...Maar HOE dan!?

Hmm ik had tussen de weeën door wel tijd om bijvoorbeeld mijn portemonnee, telefoon, telefoonoplader, tas en zo te pakken met 5 cm ontsluiting toen ik naar het ziekenhuis wilde voor een ruggenprik. Je hebt steeds een paar minuten waarin je nog helder kan nadenken en even geen pijn hebt toch? Begrijp me niet verkeerd, ik had een hele vrrvelende bevalling en vond het verschrikkelijk pijnlijk, had een thuisbevalling gepland..

 

Tot de 6cm ontsluiting heb ik vrijwel niks gevoeld. Ik liep vrolijk rond, hoefde de weeën ook niet op te vangen met puffen, stilstaan ofzo. Ik deed gewoon de hele dag mn ding en had ook niet door dat ik aan het bevallen was.
Toen het in de avond erger werd even de vk gebeld voor de overleg. Want had wel wat krampjes die steeds regelmatiger werden. Ze besloot meteen te komen om ontsluiting te checken en te overleggen wat we dan zouden doen. Toen had ik al 6cm ontsluiting dus op ons gemak naar het ziekenhuis. Daar nog 2 trappen opgelopen, grapjes gemaakt, kletspraatjes gemaakt etc.
Helaas bleef het daarna stil staan op 6cm en zijn mn vliezen handmatig gebroken. Toen begon de rugweeënstorm en kon ik niks anders meer dan puffen en was ik in mezelf gekeerd. Geen moment meer gedacht aan make-up, nagellak ofzo.

 

Bij de eerste weeën had ik nog het idee "is dit alles". Bij de oudste heb ik vrij lang weeën gehad en bouwde het zich langzaam op. Maar na een aantal uur moest ik me toch wel serieus concentreren op het opvangen van de weeën. En uiteindelijk dacht ik dat ik dood ging. Of dat ik dat in ieder geval een stap voorwaarts zou vinden Bij de tweede was de opbouw veel sneller, aangezien ik toen weeënopwekkers had.

Ik heb, vind ik, best een aardige pijntolerantie. Ik weet niet of het echt pijngrens is (daarbij heb ik altijd meer het idee dat je minder pijn voelt, bij pijntolerantie heb ik het meer over pijn op kunnen vangen en kunnen accepteren.) Ik doe aan vechtsporten en hoewel we er absoluut niet op uit zijn om elkaar te beschadigen ofzo, is het bij bepaalde technieken toch wel vaak zo dat we hem even laten 'voelen' en dit ook een beetje opbouwen. Ik kan dus echt wel wat hebben. Maar die weeën...wow. Mijn theorie; ik heb ook altijd vrij veel last gehad van menstruatiekrampen. En soms ook na gemeenschap wel eens pijn gehad, die dan lang aan kon houden. Volgens mij is mijn baarmoeder gewoon erg gevoelig ofzo. Daarbij heb ik gewoon erg goede buikspieren. Dus als die zich gaan aanspannen en in een 'kramp' schieten, dan gebeurt er ook echt wel wat. Daar zit flink kracht achter.
Verder speelde bij mij het verlies van controle best een grote rol. Je bent op een gegeven moment niet meer de baas over je eigen lijf en kunt gewoon geen kant op. Daar zal de een ook beter mee om kunnen gaan dan de ander.

 

Met 8 cm zat ik nog lekker FB te checken hahahaha. Met 9 cm moest ik spugen dus toen deed ik me telefoon snel weg.

 

Bij de eerste had ik na 16 uur weeën nog maar 3 cm en ik voelde me tien echt alsof ik dood ging, leek me ook heerlijk of op z'n minst bewusteloos .

Bij de tweede had ik al snel 5cm en tot aan de 7cm vond ik t allemaal prima te doen. Maar toen vorderde de ontsluiting niet meer.. Dus vanaf dat moment had ik weer t gevoel zoals bij de eerste.

