Natuurlijk zullen er ook afschuwelijke verhalen te vinden zijn maar als je hier naar zoekt op Google is dat natuurlijk ook precies wat je gaat vinden. Dan is het nog te kunst om te onderscheiden welke verhalen vanuit een neutraal standpunt verteld zijn én feitelijk onderbouwd en wat vooral gekleurde smaakmakerij is.
Waar rook is, is doorgaans ook vuur. Al die protesten na de dood van Mahsa wat haar hoofddoek niet goed droeg … is dat allemaal verzonnen? Gekleurde smaakmakerij? En dat is maar 1 verhaal… Ik kan het me niet indenken
Er zal heel wat gekleurde smaakmakerij te vinden zijn. Maar wanneer een organisatie als amnestie international zijn zorgen uit dan neem ik dat wel serieus. Los van het conflict rondom kernwapens. Het regime daar is geen prettig regime. Zeker niet wanneer je vrouw bent.
Het valt dus eigenlijk allemaal wel mee. Het is maar net welk nieuws je wilt lezen en opzoekt, maar over het algemeen is het leven onder dat regime gewoon prima te doen. Waarom maakt iedereen daar zich toch zo druk om, vraag je je dan toch af he?
https://www.amnesty.nl/actueel/iran-executie-demonstrant-na-oneerlijke-rechtszaak-en-marteling https://www.amnesty.nl/actueel/verkrachtingen-ingezet-om-protesten-iran-te-onderdrukken Tja, het zal allemaal vast fantastisch zijn om in Iran te wonen en alles heel normaal zijn. Maar als ik deze verhalen lees schrik ik toch wel....
Tja. Waarom zou je je druk maken over onderdrukking en schendingen van mensen (vrouwen) rechten? Gewoon niet lezen. Geld overigens niet alleen voor Iran. Die lichten we nu eruit omdat het over dat land gaat.
Ik weet niet zeker of mijn redenering klopt of dat ik appels met peren vergelijk, maar stel; je wordt jarenlang door je partner stelselmatig mishandeld. Je blijft in die relatie omdat het – hoe schrijnend ook – ‘wel te doen is’. Daarbij komen natuurlijk talloze redenen waarom iemand niet zomaar weg kan of durft te gaan. Het wordt ondergaan en op een bepaalde manier aanvaard, al vind ik ‘aanvaarden’ niet het juiste woord. Ik kom alleen even niet op een betere term. Wat ik probeer te zeggen; een regime zie ik als een vorm van mishandeling. En dat iets ‘te doen’ is, betekent nog niet dat het acceptabel is. Mensen kunnen zich aanpassen aan onderdrukking – dat maakt het nog niet minder ernstig.
Nou ja, een heel groot deel van de Iraniërs vindt het leven in Iran inderdaad prima of goed genoeg te doen. Omdat ze zich niet zo bezig houden met politiek, omdat ze genieten van hun prachtige land, warme cultuur en grote families op een manier die ze niet willen opgeven vanwege een paar ouwe bokken en wat stomme regels die je in het dagelijks leven prima grotendeels kan negeren of hebt leren accepteren als klein ongemak. En niet vergeten, ook dit reli-populistische clubje heeft gewoon een grote aanhang. Ik heb al vaker de vergelijking gemaakt met bv Trumpisten, je kan er misschien met je verstand niet bij maar er zijn mensen blij met hen. Als je het mensen gaat vragen, zijn er veel mensen heel ontevreden en hebben ze van,veel dingen de balen. Dat wil nog niet zeggen dat ze weer een revolutie willen. Gewoon het zwijgende midden zoals overal. En als jij je niet roert op dat vlak, word je echt niet zomaar opgepakt. En niet vergeten, een groter probleem voor veel mensen, en voor veel meer mensen, betreft het matige sociale beleid van de regering. De sancties maken het niet makkelijk, de economie en enorme inflatie zijn deels sancties en deels mismanagement, maar er is ook gewoon niet echt een verzorgingsstaat. Vertel over je grotendeels dekkende kinderopvangtoeslag en hun oren gaan klapperen. Fysieke veiligheid van bv huizen, wegen, werkplaatsen, zelfs speelgoed, ze zouden daar wel wat méér regeltjes kunnen gebruiken.
