Bij de eerste was mijn bmi 18,2. Verloskundige moest naar haar collega's verdedigen dat ze me geen groeiecho's aandeed. Ik kwam 20+ kilo aan en hij was bijna 4 kg. Bij mij is mijn bmi gezond, het is wat bij mij hoort. 16,5 vind ik een ander verhaal. Ik zou hulp zoeken bijvoorbeeld bij een diëtist. Dan hoef je je in elk geval niet meer af te vragen of het daaraan ligt. Overigens zou ik wel gaan sporten. Daar krijg je wellicht meer honger van en zit je misschien ook beter in je vel.
Bedankt voor je reactie. Sporten is bij mij denk ik geen goed idee. Ik denk dat ik vooral vertrouwen en vooral rust erin moet krijgen dat het wel goed kom zo lang ik goed voor mezelf zorg
Hier met een te laag bmi gestart in de mmm, medicatie etc werd hiervoor aangepast. Reden van mmm had hier niks te maken met lage bmi maar met endometriose en verminderde vruchtbaarheid bij man. Was wel een zorgenpuntje bij de artsen overigens. Op advies toen nutri voeding genomen, maar heb geen verleden met eetstoornissen enzo wel met een laag gewicht en moeizaam aankomen waar ze de oorzaak niet van hebben kunnen achterhalen. Uiteindelijk zwanger geraakt met een bmi van nog geen 17, dit bleek een bbz te zijn. Nu zwanger geworden met een bmi net boven de 17, wel extra controles en er werd ook direct doorgepakt bij extreme zwangerschapsmisselijkheid vanwege een verhoogde kans op ondervoeding. Gelukkig met de medicatie wel al wat aangekomen. Bij voorkeur moet ik minimaal 15 kilo aankomen, 18 zou nog beter zijn. Mijn tip ga echt met je diëtist of arts/begeleider in overleg hoe je je bmi hoger kan krijgen voor je zwanger bent en hoe je begeleid wordt tijdens en na de zwangerschap. Betreffende je darmen wanneer ze echt beschadigd zijn dan kunnen ze bepaalde stoffen waarschijnlijk niet of niet goed opnemen, hebben ze dit gecontroleerd? Verder lijkt het mij verstandig om een kinderwens gesprek aan te vragen mocht je die nog niet hebben gehad, ook daar kun je deze vragen bespreken over het algemeen, zeker wanneer je vanuit het verleden bekend bent met een eetstoornis. Je had het overigens over laxeermiddelen, mag ik vragen hoe lang je hiermee gestopt bent? Doorgaans zorgen deze wel voor tekorten op bepaalde stoffen, zelfs wanneer je daar ogenschijnlijk geen klachten van hebt of op/rond de onderste marge zit. Het kan dan alsnog raadzaam zijn om hier wel actie op te laten ondernemen. Moet er wel bij zeggen dat voldoende/goed bij de ene geen voldoende/goed bij de andere arts hoeft te betekenen. Wat ik daarmee bedoel is dat een diëtist waardes vanaf een ander oogpunt benaderd, bijvoorbeeld je eetstoornis, dan een fertiliteitsarts die het benaderd vanuit ‘optimale’ vruchtbaarheid.
Bedankt voor je uitgebreide reactie! zie dat je zelf een zware weg achter de rug hebt... hopelijk verloopt de zwangerschap voorspoedig! Fijn om te lezen dat het in ieder geval wel kan. Ik denk dat ik zeker in het begin van de zwangerschap een diëtiste wil spreken over hoe verder. Ik heb met mijn huisarts al een gesprek gehad over mijn kinderwens. Hij reageerde eerlijk gezegd heel luchtig en vond het alleen maar leuk en dacht dat het bij mij wel zou kunnen maar misschien wat langer kon duren net als bij mensen met overgewicht of boven de 30 jaar.. Ik ben regelmatig geprikt op al mijn waardes en die waren altijd goed, ook eet ik volgens diëtisten gezond. Met de laxeerpillen ben ik een jaar of 10 geleden al gestopt, dat zal neem ik aan geen invloed meer hebben.