Ja inderdaad, daarom zorgen wij er ook voor dat we rond 23.00uur altijd weer thuis zijn (als we ergens heen gaan en mijn ouders passen bij ons thuis op). Want als ze gaan spoken is het ná die tijd. (normaal dus als ik net in mijn bed lig )
adi hier idem. maar vind 23 uur ook wel een mooie tijd als guppies de volgende ochtend weer wakker zijn. hahahahahahaha ach iedereen volgt zijn eigen gevoel. hier zou ik er niet eens aan denken om met kinderen naar een bruiloft te gaan. zou zodra ik zo'n kaart binnenkrijg meteen oppas regelen. o er nou iets opstaat of niet. maar goed hier is het eigenlijk ook geen gewoonte om kids mee te nemen. etnzij het directe familie is!
Ja, heb ik ook gedaan! Alleen mijn neefje van 5 die de trouwringen naar ons toebracht, maar die is na de plechtigheden op tijd door vrienden opgehaald. Ik kan mij dat voorstellen. Het geeft een hoop drukte en rommeligheid, kinderen op een feest. Als je een formeler feest hebt, is dat echt niet fijn. Ons is het prima bevallen en de gasten ook!!! Niemand had er overigens problemen mee!
als onze dochter wakker wordt is dat ook pas in de vroege ochtend. Dus als wij van 9.00 tot 2.00 weg zijn, dan merkt ze daar niks van. Logeren vind ik weer een ander verhaal, ik vind het prettig als ze in haar eigen bedje wakker wordt.
Die ervaring heb ik echt niet. Maar wij doen ook heel veel met opa en oma samen. Hij is ook gewend om bij opa en oma te zijn en gaat er ook graag heen, vraagt zelfs om te mogen logeren bij opa en oma. Ik laat mijn zoontje met een gerust hart achter bij opa en oma, ik weet dat hij daar in prima handen is en dat hij het heerlijk vindt. Daarom is het voor mij ook nooit een punt om ergens naartoe te gaan zonder hem, hoewel het gezellig is als hij wel mee kan natuurlijk. In ons geval toen wij trouwden kenden de kinderen elkaar niet, was er een bij die gehandicapt was en waren ze zo verschillend in leeftijd, dat ze niet echt wat aan elkaar gehad zouden hebben. Toen hebben we gekozen voor geen kinderen, en de pappa's en mamma's vonden het heerlijk om ontspannen feest te kunnen vieren zonder constant op de kids te hoeven letten. Maar dat was bij ons zo. Iedereen moet doen wat hem goed dunkt.
nou sydney word s avonds en s nachts nog wakker. dus dat scheelt denk ik ook wel. ach het scheelt gewoon per kind!
ja sommige mensen zien dit niet perse als iets negatiefs of als een last, jij blijkbaar wel, sommige mensen niet, en ik ben 200% mijzelf ook als ik bij mijn kids ben, ik ben niet een ander persoon ofzo of heb ook geen behoefte om dat te zijn... Het valt mij op dat steeds meer mensen "ik-tijd" nodig hebben, soms zelfs een heel weekend lees ik, ja zal wel aan mij liggen dat ik zo raar ben dat ik het geweldig vind om voor mijn kids te zorgen en me niet "vast" voel of niet mezelf ofzo.. ten eerste kiezen steeds meer mensen laat voor kinderen (kortom je hebt 30 jaar ofzo heel ego kunnen leven alles kunnen doen wat je zelf wilde) en na een paar jaar zijn ze wat ouder en word het allemaal wat makkelijker om ze even bewust te laten logeren e.d. dan kan je alsnog weer steeds doen wat je zelf graag wilt, maar nee mensen moeten maar meer meer meer tijd voor zichzelf, kinderen kies je toch zelf voor, niet parttime maar fulltime denk ik dan als je niet jezelf kan zijn bij je kids vind ik dat erg sneu of als je als je ook nog werkt je kids ook nog in het weekend graag wilt wegbrengen om nog meer tijd voor jezelf te hebben. Vind het soms echt onbegrijpelijk, nou dan ben ik maar raar maar het liefste ben ik bij mijn kindjes die paar jaar dat ze maar zo klein zijn gaan toch al zo snel.
