Ik begin me nu toch serieus af te vragen of mijn vriend van Mars komt Ik ben nu 30 weken zwanger en heb op zich nergens last van en kan het meeste nog. Echter worden sommige dingen nu toch wel zwaarder. Veters strikken gaat niet meer zo handig, buik gaat in de weg zitten en als ik teveel doe heb ik last van mijn rug en harde buiken. Verloskundige heeft me al gewaarschuwd dat ik toch echt beter naar mijn lichaam moet luisteren en niet maar door gaan. Nu zit ik zonder werk en uiteraard doe ik dus thuis het huishouden. Vriend meent echter dat ik Slaaf op mijn voorhoofd heb staan en verwacht dat het huis ieder moment pico bello in orde is. Echter hebben we nog een hond waar ik altijd mee uit ga en een paard waar toch ook wel veel tijd in zit. Hond was ziek geweest en had snachts in de keuken geplast. Dit was ook onder de ijskast ingelopen. Ik alles schoongemaakt, maar niet onder de ijskast aangezien ik dat ding nu niet meer ga verschuiven. Vriend pislink dat ik ranzig ben en het huis is altijd een bende en blabla. Hij hoeft nooit wat thuis te doen omdat hij veel werkt, maar heb dan geen commentaar op mij. Ik kan niet meer in een dag alles doen, als ik heb gestofzuigd ben ik kapot. Tevens wil hij niet snappen dat een baby straks veel werk gaat zijn. Als mensen erover vertellen dan wimpelt hij alles af als in, zal allemaal wel meevallen. Volgens mij zit hij nog onder een steen verstopt ofzo, niemand dringt tot hem door. Jullie ideeën hoe ik tot hem door kan dringen dat zwanger zijn energie vreet en je lichaam niet mee werkt? Dat naarmate de zwangerschap vordert ik waarschijnlijk steeds minder in het huishouden zal kunnen doen? Dat een baby echt wel veel energie en tijd eet? Sorry voor het lange verhaal
Hij gaat meestal mee. De verloskundige had ook gezegd dat ik rustiger aan moest doen waar hij bij zat. Helaas is het net of hij denkt dat ik de zwangerschap als smoesje gebruik.
Vervelend zeg.. probeer je er niet te veel van aan te trekken en naar je lichaam te luisteren. Hoewel ik weet dat dat heel makkelijk gezegd is van mij..
Nou fijne vent heb jij. Had je dan zelf de ijskast moeten verplaatsen ofzo? Ik zou serieus uit mijn slof schieten als hij zo zou praten tegen mij, wat denk ie wel niet? Doe wat je kan en luister naar je lichaam. Als jij na het stofzuigen er klaar mee bent dan is dat zo. Als het hem dan niet aanstaat dat er een doekje over de tafel is gehaald dan doet ie dat zelf maar. En ander betaal ie maar voor een huishoudelijke hulp. Mijn partner hielp mij ook gewoon buiten zijn werk om terwijl ik thuis zat. Ik had dan wel bekkeninstabiliteit maar ik deed wat ik kon. Hij werkte vaak ook nog 2 avonden in de week over. Laat je niet gek maken!
Emotionele zwaar overdreven zwangerschapshuilbui om hem even te laten schrikken en back to earth te brengen? hihi Hopelijk draait hij bij. Is niet leuk zo als hij verwacht dat alles altijd spik en span is in deze periode + als de kleine er is.
Jeetje....ik schrik er echt een beetje van wat je verteld. Ik zou hem even heel duidelijk de waarheid vertellen. Tegelijkertijd moet je je natuurlijk ook niet te gek maken nu. Hoe dan ook. ik vind het echt niet normaal, wat is hij? En holbewoner of zo? Misschien de volgende keer bij de verloskundige gewoon keihard zeggen dat je vriend dingen van je verwacht die volgens jou niet kunnen en haar mening vragen? Misschien dat hij het dan wel kan 'horen' ?? En hem ook laten weten dat jij ZIJN KIND draagt. En dat de zorg voor dat kind NU AL begint in de vorm van zijn zorg voor JOU. Heel veel sterkte, maar echt, laat je niet zo behandelen hoor, dit is niet normaal. (misschien moet je hem deze berichtjes laten lezen
Niet teveel van aantrekken gaat inderdaad moeilijk, we spreken nu nog steeds niet tegen elkaar. Hij vind inderdaad dat ik de ijskast had moeten verschuiven, was toch niet zo zwaar? Dit werd mij al scheldend verweten. Daarop ben ik inderdaad uit mijn slof geschoten. Let wel, er was een plasje onder de ijskast uit komen lopen in de loop van de dag, dit had ik niet gezien. Hij vraagt wat het is en loopt vervolgens kwaad weg. Ik daardoor vergeten dat er een plasje plas lag, en een dutje gaan doen. Toen ik beneden kwam kreeg ik dus de volle laag. Ik was het echt vergeten, anders ruim ik het uiteraard op. Hij heeft het bewust laten liggen omdat ik dat moest doen. Nu, als hij kinderachtig wil doen, kan hij het terug krijgen.. Zo ben ik heel snel door de strijk heen als ik al zijn hemden en shirts niet hoef te strijken. Hop, in de kast ermee!
Huilbuien heb ik de vorige keren al uitgeprobeerd, heeft 0,0 effect helaas. Al kon ik die huilbuien ook echt niet meer tegen houden haha. Stomme hormonen. Nu negeer ik hem compleet.Heeft ook geen effect. Deze berichten laten lezen lijkt me niet zo verstandig haha.
