 moet vertrekken, dan zit je echt niet op je gemak denk ik. En ze zet ze niet op hun 21e verjaardag buiten, maar laat het zeker niet tot 23/24 duren.
Is ook wel een beetje de Nederlandse cultuur misschien? Maar ik vind het zo hard, wie stuurt er nou z'n kind weg... Mijn schoonzus ging op haar 29e trouwen, tot die leeftijd woonde ze dus gewoon bij mijn schoonouders thuis. Dat zal hoogstwaarschijnlijk bij mijn kinderen ook zo gaan, hier woont namelijk bijna niemand alleen. En toen mijn zwager twee jaar geleden ging scheiden ging hij weer bij mijn schoonouders inwonen. Volwassen man van in de 50. Dat is in mijn man zijn cultuur heel normaal. Ik heb een beetje het idee dat je in NL snel sneu wordt gevonden wanneer je na een bepaalde leeftijd "nog" bij je ouders woont, maar ik zie niet in wat er mis mee is.
Ja ik zou niet op voorhand er met mijn kinderen over communiceren ofzo. Maar ik kan me voorstellen dat ik wel open in gesprek met ze ga op een gegeven moment hoe ze dat voor zich zien - en daar met een positieve stimulans wel wat richting aan geven Het is een balans denk ik, ik zet de echt niet buiten maar ik vind ook niet dat ze tot 35 thuis moeten blijven wonen (in principe er zijn vast uitzonderingen) Ik volg haar niet, ik vind haar niet zo leuk om te volgen.
Nou ja, ik zou ook heus wel weer tijdelijk thuis mogen wonen als mijn relatie nu uit gaat (moet ik niet aan denken zeg, als het even kan ga ik dan op mezelf wonen) en dat zou mijn kind ook heus mogen. En als ze tot hun 25e thuis blijven ook prima. Maar ik vind het wel soort van gezond om ze te leren op zichzelf te wonen - zeker als ze werken. Maar dat is waarschijnlijk inderdaad cultuur - ik ken geen mensen van mijn leeftijd die (uitgezonderd zeer tijdelijk) bij hun ouders wonen. (En ook weinig die na hun 27e bij hun ouders wonen behalve mijn neven )
Maar jouw manier snap ik hoor. Maar dat is totaal wat anders als wat zij doet. Ze zegt dat dus heel duidelijk tegen de kinderen. De dochter van 6 weet nu al dat haar oudste zus binnen nu en 3 jaar het huis verlaat omdat papa en mama dat willen.
Als een soort ‘streven’ snap ik het wel, zorgen dat ze met 21 helemaal zelfstandig zijn. Maar niet als keiharde ‘regel’. Mijn man ging uit huis in zijn laatste jaar van zijn vijf jarige studie, toen was hij 22. Ik ging uit huis met net 17. Ik zie zelf eigenlijk liever 22 dan 17 Ik had een hele goede ervaring met vroeg uit huis, maar het idee dat mijn 11 jarige dan over 6 jaar uit huis is… wie weet sta ik dan te juichen, maar nu klinkt het veel te snel
Ik stuur mijn kind niet weg, ik stimuleer ze om een zelfstandig volwassen persoon te worden die de wereld in kan wetende dat hij/zij altijd terug kan vallen op mijn hulp als dat nodig is.
Als mijn oudste zo doorgaat, dan gaat hij met 17 studeren. Wat mij betreft gaat hij dan liever nog niet op kamers, ik vind dat ook echt wel jong. Terwijl ik ook denk dat hij het prima zou kunnen, hij is het soort persoon dat je moet afremmen in verantwoordelijkheid nemen. Maar 21-22 vind ik een prima leeftijd om uit huis te gaan. En zeker als er nog een soort tussenstap is van op kamers gaan. Dan heb je nog een beetje van 2 werelden, wel grotendeels zelfstandig, maar ook nog makkelijk terugvallen en gedeelde taken en dergelijke.
Ik denk dat iedere ouder dat doet, ook degenen waarbij het een gewoonte is dat meerdere generaties bij elkaar wonen.
Ik ervaar de zin gewoon heel anders. Net als dat je zegt dat iemand vast niet lekker zit als je weet dat je op je 21ste wordt weggestuurd. Ik ervaar dat gewoon als dat een kind weet dat je als ouder ervan uitgaat dat hij/zij op die leeftijd zelfstandig genoeg is om grotendeels voor zichzelf te zorgen. Mijn moeder heeft ook altijd ontzettend gestimuleerd dat wij op kamers gingen toen we gingen studeren. Ik heb dat nooit ervaren als vervelende druk, maar als logische stap. Ik zie deze opmerking gewoon echt niet als wegsturen, maar als best normale streefleeftijd voor een stap naar zelfstandigheid. Dus ja, ik zie haar opmerking en mijn opmerking als grotendeels hetzelfde. Maar ik ken haar ook verder helemaal niet, dus zie alleen maar dit nogal losse zinnetje. Maar an sich vind ik aangeven dat 21 een mooie leeftijd is om het huis uit te gaan niet als zeer schokkend.
Dat denk ik ook, het verschil zit in hoe zelfstandigheid gezien en ervaren wordt. Maar ik ervaar kinderen stimuleren met hun eigen ruimte zoeken niet als kinderen wegsturen. Dat zijn 2 heel verschillende dingen voor mij.
Volgens mij stuurt Annemarie (want daar ging het om) haar kinderen dus echt wel weg hoor. Wat zij doet en zegt is geen stimuleren meer te noemen.
De manier waarop ze daarover praat vind ik wel wegsturen, zeker als je er een leeftijd op plakt. Mijn ouders stimuleerden ook onze zelfstandigheid en dat zullen wij ook bij onze kinderen ook doen. Maar niet door te zeggen dat we ze verzoeken om weg te gaan met 21. Niet elk kind is daar nl op dezelfde leeftijd klaar voor.