Hoi meiden, Sommige zullen mij nog herkennen vanwege mijn vorige topic, anderen misschien niet dus hierbij een korte uitleg. Mijn vriend en ik zijn al 3 jaar bezig om zwanger te worden en hebben al meerdere behandelingen gehad in het ziekenhuis zonder resultaat. De volgende stap is IVF.. 2 maanden terug bleek ik eindelijk zwanger maar is dat héél snel mis gegaan en maand erop wederom zwanger maar op een onbekende locatie. Het leek even op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap maar mijn lichaam heeft het uiteindelijk zelf opgeruimd. Dit is best een heftige periode geweest. Aankomende week mogen we starten met het ivf traject (wanneer mijn eerste cyclusdag aanbreekt). Vanavond kwam mijn zus op bezoek met haar nieuwe vriend, die ze 4 maanden kent ofzo. Ze is ongepland zwanger én al 15 weken. Ik heb haar gefeliciteerd en ben daarna weggegaan (had afgesproken met een vriendin op het terras). Ik heb lopen brullen als een klein kind bij haar en nu schrijf ik het even van me af. Ik weet écht niet hoe ik hiermee om moet gaan. Dit is de 2e keer dat ze ongepland zwanger is en ze kent haar vriend nog maar net. Het is een goede vent hoor, niks op tegen maar moet het serieus weer op zo'n manier verlopen? Ik heb een goede band met haar maar op dit soort momenten kan ik het niet begrijpen. Ze heeft net de sleutel van haar nieuwe huisje. Geniet toch eerst van je prille relatie denk ik dan.. Je bent geen 15 meer dus ongepland kan er bij mij niet zo goed in wanneer je 32 bent. Vind het zo confronterend en ik wil niet dat onze band stuk gaat maar momenteel voel ik me vooral erg verdrietig.. Ik weet dat ik het haar niet kwalijk kan nemen en gun haar het beste maar ben bang dat zodra een buik zichtbaar is of als de baby er is, ik hier veel moeite mee ga hebben. Óf vooral verdrietig ga zijn. Wat moet ik doen? Mijn vriend pakt het allemaal best nonchalant aan. Hij begrijpt mij zegt hij maar dat voelt niet echt zo.. Wat een rot situatie
Ah wat rot! Wat zal dit moeilijk voor je zijn. Ik snap heel goed dat je even de confrontatie niet opzoekt. Als je wel een gesprek met je zus wil zou ik zeker zeggen dat je er moeite mee hebt? Dan kan zij ook rekening houden met jouw gevoel. Want dat mag er zijn! Dikke knuffel!
Ik zou er eerlijk over zijn en over blijven praten met je zus. Je gevoelens zijn helaas heel herkenbaar. Het enige wat mij iets hielp was in bepaalde situaties denken: zou ik dit willen? Nee. De wens was heel groot maar niet op die manier (ongepland en instabiele relatie). Ik heb de afgelopen jaren best wat zwangerschappen mee gemaakt terwijl wij met lege handen achter bleven. Het enige wat ik verder nog wil meegeven is: probeer gepaste interesse te tonen maar blijf ook eerlijk als iets teveel is. Bv een babyshower kon ik echt niet hebben.. Maar ik probeerde wel los daarvan interesse te tonen en eens bij iemand langs te gaan etc. Heel veel sterkte en hopelijk brengt ivf straks jullie eigen wondertje.
Heftig meid. Ik begrijp je gevoel heel goed. Ik word al moe en verdrietig van de verhalen om mij heen van vrienden/kennissen. Gestopt met pil, geen sterke kinderwens en direct zwanger. Alle meiden om mij heen waren soieso binnen no time zwanger. Mijn zus is nu bijna uitgerekend van de 2e, beide binnen 5 rondes zwanger. Ik ga 'pas' ronde 7 in (8 maanden verder) en ja zelfs hier heb ik het al moeilijk mee. Het is iedereen gegund hoor en zeker mijn zus maar het brengt onzekerheid voor je eigen situatie soms. Blijf praten met je zus en zeg dat je het soms ook wel erg lastig vind. Als je je kwetsbaar opsteld en haar niet persoonlijk aanvalt maar bij je eigen verdriet houd zal ze het denk ik wel begrijpen. Veel sterkte en ik hoop dat het voor jullie nu ook snel mag lukken!
Ik herken je gevoelens en ook hoe zwaar het traject is. Aan mijn handtekening kun je zien hoelang wij al in het traject zitten. Veel vriendinnen en familieleden zijn tijdens onze behandelingen zwanger geworden en op hele verschillende manieren. In langdurige relaties, net na een scheiding met een nieuwe vriend of zoals jij noemt onverwacht en ongepland. Ik heb het met die laatste situatie ontzettend moeilijk gehad en er nooit over durven hebben omdat ik wist dat het tot escalaties zou komen, want dan krijg je “wie ben jij om over mij te oordelen”. Maar gevolg is dat ik die persoon meer uit de weg ben gegaan.. terwijl we er eigenlijk over hadden moeten praten. Zeker als het je zus is, is praten zo belangrijk voor jullie relatie samen. Maar weet je, tijdens het traject kom je jezelf tegen maar ook je vrienden en familie. Mensen waarvan je steun verwacht zijn er soms niet voor je en mensen waarvan je niks verwacht steunen je enorm. Vrienden komen en gaan, banden met familieleden worden sterker of verwateren. Het is een proces wat plaatsvindt en wat ik besproken heb met vele vrouwen. Het bespreekbaar maken van je gevoelens tijdens een fertiliteitstraject is een enorme uitdaging. Veel mensen zullen nooit begrijpen wat het traject inhoudt en wat voor gevecht het is. En ook de confrontatie met andermans zwangerschappen blijft (vooral door de manier waarop) soms heftig. Ik hoop dat je erover kan praten. En de deur van IUI sluit, maar IVF brengt een heleboel nieuwe mogelijkheden. Ik wens je het allerbeste toe!
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb ondertussen een gesprek gehad met mijn zus en we hebben het goed besproken. Dat geeft wel rust. Nu nog een manier vinden om ermee om te gaan, zal alleen maar lastiger worden zodra ze begint te groeien. Ik zal het er maar mee moeten doen en kan alleen maar héél erg hard hopen dat het ons binnenkort ook gegund is..