Sorry dames maar ik kan mijn verhaal niet korter maken maar wel langer haha Ik zat vandaag in de auto en in ik hoor op de achterbank een stik geluid dus ik dacht dat ze zat te spelen (doet ze wel vaker maar heb ik een hekel aan) Dus ik kijk in de spiegel en daar zit ze in haar auto stoeltje ogen weggedraaid en stuiptrekkingen. Dus ik had nog een paar meter berm en dan was er een muur dus ik moest een noodstop maken. Ik had geen mobiel bij me. Er was een man in de buurd die ik riep en die kwam aanlopen. Ik kreeg Whitney moeilijk in het stoeltje. Dus toen die man er was vroeg ik of hij kon helpen maar hij had ook geen mobiel. Dus hij bleef bij mijn auto hij wou eerst meelopen maar ik zei mijn baby zit nog in de auto. en ik moest met een kind met stuiptrekkingen een drukke 5 baansweg oversteken. Maar dat was gelukt toen moest ik nog een stuk met haar in de armen rennen toen ik bij een verzekerings kantoor kwam waar ik naar binnen stormde en vroeg of ze me konden helpen. In eens stonden er een stuk of 5 man om me heen 1 man was heel erg geschrokken en stond verstijfd met zijn hand voor zijn mond te kijken. terwijl een andere naar de andere kant van het gebouw schreeuwde dat er 112 gebeld moest worden. Ondertussen maakte ik me ook druk on Jadey want die had ik bij een wiltvreemde achtergelaten. Maar die man was ondertussen geariveerd met Jadey (zolang had het dus ook geduurd als ik met de auto had gekomen). Toen waren de stuipen ineens voorbij en begon met huilen. Toen kwam de ambulance en is ze binnen nagekeken daarna zijn we de ambulance ingeladen Jadey zat voorin maar mijn moeder die kwam toevallig langs en heeft haar meegenomen en zijn wij naar het ziekenhuis gegaan. Ik ben tot ze 112 hadden gebeld rustig gebleven maar toen die eenmaal gebeld waren heb ik lopen rillen en beven tot we in de ambulance zaten en ik een flesje water had gekregen. We zijn een uurtje in het ziekenhuis gebleven en toen kwam mijn vriend aan en zijn we naar huis gegaan. Alles gaat inmiddels weer goed. Met mij wat minder ik ben nog nooit zo geschrokken als vandaag. Er is iets met je kind en je kan niks doen!!! Wat ik wel super vond is dat ze van de verzekeringskantoor vanmiddag belde hoe het met haar ging en of ik al over de schrik heen was.
Schrikken is dat he! Heb het ook eens meegemaakt met mijn neefje. Die begon met overgeven, werd helemaal slap en ging ook met zijn ogen rollen. Ik was 18 en aan het oppassen. Gelukkig wist ik wat er gebeurde want hij had het al eerder gehad. Toen heeft hij 6 uur lang in die koortsstuip gezeten. In het ziekenhuis hebben ze mijn zus toen voorbereid op een kind wat wellicht met hersenbeschadiging uit de strijd zou komen. Gelukkig mankeert ie niets en doet nu een HBO-opleiding. Maar als je dit voor het eerst ziet, schrik je je wezenloos inderdaad. Gelukkig is met jouw kindje ook weer alles goed.
Ik heb het als baby zeinde ook heel erg vaak gehad en het er met mijn ouders vaak over. Dus ik wist wat ik moest doen. maar dat maakt het niet minder eng. Ik mocht kiezen of we in het ziekenhuis bleven of dat we naar huis gingen ik heb gekozen om naar huis te gaan maar als het weer een keer gebeurd dan blijven we en wil ik dat ze haar goed in de gaten houden
bah meid wat schrikken!! Vooral als je in de auto zit! nou gelukkig gaat het nu weer goed met je meisje maar dat is echt ff schrikken geweest.