Zij weten waarschijnlijk niet beter, wij kijken er met westerse ogen naar, bedoel je dat? Ik begrijp wel als je niet beter weet, je het gewoon accepteert, maar Iran was in de jaren 70 toch gewoon modern met een shah en Farah Diba? Of zeg ik nu iets heel geks? Ik weet niet meer hoe dat zat. Als dat zo is, lijkt me dit een enorme terug val voor die mensen?
Verschrikkelijk. Christenen hebben het ook heel zwaar in Iran https://www.opendoors.nl/ranglijst/iran/ Er is daar nul godsdienstvrijheid. Een vriendin van mij is Iraans en heeft moeten vluchten toen ze Christen werd, omdat haar leven gevaar liep. Ze woont nu al enkele jaren in Nederland, maar heeft haar familie ook nooit meer gezien.
Het is dubbel. De religieuze regering heeft een probleem met mensen die zich bekeren. Anderzijds is er een orthodox christelijke populatie vooral van Armeense afkomst die openlijk zijn geloof kan belijden, kerken heeft, je kan in Esfahan naar hun kathedraaltje als,toeristische attractie. Zij hebben als erkende minderheid ook 2 vaste zetels in het parlement.
Maar khameni heeft het voor het zeggen, niet het parlement. Wat is daar eigenlijk de meerwaarde van vraag ik me af
Ik vind het wel grappig als ik mensen zie die zich zogenaamd zorgen maken over de rechten van vrouwen in Iran, maar niet over de rechten van de vrouwen in Gaza. Gaza is allemaal de schuld van Hamas en dat die vrouwen dood gaan, tja collateral damage. Maar die vrouwen in Iran, die een sjaaltje om hun hoofd moeten doen, die lijden verschrikkelijk. Ik heb het niet perse tegen de dames hier voor iedereen mij gaat aanvallen. Maar dit valt me gewoon op. Mensen die pro-Israël zijn, geven heel erg veel om de Iraanse vrouwen op de een of andere manier.
Ik lees hier trouwens ook over de positie van vrouwen in Iran, die de helft van mannen erven en waarvan de getuigenis pas telt als er 2 vrouwen zijn. Dat dat vrouwonderdrukkend is. Dit laat zien dat de onwetendheid groot is. Dat men alleen maar bepaalde zaken eruit pikt om te kunnen zeiken, maar zich niet in de materie verdiept.
Vind jij die zaken rechtvaardig dan? Het zijn voorbeelden van de minderwaardige positie van vrouwen tov mannen. Waarbij is onmiddellijk toegeef geen expert te zijn op het gebied vrouwenrechten in Iran. Met betrekking tot je vorige post. Ik maak me nog veel meer zorgen om de vrouwen (en mannen) in Gaza. Maar snap wel waar je observatie vandaan komt. Het zogenaamd zorgen maken over een groep binnen een land om het regime ervan zwart te maken. Een beetje als de pvv-stemmer die voor een hoofddoekverbod in openbare ruimte is, omdat die zich zogenaamd zorgen maakt over moslimvrouwen in Nederland.
Ik weet niet waar jij dat uit haalt hoor… volgens mij zijn er regelmatig protesten voor Gaza en nog weinig voor Irak geweest. En Irakese vrouwen lijden omdat ze een sjaaltje om moeten???? Volgens mij heb jij het helemaal niet begrepen
Ik denk eerlijk gezegd dat jij een bord voor je kop hebt. Als dit is wat je uit de posts hierover haalt?
