Dat ook en als ik kijk wat hij verder allemaal nog in zijn mond stopt, zijn sokken bijvoorbeeld dan denk ik dat zo'n fles steriel houden ook weinig zin meer heeft.
dat had ik dus ook en toen was het bij mij isschias. maar ik heb nu zo´n last. ik kan bijna niet eens traplopen soms...
Nee helaas niet, hij kan medicijnen krijgen voor de epileptie maar deze stellen een aanval alleen maar uit en gaan ze niet tegen plus dat die medicijnen veel bijwerkingen hebben waar je ook niet gelukkig van word. Daarnaast heeft hij nog maar 2 of 3x een aanval gehad waarvan 1 hele grote dus dat is ook te weinig voor medicijnen. Het kan zijn dat dit gewoon toevallig was maar het kan dus ook zijn dat het gewoon nu bij hem hoort. Het is ook een beetje dubbel want zijn vader hebben ze dus in laten slapen vanwege agressie en epileptie bij honden is erfelijk dus misschien had die wel hetzelfde. Het rare is dat hij nu gewoon weer hartstikke lief en knuffelig is en totaal geen besef heeft dat hij iets verkeerd heeft gedaan en eigenlijk is hij altijd zo lief en knuffelig geweest.
Hé jij ook weer hier!? Ff een vraagje: werk jij of redden jullie het op 1 loon? Of zit je nog steeds met verlof ofzo thuis? Ik zie je namelijk dagelijks online dus ik kreeg de indruk dat je niet werkt. Niet dat dat erg is, maar ik vraag het me gewoon af.
Dat heb ik ook gehad met mijn bi en soms nu nog aangezien ik er nog steeds niet van af ben Ook omdraaien in bed kon ik niet meer zonder pijn te hebben. Heel veel sterkte ermee kk en als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen hoor!
en daarom moet je ook doen waar jij je prettig bij voelt! Ze kunnen wel zeggen dat je de flessen elke dag moet doen zolang je de fles geeft of dat je ermee moet stoppen als ze een half jaar zijn maar jij moet je er prettig bij voelen en doen waar jij je goed bij voelt. Maar zo vind ik dat je met alles moet doen wat met jouw kind te maken heeft.
Jeetje echt vervelend hoor! Ik heb daar gelukkig weinig last van gehad. Wel liep ik echt de laatste weken met de hand in je rug. Best grappig, want als de geestelijk gehandicapte broer van Bas, onze schoonzus gaat uitbeelden toen zij zwanger was, dan gaat ie zitten en staat ie ook zo moeilijk op het de hand in zijn rug .
Was, en is nog steeds, heel vervelend. Het ergste vond en vind ik nog steeds dat mijn werkgever er totaal geen begrip voor had en dacht dat ik wel weer beter zou worden alsof ik een griepje had ofzo. Ow en de opmerkingen van twee oudere collega's, ja dat kenden we nog niet in onze tijd toen bleven we gewoon doorgaan wat er ook was.
De meesten van ons zijn weer allemaal aan het werk denk ik......toch? Een aantal werken er niet meer, Ramoontje sowieso geloof ik. Aan de ene kant wou ik dat wij dat financieel ook konden rond krijgen, maar ik weet ook niet of ik het wel vol zou kunnen houden volledig thuis zitten.
Ik werk dan 2 dagen maar moet zeggen dat ik het thuis toch nog best wel druk heb, wil natuurlijk in de drie dagen dat ik thuis ben en roeland aan het werk is het huishouden doen en dan nog de 3 honden en natuurlijk ook nog Julian die ik in die dagen alle aandacht wil geven. Heb het volgens mij op mijn werk rustiger
Was zeker een man die werkgever . Tja volgens mij denkt men nog een beetje als "het is geen ziekte, die zwangerschap" oftewel blijven werken en niet zanikken.
Helaas waren het allemaal vrouwen, de enige die er echt rekening mee hield was de man van de planning Het is natuurlijk ook geen ziekte maar zelfs toen ik het auto ongeluk heb gehad was de eerste vraag zo'n beetje nog van ow en wanneer kun je dan weer werken Niet van is alles goed met jou en met de baby ofzo.
Ik kom ook tijd te kort in mijn 2 dagen thuis, maar ja ik wil ook niet alleen maar met het huishouden bezig zijn en zoals vanmiddag eens lekker fietsen................of uren ongestoord op het forum zitten .
Ja 9 april heb ik een auto ongeluk gehad, ik voelde Julian toen ook nog steeds niet dus zodra het kon meteen naar de vk geweest om te kijken of alles goed was. Vlak daarna ben ik hem wel gaan voelen en hoe