Mijn pijngrens is echt niet opeens heel anders geworden, dus ik zou zeggen dat t voor iedereen weer anders voelt.

 

Het verschilt per vrouw hoeveel pijn een bevalling doet. Daarnaast verschilt het per vrouw hoeveel je je concentreert op de bevalling zeg maar. Sommige vrouwen zitten er helemaal 'in' en sommige vrouwen zoeken juist graag afleiding.

 

Tja mijn zusje twijfelde tot 8 cm ook of het wel begonnen was
Maar ik had gelijk weeën om de 2 min (1 min wee, 1 min pauze) die vanaf ong 5 cm echt pijn gingen doen.
Dus ik ga voor dat iemand het anders kan ervaren.

 

Ik heb ongeveer 3 uur op 9 cm gezeten, omdat mijn volle blaas de verdere ontsluiting tegenhield, maar ik vond het dus heel goed te doen. Ik was zo iemand die nog de trap af kon lopen tussen de weeën door en de kz liet schrikken om dus opeens middenin de kamer te staan met 9 cm.

En ja, hoe kwam dat? God mag het weten!! Hoge pijngrens? Niet als ik naar de tandarts ga in elk geval. Goed ontspannen tijdens de bevalling?? Ik denk dat het daaraan lag. Ik ben geen moment angstig geweest voor de pijn, wist hoe het werkte met die hormonen dat als je jezelf ontspant dat je lichaam dan natuurlijke pijnstillers aanmaakt, dus daar heb ik me heel erg op gefocust.

Maar ik heb ook het "geluk¨ dat mijn lichaam altijd heel sterk reageert op hormonen. Dus misschien werkten die pijnstillende hormonen bij mij ook wel veel sterker dan bij andere vrouwen??

 

Het verschilt wel per bevalling. Bij mijn eerste twee bevallingen had ik echt best veel pijn. Die bevallingen gingen ook best snel. Bij de tweede bijv. had ik 4 cm ontsluiting en ik dacht echt dat ik doodging. Geen wonder, want ik ging in 10 minuten tijd naar volledige ontsluiting en baby eruit.

Mijn derde was juist echt een eitje. Tot 8 cm was het gewoon heel goed te doen, toen kon ik ook nog normaal praten, lachen en grapjes maken tussen de weeën door, maar pas toen mijn vliezen doorgeprikt waren werd het echt pijnlijk, maar toen was het ook in een kwartiertje gepiept.

 

Het verschilt per persoon en per bevalling. Eva lag er niet goed voor, dus ik had al snel persdrang (met 5 cm) en dat was heel pittig. Daarvoor was het goed te doen, maar wel overweldigend, vooral omdat het de eerste keer was, lang gewacht op een kindje, een week overtijd.

Lisa lag er wel goed voor, ik kreeg 's nachts de eerste weeen om de 7 minuten en daarna 5 minuten, maar ik sliep er gewoon doorheen (keek dus wel telkens op de klok hoe laat ik wakker werd van een wee). Toen ik doorhad dat het echt begonnen was, had ik al 4-5 cm. Maar toen was het nog niet heftig, moest wel even stilstaan om te puffen, maar tussendoor was ik de tas voor Eva aan het inpakken. Moest toen zelfs de verloskundige nog bellen, dat heb ik gedaan toen ik Eva en oma uitgezwaaid had. Toen ik 9 cm had braken de vliezen, mijn man was net even uit de kamer, dus ik heb zelf handdoeken gehaald en de vloer droog gemaakt en heb naar beneden geroepen naar de verloskundige. Toen mocht ik al snel gaan persen, alleen die overgang was even moeilijk, daarna 5 minuten geperst en toen was Lisa er
Opmaken heb ik niet gedaan trouwens, geen zin in, maar had prima gekund. Tussen de weeen door had ik echt geen pijn en ik vond het niet zo heftig dat ik moest bijkomen. Bij Eva wel, maar had ook een flink slaaptekort toen. Ik viel telkens in slaap tussen de weeen door .

