Dag allemaal, komt het jullie bekend voor dat jullie om de haverklap allerlei kinderkamers, wagens, boxen etc etc aangeboden krijgen door mensen in je omgeving. Niet alleen mensen in directe omgeving, maar ook mensen die je via via kent of het via Facebook vragen. Ik vind het zo lastig om te gaan met zulke aangeboden dingen. Zelf heb ik een niet-standaard smaak qua babykamer inrichting en vind het geweldig om wat hips via Marktplaats op een goedkope manier te scoren. Een kinderwagen, matrasjes etc wil ik gewoon nieuw. Ik zit dus absoluut niet te wachten op saaie, duizend in een dozijn tweedehands kinderkamers waar men dan ook nog een flink bedrag voor wil vangen. Maar... hoe breng je dat over, zonder dat ik mensen voor het hoofd stoot?
Net zoiets als dat je hier zegt:'Heel lief aangeboden, maar wij hebben ons oog al op iets anders laten vallen'
Gewoon zeggen dat je wat anders zoekt, of dat het niet helemaal jou smaak is. Vinden ze vaak prima, zolang je het maar eerlijk verteld. Dan kunnen zij ook verder met het kwijtraken van hun spullen. Je moet vooral niet te bang zijn dat je mensen voor het hoofd stoot, vaak vinden zij het vervelender dat je iets van hun hebt aangenomen, wat je uiteindelijk toch niet gebruikt. Dan hadden ze het misschien aan iemand anders gegeven die het wel (harder) nodig had.
Zeker, dat herken ik enorm!! Zo kreeg ik de reiswieg van joolz van mijn broer en schoonzus aangeboden. Heel lief maar ik zou de hele kinderwagen cadeau krijgen van mijn vader en wilde graag een andere uitvoering. Mijn advies is duidelijk zijn! Doordat ik er zelf zo'n probleem van maakte snapte niemand uiteindelijk nog wat ik wou. Op het moment dat ik aangaf dat het onze eerste is en dat we zelf graag wilde shoppen maar dat ik zeker zou vragen naar dingen als ik iets nodig heb reageerde er niemand boos (zoals ik had bedacht) maar juist heel begripvol. Bepaalde dingen neem ik over en de rest gewoon niet. Overigens is dat alleen bij spullen uit onze families zo. Bij mensen die verder van mij afstaan bedank ik heel makkelijk.
Inderdaad, bij familie zou ik het niet moeilijk vinden. Maar mensen die verder van me afstaan, bedanken vind ik toch lastig. Stom.
Vriendinnetje van mij had dit ook totdat ze eens spullen aannam en zag hoeveel zooi er tussen zat.. Sindsdien gaat het haar een stuk makkelijker af
Herkenbaar! Gewoon proberen eerlijk en duidelijk te zijn zonder onaardig te worden. Maar moeilijk is het soms wel. Heb ook het gevoel dat wij nu juist veel last hebben van de crisis. Vroeger kocht iedereen blijkbaar nieuw en daar wil iedereen nu vanaf, terwijl wij nu veel meer tweedehands kijken. Er lijkt wel een overschot aan tweedehands inmiddels en het komt uit alle hoeken en gaten.
Oh zo herkenbaar! Zo probeerde een oud-collega een foeilelijk kamertje aan me te slijten, vriendelijk bedankt! Ik zou de door haar 2 kids gebruikte maxicosi van mijn zus krijgen maar bij nader inzien trok ze zelf de conclusie dat hij niet echt fris meer was (riempjes zitten onder de spuugvlekken) dus ik krijg van haar een nieuwe als kraamcadeau!!
Ik heb het zelf niet echt breed, dus ik kan in principe alles goed gebruiken. Ik heb ook al wat spullen aangenomen van collega & vrienden. Maar van sommige dingen had ik al snel spijt van. Zo heb ik een wit/grijze moderne inrichting met licht eiken en witte meubels. Daar heb ik nu een donkerbruine koloniale kinderstoel bij... tja, dat staat voor geen meter. Ook heb ik een zwarte box gekregen, die niet meer op hoogte verstelbaar is.... ook spijt dat ik die aangenomen heb. Mensen willen het niet meer terug en ik zit er nu mee. Ook had ik van een collega een zak vol babykleding gekregen. Er zaten wel een paar leuke spullen tussen, maar veel was verwassen en totaal niet mijn smaak (boxpakjes uit het jaar 0), en zelfs een paar truitjes vol spuugvlekken, erg vies.... Ik heb haar uiteindelijk wel bedankt, want ze was zo enthousiast en blij dat ze mij iets gegeven had. Om heel eerlijk te zijn heb ik een deel heel ondankbaar in de humanabak gedaan. Ik moet echt leren NEE zeggen.... laatst ook gedaan toe ik een klassiek crème ledikantje aangeboden kreeg.... nee, ik ben echt op zoek naar moderne witte variant... en nee, ik ga niet beginnen aan schilderen... zucht... Maar dankzij alle hulp heb ik al wel flink wat leuke babypakjes, een babybadje, tummytub, flessenwarmer, kolf en heel wat leuk speelgoed.
Nee, eigenlijk niet herkenbaar. Wel cadeautjes van m'n familie, maar dat zijn niet zulke grote dingen en is allemaal erg goed te gebruiken (kleertjes, speelgoed, dus je hebt daarnaast ook nog ruimte om zelf te kopen zegmaar, bij een kinderwagen zou ik inderdaad niet nog een kinderwagen kopen, nee ). Oh, en m'n schoonmoeder is fanatiek aan het breien, dingen uit het jaar 0..