Is dit topic nu nog bezig Oke dan mijn mening. Mensen die een bruiloft geven en geen kinderen uit nodigen dat is hun keuze. En persoonlijk ik zou me er niet eens druk over maken of wel of niet me kinderen mee mogen. IK laat ze uit me zelf al thuis. Ik heb geen zin om tijdens een plechtigheid of wat dan ook achter me kinderen aan te moeten.En vind het zeker niet leuk als ze storen. Daar bij ben ik als kind overal met mee gesleept tot vervelens toe dronken mensen keiharden muziek terwijl ik op dat moment liever in mijn bedje lag. Met een oppas die ons stierlijk vervelende., Dat was nog eens een uitje een bruiloft zag ik als kind niet als een uitje meer als braaf pootje op houden jakkes beeeeeeehhh en dronken ouders die het drinken en daarna de opvolgende ruzie belangrijker vonden dan hun kids.
dat vind ik goed omschreven, zeker het stukje van die 'last'. Ik voel het idd ook helemaal niet als last en kan ook niet zeggen dat ik blij ben als ze er even niet is. Ik heb genoeg aan de uurtjes die ze tussen de middag slaapt. Als ik werk mis ik haar enorm en hoef haar dan op de andere dagen ook niet te missen. Ik ga wel eens s avonds met vriendinnen wat doen als papa thuis is, maar dan denk ik toch steeds aan haar.
Maar andersom kan het ook: Dat ze iets thuis wel mogen, maar bij die visite niet. Bijvoorbeeld dat ze de schoenen uit moeten doen, of dat ze niet zomaar naar boven mogen lopen bij die mensen... Ik noem maar wat. Ik vraag dit specifiek, omdat ik een verhaal hoorde van een collega, die zijn broer met kids op bezoek had. Die kinderen gingen staan op de bank. Dat mochten ze niet van mijn collega, maar zijn broer zei: Och, dat mogen ze thuis ook. Vind ik belachelijk! Mijn huis, mijn regels! Eens. Goed punt. LOL! HAHAHA! Uhhhmmm.... Ja... Thanks dat je de moeite neemt nog even te antwoorden In mijn ogen heb je het wel goed genuanceerd Ahhhhh! Ik ben er ook geen voorstander van om kids alleen te laten, ook al slapen ze... Maar da's een andere discussie Is ook nog wel te vinden op het forum Doe zoals wij: Eén mag uitslapen en de ander moet eruit. Maar als de een uit bed komt (uur of tien?) dan kruipt de ander er nog even terug in Ik denk dat je het verkeerd ziet. Ik denk dat het jou steeds meer opvalt dat mensen "ik-tijd" nodig hebben. Dit was ook al zo toen ik klein was. Waarom denk je dat moeders massaal hun kinderen naar de PSZ brachten? Niet voor de ontwikkeling van het kind, hoor... En zodra kinderen oud genoeg waren om buiten te spelen, werden ze 's ochtends vroeg de deur uitgezet en kwamen ze met de lunch thuis. En dan weer weg tot het avondeten. De moeders waren toen ook niet de HELE dag bezig met het huishouden, maar hadden ook heel veel "ik-tijd". Als dat ieder weekend voor zou komen, dan zou ik het volkomen met je eens zijn. Maar ik vind het dus niet onbegrijpelijk dat iemand die werkt, af en toe in het weekend wel wat tijd voor zichzelf wil hebben. Want tijdens je werk heb je dat ook niet. Overigens is dat nog een andere discussie, want ik ga niet naar een feest zonder mijn kind 'omdat ik tijd voor mezelf wil', maar omdat bepaalde gelegenheden in mijn ogen niet geschikt zijn voor kinderen. En een bruiloft waarbij specifiek gevraagd wordt om de kids niet mee te nemen, valt daar zeer zeker onder. Geen moment dat ik dan denk: Oh wat fijn, dan heb ik een lekker dagje zónder mijn kind! Maar wat is er dan zo erg aan een middagje met oma, i.p.v. mama? Denk je dat je kindje iets tekort komt, als ze jou een paar uur niet ziet? Je zei zelf dat het niet erg is als ze slaapt, want dan merkt ze het niet, maar je kunt toch ook naar de ceremonie en receptie gaan en dan weer naar huis, om dan bijvoorbeeld het feest over te slaan?