 

Mijn bevalling was zooooo gaaf, dat ik direct na de bevalling dacht: Was dat het?!
Ik stond gelijk na het uitpersen van m'n kindje op om beneden voor de deur van het ziekenhuis eindelijk dat ene sigaretje te roken in m'n met bloed besmeurde nachthemdje. Het bleek toen ijskoud te zijn (3 december)

(ik beviel trouwens met een ruggenprik)

Achteraf denk ik ook, HOE DAN?!

 

Tweede bevalling weet ik nog niet Hoop dat het sneller gaat!
De pijn kan ik wel hebben, ik weet waar ik het voor doe. Maar wil niet zeggen dat het geen absolute hel is

Ik heb tot een cm of 6 ontsluiting tussen de weeën door met vriendin geappt. Hielden elkaar continu op de hoogte, want zij moest een paar weken later. Geweldig om dat zo te hebben kunnen delen! Zat toen al flink te vloeken op de app Maar vriendinnetje hield me op de been met haar bemoedigende woorden! Zo had mijn man het niet kunnen doen Die begrijpen dat gewoon niet
Met 6 cm ontsluiting moest ik naar de verloskamers. Telefoon lag naast me op bed maar ding kon me toen gestolen worden want de weeën werden te heftig en kwamen te dicht op elkaar. Was helemaal in mezelf gekeerd en totaal niet op mijn omgeving gelet.

Wat had ik graag een ruggenprik gewild, maar door een erfelijke aandoening (niet zeker of ik het heb, lastig te onderzoeken) werd het afgeraden. Ik heb meerdere malen geroepen dat het me geen bal meer uitmaakte of ik verlamd zou raken van de ruggenprik (complicatie van de aandoening) ik eiste dat ze de anesthesist gingen halen want ik wilde hem TOCH! Of ter plekke een ks onder narcose want ik kon het niet meer aan.
Maar je kunt niets anders dan doorgaan, dus dat doe je dan maar. Ik hield heel erg in mijn achterhoofd: over een paar uurtjes heb ik mijn meisje in mijn armen en is alles voorbij.
En dat deed me alles wel doorstaan.

Toen ze er eenmaal was dacht ik ook echt "oh dat viel eigenlijk wel mee" terwijl het eigenlijk echt hell was haha Maar je vergeet het meteen.
Ben heeeel erg benieuwd naar de tweede bevalling. Kom maar op, heb er eigenlijk best zin in. Vond het zo een ontzettend gave ervaring! Mooiste wat je kan overkomen.

 

Haha heel herkenbaar... Mijn eerste bevalling vond ik echt VERSCHRIKKELIJK alleen maar weeën die in een sneltreinvaart achter elkaar kwamen... amper pauzes enz...

Mijn 2de bevalling... Wat een wereld van verschil ik heb tot 7cm op een stoel naast het bed gezeten lekker op het forum,spelletjes programma's terug kijken (tijdens een wee legde ik het even aan de kant en keerde even helemaal in mijzelf)
En dan ging ik weer verder... toen ik om 17.00 even op bed moest om te kijken hoeveel ontsluiting ik had (was dus 7cm) ging het ineens echt in een sneltreinvaart zei ook direct tegen mijn man doe je laptop maar dicht hoor haha (hij heeft uren film zitten kijken) heel verschil met de eerste moest hij heel de tijd meepuffen en mijn hand vast houden anders ging het bij mij gewoon niet.
om 18.45 is ze geboren en even later ben ik lekker zelf gaan douchen (bij onze oudste kon ik niet eens uit bed pas de volgende dag)

Bij de eerste zei ik ook direct dit doe ik NOOIT meer... Tijdens de bevalling van onze 2de zei ik oooo zo kan ik er nog wel 20 krijgen

 

Voor mij heel herkenbaar, ik heb ook nog tijdens de bevalling mn teennagellak bijgewerkt een beetje make-up opgedaan enz... mijn bevalling ging in turbo snelheid, en niet echt pijnlijk dus goed te doen, hoop dat het dit keer ook weer zo vlekkenloos verloopt!