Nieuwe dingen mag iedereen geven, tweedehands zijn we heel kritisch in. Volkomen schoon moet het zijn en onze smaak. Anders zijn we daar heel eerlijk in.
Als ik één van de gevers was, zou ik niet erg blij zijn als ik hier achter kwam. Dan had ik liever gehad dat je gewoon had gezegd "Nee bedankt, ik heb al wat." Dan had ik het een andere kunnen aanbieden of op mp kunnen verkopen.
Weten de gevers het? Ik vind het heel herkenbaar! Zodra ik vertelde dat ik zwanger was, werd ik een dumpplek voor kinderspul waar andere mensen vanaf moesten, omdat hun kroost nu eenmaal in een oudere leeftijdsfase kwam. Ik heb van het begin af aan alleen aangenomen wat ik ook echt wilde hebben en van dingen die ik niet wilde aangegeven dat het niet mijn smaak was / dat het niet was waar ik naar op zoek was / dat wij het leuk vonden om zoiets zelf uit te zoeken voor ons kind. Mensen accepteerden dat eigenlijk altijd heel makkelijk. Ik vond het altijd wel leuk dat mensen zo enthousiast zijn. Waarschijnlijk zien mensen die spullen nog steeds zoals ze ze zagen toen er een pasgeboren baby in lag en worden ze dan weer vertedert. Het enige waarin ik niet heel selectief ben, zijn de kleren die ik van mijn zus krijg van haar dochter. Ik neem alles aan en zoek dan uit wat ik wil hebben. De rest gaat naar de voedselbank, of naar de vuilnisbak als het echt niet meer kan (kapot, vieze vlekken, onderbroeken waarin veel ongelukjes zijn gebeurd, enz). Dit weet mijn zus. Die vindt het allang best dat zij het zelf niet hoeft uit te zoeken en naar de voedselbank hoeft te brengen.
Hebben wij ook wel, soms leuke dingen en soms ook dingen waar je niks mee hoeft. Gewoon eerlijk zeggen: nee dankje. Je hoeft ook niet altijd uitleg te geven. En bij kleding duidelijk afspraken maken wat er mee moet gebeuren, willen ze het nog terug of kunnen dingen die je smaak niet zijn weg? Als het terug moet zou ik het sowieso niet doen, lijkt me heel vervelend idee dat je steeds moet opletten dat het schoon moet blijven. Ik kreeg laatst van een nichtje een zak kleding, maar zij gaf meteen al aan dat alles wat ik niet leuk vond in de kledingbak mocht. Uiteindelijk was bijna alles nog mooi, maar anders had ik het idd weggedaan.
Heb nu al een paar keer laten vallen 'dat mijn oog ergens anders is op gevallen'. Werkt prima, dus dank voor jullie tips!!
Je kan het beste maar gewoon eerlijk zijn. Ik kon ook geen nee zeggen en heb me dingen laten opdringen door vrienden van ons. Ik heb een doos zwangerschapskleding overgenomen voor veel geld (ach 1 broek kost al zoveel dus het is een koopje zei ze). Uiteindelijk heb ik er maar heel weinig van gebruikt! Er waren diverse dingen bij die al kapot bleken te zijn, verwassen waren, vlekken inzaten, broeken te lang of te maat te klein. En we zaten midden in een verhuizing dus tijd om dingen te verkorten had ik ook niet. Ook had ze een lijst gemaakt met spullen die ze over wou doen: kinderwagen, box en weet ik veel wat nog allemaal meer. Ze vroeg er een heel hoog bedrag voor. Ook werd er een deadline gesteld, omdat ze spullen wilden kopen voor de kamer van hun dochter. Wij hadden net de sleutel van ons huis en waren daar helemaal niet mee bezig op dat moment. Dus we hebben toen alleen de kinderwagen genomen. En ik ben blij toe. Vervolgens hebben we voor weinig geld een box via MP gekocht en nog meer spullen. Na de geboorte kwam ze weer aan met een hele volle vuilniszak met kleertjes en die mochten we overnemen voor 25 euro. Ik twijfelde maar geen geld zei ML dus gedaan. Nou bijna alles was verwassen en het was heel veel in de kleine maten (50-56-62), terwijl ik dacht dat er ook grotere maten bij zouden zitten als ik naar de hoeveelheid keek. Ook qua seizoenen kwam het niet echt uit (zomerjurkje dat ze nu aan kan). En dingen die ik nodig had, die zaten er niet in, zoals jasjes, boxpakjes, pyjamaatje etc. (terwijl ze juist zei dat die zo handig waren). Heel veel dingen zijn ongebruikt weer in de doos gegaan. Het heeft me zo'n vervelend gevoel gegeven dat het tussen mij en de vriendschap in staat. Ik probeerde het contact te verbeteren in het begin van de zwangerschap maar nu heb ik er geen zin meer in. Zonde! Ook de kleertjes zie ik niet met plezier aan bij mijn dochter, liever trek ik ze eigenlijk maar helemaal niet aan. Dus pas ook op van wie je iets overneemt en wat je gevoel zegt. Nu heb ik het idee dat ik "gebruikt" ben als dumpplek voor de rotzooi en om er nog aan te verdienen. Want ik voel me wel afgezet zo door die hoge bedragen. En het meeste kan straks zo de vuilnisbak in. Zonde van mijn geld...
Jeetje kan me voorstellen dat zoiets tussen een vriendschap gaat staan. Als je nou een zak verwassen kleertjes 'voor niets' krijgt, met het idee van 'zie maar wat je er mee doet en wat je kunt gebruiken'. Dat komt op mij ook over op een dumpplek en daarmee ook nog geld verdienen..