Ik vroeg me af of hier nog meer moeders zijn met een eetstoornis. Het is toch een beetje een taboe. Eetstoornissen op zich zijn tegenwoordig al redelijk bekend en 'geaccepteerd'. Maar als je als moeder zijnde zegt dat je een eetstoornis hebt, dan is het alsof je ervoor uitkomt dat je geen goede moeder bent. Ik zou graag in contact willen komen met andere moeders die tegen dit probleem aan lopen, en ervaringen uitwisselen over de spagaat tussen alledaagse eet-stress en de verzorging / opvoeding van de kinderen.
Heb je al op SABN - Over Anorexia, Boulimia en meer eetstoornissen - Home gekeken? Ik heb zelf geen eetstoornis meer, al snoep ik nog steeds teveel Hoop dat er echt iemand reageert voor je!
Hoi coffeecup! Wat vervelend dat je een eetstoornis hebt! Ik begrijp je spagaat heel goed. Zelf heb ik tot juni dit jaar (vanaf mei 2011) bij een psycholoog gelopen met een eetstoornis (vooral emotie eten en dan enorme eetbuien krijgen, met alle dip gedachtes die daar dan bij komen) . Ik vond het vreselijk omdat ik juist mijn dochter zo gezond mogelijk wil laten eten, dus was constant met mezelf en een eetbui in gevecht. Ik heb het bij de psycholoog wel afgesloten maar dat houdt niet in dat ik nergens meer last van heb. Moet altijd nog voorzichtig doen als ik wat lekkers wil eten..... Heb je wel iemand in je omgeving die het weet en waar je ook mee kan praten? Dat heeft mij toen heel erg geholpen. Vond het altijd heel moeilijk om het aan iemand te vertellen maar je doorbreekt inderdaad wel het taboe!
Bedankt voor jullie reacties! Banana, ja ik kan er gelukkig wel met mensen over praten, mijn vriend weet het nu al een tijdje een paar hele goede vriendinnen ook. Ik zit ook in het zelfhulpgroep. (op wachtlijst voor echte therapie) mamamadelon, er hebben gelukkig al een paar dames gereageerd, alleen via privebericht. Tsja, zoals ik al zei, taboe.