 

Het verschilt bij mij per bevalling.
Mijn eerste had ik goed op te vangen weeen tot aan volledige ontsluiting. Tijdens het persen ging het niet goed met het hartje van de baby en moest ik alsnog naar t zh. Dus aankleden, voorin de auto bij de vk. Ik voelde helemaal niks meer toen, geen pijn, geen weeen. Ik weet nog dat we voor het stoplicht stonden en ik keek naast mij naar de meneer in de auto en dacht: hallo, ik ben aan het bevallen. In t zh moest ik op bed gaan liggen en persen maar! Huh? Hoe dan? Ik voelde niks! Uiteindelijk net vacuüm 'eruit getrokken'.
Bij de tweede ben ik compleet zonder weeen te voelen ruim 5 weken te vroeg bevallen. Dat voelde ook erg onwerkelijk, ik had echt totaal niet het gevoel aan het bevallen te zijn. Was nog steeds druk aan de kwebbel, lachen en geintjes maken enz. Toen ik ff naar het toilet wilde schreeuwde de vpk dat ik op bed moest blijven! Ze was bang dat ik de baby zo in het toilet uit zou 'poepen'.
Bij de derde wat lichte weeen tot aan dat de vk m'n vliezen brak bij 5 cm. Toen enorme weeenstorm waarin ik geen woord meer uit kon brengen. Tijdens die weeenstorm ook nog in de auto bij de vk naar t zh gebracht vanwege poep in het vruchtwater. Geen idee meer hoe ik daar aanbeland ben, zat verschrikkelijk in die weeenstorm.
Bij de vierde hetzelfde verloop als bij de derde, met als verschil dat ik wel thuis kon blijven. De hele bevalling duurde maar 3 kwartier dus ondanks de constante weeen vond ik t erg goed te doen, was ook zo fit als een hoentje daarna.
Bij de vijfde ook bij 5 cm vliezen gebroken waarna flinke weeen op gang kwamen. Echter nauwelijks op te vangen, had vreselijk veel pijn. Later bleek mijn kindje verkeerd te liggen, met z'n oortje voor de uitgang. Daarom deden de weeen zo vreselijk pijn en bleef de ontsluiting op 8 cm steken. De vk moest handmatig de laatste 2 cm oprekken en daarna met haar hand inwendig het hoofdje draaien. Het was een hel! Wel thuisbevalling uiteindelijk, maar ze heeft op het punt gestaan de ambu te bellen.

Kortom, ik ben zeer benieuwd wat er deze zesde bevalling voor mij op het menu staat 😄

 

Hier ook zo iemand die met 8 cm nog soep is gaan maken. Geen idee hoe het kan maar ik vond het reuze meevallen. Misschien inderdaad iets met ontspannen te maken ofzo?

 

Iedereen ervaart het anders. Als je gestresst bent dan heb je meer last van pijn. Ga je erin mee of ontspan je je goed dan heb je minder last van pijn. Iedere bevalling is anders, dus jou 2e ook.
Ik ben in 6 uur bevallen, heb wel pijn gehad maar ging niet door de grond en een uur na de bevalling zei ik al dat ik het zo weer zou doen en niet 'dit nooit meer' zoals je van veel vrouwen hoort. Het was voor mij goed te doen zeg maar terwijl ik normaal niet zo'n doorzetter ben.

 

Ik heb beiden bevallingen als hels ervaren!

bij Max heeft het in totaal 33 uur geduurd, waarvan 3 uur weeën storm...
Mees duurde minder lang, 9 uur in totaal waarvan 5 uur ondraaglijk...

Ik kon werkelijk niks meer toen het serieus werd! Dus ik kan me er ook niks bij voorstellen...