Ik denk dat deze topic alleen voor steeds minder begrip en steeds meer verwijten zorgt (waarom in godsnaam?) Ik kan me niet voorstellen dat uberhaupt iemand haar kinderen als 'last' ziet, of zich als een ander persoon voelt als kinderen wel of niet erbij zijn. Maar, tenzij je maar 1 kind hebt en daar met zn tweeen op kunt letten tijdens een feest, of tenzij je kinderen hebt die braaf urenlang op een stoel blijven zitten.. kun je je tijdens een feest niet hetzelfde gedragen met, als zonder kinderen. Ik heb nou eenmaal 1 paar ogen, en 3 kinderen die ik in de gaten moet houden. Dan kan ik echt geen fatsoenlijke gesprekken voeren tijdens verjaardagen en feesten. En 90% van de feesten waar wij naar toe gaan zijn ook kidsproof en spelen alle kindjes centraal en zitten de ouders daar omheen met elkaar te kletsen. En sommige gelegenheden zijn daar niet voor geschikt, en daar hou ik rekening mee. En tenslotte is het wel zwak om iedereen die zijn kind voor eventjes ergens achterlaat te verwijten dat die het kind als een 'last' ziet. Kom op zeg, deze topic gaat wel erg ver zo!
Zo, lekker genuanceerd weer zoals we dat van je gewend zijn... Kan als liefhebber van "ik-tijd" (soms wel een heel weekend!), oude moeder (ruim boven de 30 jawel, bijna 37 maar liefst en al bijna bejaard) die bovendien nog eens het ontaarde aantal van 32 uur per week werkt (met plezier en zonder schuldgevoel, het moet niet gekker worden) alleen maar zeggen dat ik blij ben dat jij mijn moeder niet bent, krijg het al benauwd van het idee....
maaruhhh, zonder gekheid ... de discussie loopt wat uit de hand. Volgens mij ging het over een uitnodiging van een bruiloft en het niet uitnodigen van kinderen. Heeft niets met dumpen of ontaarde moeders te maken lijkt mij. Het is namelijk ook niet zo dat iedereen hun kinderen ieder weekend parkeren bij opa/oma om hun "ik-tijd" te hebben ... @ Isademi - Ik denk ook niet dat moeders zoals Adi en Miepie74 niet minder moeder zijn dan jou. DAt heeft m.i. niets met aanwezigheid te maken, of met leeftijd of met de keuze wanneer je moeder wordt (soms heb je dat namelijk niet in de hand, ik had dik 9 jaar geleden al moeder willen worden namelijk en volgende week bereik ik de "vreselijke 40!!). Persoonlijk zou ik jou manier ook verstikken vinden, en mijn ouders waren ook niet zo vroeger. Ik heb er niets aan overgehouden hoor, kan me niet heugen of herinneren dat ik dat als traumatisch of storend heb ervaren. Waar het volgens mij om gaat is waarom je niet zou kunnen respecteren wat een ander zou willen? Het bruidspaar mag die keuze gewoon maken, en dan kan je zeggen, dan is het mijn keuze niet te komen, in dat geval zal er altijd een pad-stelling staan. Jou keuze t.o. die van het bruidspaar die het bruidspaar altijd zal verliezen eigenlijk.
Ik ben het met Adi eens. Je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. En wil iemand zijn kinderen meenemen moeten ze dat doen. En willen ze ze thuislaten ook goed. Laat iedereen in haar waarde. Je kunt niet alles snappen of overal mee eens zijn. Iedereen probeert de beste moeder die ze kunnen zijn te zijn. Er is geen goed of fout in dit verhaal. Maar probeer de wensen van iedereen te begrijpen. Maakt niet uit van welke kant Ik heb mijn mening en bedenkingen en probeer die respectvol(soms sarcastisch) over te brengen. Het enige waar in mij altijd aan stoor in dit soort topics is het goede/slechte moeder gehalte. IEDEREEN PROBEERT HET OP HAAR MANIER GOED TE DOEN.
Misschien tijd voor een slotje? Hier kom je toch niet uit. En nu weet je sommigen vinden het niet raar anderen wel