Wow, wat is jouw vriend een hork! Jij bent zwanger en draagt ZIJN kind! Je moet nu aan jouw kindje denken en aan jezelf. Doe dus geen dingen waarvan je lichaam al eigenlijk aangeeft dat het te zwaar is. Kun je eventueel niet (tijdelijk) naar je ouders om daar te logeren? Om gewoon even tot rust te komen en aan jezelf te denken? Ik had hem lekke zin z'n sop gaar laten koken. Hem laten zien wat hij mist als jij er niet bent (want dan wordt het huis ook niet gedaan, staat er geen eten klaar enz.).
Was hij altijd al zo? Geen zorgende vezel in zijn lijf? Lijkt me niet bepaald prettig om daar kinderen mee te krijgen.
Lekkere vent is dat! Zal er doodongelukkig door worden, bah wat een hork! Buiten de tips die hier al gegeven zijn kan ik ook weinig anders bedenken helaas, sorry. Succes met die vent van je.
Jeetje, een kindje hebben is nog zwaarder als tijdens een zwangerschap hoor! Zeker voor hem ook. En nu al zo weinig inlevend. Is hij altijd zo geweest? Wat als de kleine straks nachten huilt en krijst? Is hij er dan wel voor jullie?
Herkenbaar, hier ook een man die het niet altijd begrijpt en als hij weer eens begint over wat er niet gedaan is gooi ik bij alles wat hij zegt er iets tegenaan als " schat, wat fijn dat je de was opgevouwen hebt" en zo bij alles wat hij noemt gooi ik ertegenaan wat ik wel gedaan heb. Meestal is hij dan snel klaar. (Wel op rustige toon zeggen werkt hier vaak goed 😜 Maar ken het gevoel en kan me voorstellen dat het ke frustreerd maar idd luister naar je lichaam! Genoeg is genoeg morgen weer een dag...
Hij is zeker niet altijd zo geweest nee. Godzijdank. Volgens mij heeft hij last van nesteldrang in plaats van ik. Paar weken terug wou hij hele huis van boven tot onder grote schoonmaak houden. Prima, ik wil gerust helpen, maar niet de hele dag. Daar ook al fikse ruzie over gehad toen. Nou begin nu toch inderdaad wel angst te krijgen voor als de kleine er is. Wegens omstandigheden krijg ik waarschijnlijk geen kraamzorg (ben er nog steeds mee bezig, maar belgen zijn niet zo snel helaas). Hij voorziet daar geen enkel probleem in, want hij heeft toch twee weken vrij. Nouuuuu..... Zullen wel eens zien... Tevens laatst op kraambezoek geweest bij vrienden van ons. Meid geeft borstvoeding dus mijn vriend was al lyrisch tegen die jongen van ideaal, dan kun je snachts lekker doorslapen. Jongen heeft hem ook op zijn plek gezet van hallo, het kindje is van jullie allebei, dus allebei de handen uit de mouwen en snachts opstaan hoort daar ook bij. Hij beseft het niet en wil het volgens mij ook niet beseffen. Ik ga het morgen wel bij de verloskundige bespreken, hij kan er dan niet bij zijn, dus kan ik lekker even uitgebreid praten. Misschien heeft zij nog tips.
Oei, dit klinkt niet best. Mijn vent hoeft zo echt niet tegen me te praten hoor.. Normaal al niet maar helemaal niet als ik zwanger ben. Ik ben echt benieuwd hoe dat straks gaat als de baby er eenmaal is, want geloof me sinds dat ik mijn zoontje heb is mijn huis echt niet meer zo netjes als vroeger. En volgens mij ben ik daar niet de enige in. Hij zal echt meer begrip moeten tonen en het liefst nog een beetje helpen ook!!
Mijn man had tijdens de zwangerschap ook zoiets van o dat doen straks allemaal zo met een baby. Toen ik gister mijn eerste avond werken had. En hij alles alleen moest doen. Hij kon amper eten kreeg ik te horen. Als de kleine er is zou ik wel de baby gewoon in zijn armen leggen en succes ermee. Want echt mannen kunnen het zich heel makkelijk maken!
Het is 2016. Wie denkt hij dat hij is? Moeet mijn man niet zijn. Ik ben heel eerlijk dat als hij werkt hij best mag verwachten dat jij het huis netjes houdt, maar hij moet ook snappen dat je zwanger bent en dat het allemaal niet zo vlot gaat. En iets over het hoofd zien is natuurlijk menselijk. Hij had het best ff zelf kunnen doen. Een vrieskast of wat voor zwaars dan ook moet ik echt niet aan de kant schuiven. Dan zou mijn man juist boos op me worden. Hier verdelen we overigens alle taken netjes. Mijn man doet bijna alles wat ik ook doe en andersom. Hij vindt de wc boenen alleen echt vreselijk dus ipv de wc mag hij altijd dweilen. (Vind ik dan weer vreselijk). Ik hoop echt oprecht dat jouw man jou straks helpt met de kleine want anders ga jij eraan onderdoor
Vind het ook niet meer dan vanzelfsprekend dat ik het huishouden doe. Ik heb alleen geen poetsfriemel en zal ik ook nooit hebben. Dus nee, het is hier echt niet altijd even netjes. Maar ik doe het wel. Echter wil ik dan ook geen gezeik aan mijn kop dat ik het niet goed genoeg doe en dat ik ranzig ben. Dat is zwaar overdreven. En kwaad worden omdat ik geen koelkast aan de kant ga schuiven is helemaal uit den boze