Is het getuigenis van een man gelijk aan dat van twee vrouwen? In de Heilige Koran staat hierover vermeld: “O, gij die gelooft, wanneer gij van elkander leent voor een vastgestelde periode, schrijft het dan op… En roept van onder uw mannen twee getuigen en als er geen twee mannen zijn, dan één man en twee vrouwen van degenen, die u als getuigen aanstaan, zodat, wanneer één der twee vrouwen zich zou vergissen, de ene de andere indachtig moge maken…” (2:283) Dit vers wordt als ‘bewijs’ gebruikt om te beweren dat, in de islam, twee vrouwelijke getuigen worden gelijkgesteld aan een enkele mannelijke getuige en dat vrouwen dus niet “wijs genoeg” of “intelligent genoeg” zijn om een fatsoenlijk getuigenis af te leggen. Het vers impliceert echter nergens dat twee vrouwelijke getuigenissen gelijk zijn aan één mannelijke getuigenis. Het relevante gedeelte van het vers impliceert slechts het getuigenis van een vrouwelijke getuige en niet twee. Indien de vrouw hulp nodig heeft bij het herinneren van iets, is het haar toegestaan een assistent in te schakelen. Het is duidelijk vanuit het vers dat de rol van deze assistente is om ‘de geheugen van de vrouw op te frissen’ en niet om zelf een getuigenis af te leggen. Als een enkele vrouwelijke getuige niet als voldoende werd beschouwd, of op de een of andere manier als onvoldoende werd beschouwd, zou dit ook van toepassing zijn geweest op verschillende andere scenario’s en omstandigheden. Maar in werkelijkheid zien we dat veel metgezellen en anderen vaak vrouwen waaronder Hazrat Aisha (ra) raadpleegden met betrekking tot religieuze zaken en haar getuigenis namen. Als de getuigenis van een alleenstaande vrouw slechts de helft was van die van een man, zou geen van deze getuigenissen ooit zijn aanvaard. Het is belangrijk om de betekenis van deze kwestie te begrijpen. Het vers dat wordt besproken (2:283) heeft alleen betrekking op financiële zaken en is minder belangrijk dan religieuze zaken, waar iemands band met God op het spel staat. Toch wordt in alle (duizenden) gevallen de getuigenis van een enkele vrouw over wat de Profeet Mohammed (vzmh) zei of deed, zonder twijfel aanvaard. Waarom is de erfenis van de vrouw de helft van de man? Het wordt vrij algemeen aangenomen dat mannen en vrouwen ongelijke aandelen hebben in de erfenis en dit wordt vaak ontleend aan een gedeelte van een vers van de Heilige Koran waarin staat: “Allah gebiedt u aangaande uw kinderen: voor het mannelijke kind evenveel als het deel van twee vrouwelijke kinderen” (4:12). Maar wat hier vaak wordt gemist is dat in dit vers van de Heilige Koran, het specifiek verwijst naar de erfenis die kinderen van een overleden ouder ontvangen. Nergens suggereert de koran dat het ons een “algemene regel” is om in alle situaties te volgen. Dit kan worden geïllustreerd aan de hand van hetzelfde vers dat wordt besproken, waar staat dat wanneer ouders erven van een overleden kind, elk van hen een zesde ontvangt. Als de verhouding 2:1 van man en vrouw in alle gevallen gehandhaafd zou blijven, waarom krijgt de vader dan een aandeel gelijk aan het aandeel van de moeder in dit geval? Heeft de koran een principe gegeven en het dan het volgende moment gebroken? Natuurlijk niet! De veronderstelling dat de mannelijke/vrouwelijke kinderen ongelijke delen krijgen, is ook onjuist. “Dit (dat een meisje de helft krijgt van een jongen) komt omdat de vrouw een erfgenaam is van haar schoonfamilie. Door dus een deel van haar erfenis van haar ouders te krijgen en een deel van haar schoonfamilie te nemen, is haar (feitelijke) deel van de erfenis gelijk aan die van de man”. Daarnaast is de man in de Islam verantwoordelijk gemaakt om te verdienen en te zorgen voor zijn vrouw en kinderen. Daarentegen heeft een man geen recht op hetgeen zijn vrouw verdient of erft, dat is volledig haar bezit. Door dus een grotere aandeel van het erfenis van een overleden ouder aan een jongen te geven stelt het hem in staat om financieel te zorgen voor zijn (toekomstige) vrouw en kinderen. Een man dient ook ten alle tijden voor de vrouw te zorgen, zijn moeder, dochter of zus. De vrouw draagt deze last niet.